Helaas heeft Jorick de hele nacht weer bijna op de wc doorgebracht. Hij keek oo te knappe ,’aar na het eten ging het toch weer mis. In de nacht weer koorts en heel veel last van z’n buik. Dus hij kon helaas niet duiken vandaag. Wilde echt heel graag, maar er gingen ook nog meer ervaren mensen mee en als het toch niet lukte moesten we op de boot wachten tot we terug konden. Niet echt een goed idee.
Dus na het ontbijt weer heerlijk rustig aan. Om 16 uur moesten we weg, dus nog even tijd om van de rust te genieten. Helaas moeste we ineens als om 12 uur uit de kamers zijn, dus na de lunch was het wel wat lang wachten oo de boot. Maar aangezien we met de nachttrein van Nha Trang naar Danang moesten was het wel zo fijn om gedoucht van hete Island te kunnen vertrekken. De jongens konden beetje biljarten nog en verder wat lezen. En nog meer beestjes moesten op de foto.
Totdat we om 15.45 uur opgehaald werden. Na een kwartiertje waten we weer aan land en konden we over in een busje om naar Nha Trang te rijden. Daar konden we nog wat eten, alleen Vietnamees, hopelijk kan Joricks buik t hebben, en toen wachten op de trein. Vlak voor het station stapte een gids in die ons zou helpen om op de trein te komen. Gelukkig maar, want blijkbaar miste. De tickets in onze documenten en verder was het vooral wel praktisch aangezien er alleen in Vietnamees werd gecommuniceerd hier. Morris had weer gezellig contact gemaakt met twee Limburgse meiden, dus de tijd ging wel erg snel. Onze gids was ondertussen vertrokken. Er was nog een andere gids van een grote groep op het station en hij hielp ons verder.
Met 40 minuten vertraging kwam de trein aan. Iedereen liep hier over het spoor naar de trein, tussen twee sporen in moesten we wachten om in te kunnen stappen. Dat duurde even en ondertussen reed er gewoon een trein over het spoor vlak achter ons. Iedereen gewoon wat dichter op de trein waar we in moesten, hoezo veiligheid? Met alle bagage de trein in was al een uitdaging. We hadden met z’n allen 1 kamertje op fijne schone bedden.... oh nee juist niet. Beetje ranzig allemaal. Ik had in Nederland al wel eens bedacht om lakenzakken mee te nemen, maar uiteindelijk toch vergeten te kopen en er niet meer bij stilgestaan ook. Ach ja, 1 nachtje, we gaan het meemaken. Martins gezicht toen hij z’n slaapplek zag was eigenlijk wel een foto waard. Jorick en ik hebben er de slappe lach van gekregen😉 en toen had hij de toiletten nog niet gezien.
Uiteindelijk heeft iedereen redelijk geslapen, alleen ik werd echt continue wakker van omroepen, bonken op de deur, gesnurk en meer geluiden. We hebben een uur onderweg stilgestaan en zo dus nog meer vertraging opgelopen.

Geschreven door Malinas.reisdagboekthailand