Vandaag wakker geworden van kerkklokken, da kunde voor hebben als ge onder den toren slaapt. Het was voor een begrafenis, das natuurlijk niet zo plezant. En na den dienst werd diene mens begraven op het kerkhof naast de kerk, dus da vonden we een beetje onrespectvol om dan in de kerk binnen te gaan. Dus daar zijn we doorgereden en de grens over naar Zweden.
We rijden naar een UNESCO werelderfgoed kerkdorp Gammelstad. Das dus in dit geval een mooie kerk met in dit geval een 400 tal rode huisjes rond de kerk.
Omdat de afstanden te ver waren naar de kerk kwamen de boeren op hoogdagen naar hier de mis bijwonen en de huisjes werden dan gebruikt als overnachtingsplaats.Er valt nog veel meer over te vertellen, maar dit is in grote lijnen hoe dat het er hier in de 17 de eeuw aantoe ging. Het was heel interessant, je begint je bezoek in een bezoekerscentrum met “Nederlandstaligen” brochures en een goed gedocumenteerd klein museum. En dan kan je in het dorp rondwandelen. In een paar grote schuren zijn winkeltjes en kunstenaars stellen tentoon. Wel leuk. We hadden weeral pech met ons kerkbezoek, der was weeral een koppel dat trouwde. Dus wij een terrasje gaan doen met een koffie en een patéke (fykka genoemd in het Zweeds) om dan toch eens in de kerk te kunnen kijken. Er zou een altaarstuk zijn van 1520 van Antwerpen. Eindelijk was die mis gedaan, nog wa foto’s van het koppel voor de kerk, nog ne groepsfoto. En ondertussen was er ne volgenden trouw. dan rijden we maar door ze, dat dan nen dag rap om is! 😺
We zullen da maar geloven dat da een mooi kerkje vanbinnen was hé.
Wij weer weg, nog wa rijden tussen de bossen, van tijd tot tijd al eens wa een groter nederzetting, soms wel al eens een stad. Maar niets noemenswaardig om te stoppen. Tis weeral tijd om een slaapplaats te zoeken, ik heb weer iets gevonden in de bossen aan een meer. Tis hier weer mooi.
De messen die de Chris verzameld zijn allemaal in verschillende materialen, zo ook het heft. Dat kan in Hoorn zijn of in een bepaalde houtsoort. Maar de mooiste zijn van “curly birch” dat is de enigste houtsoort die per gewicht verkocht wordt.
Eigenlijk is dat gewoon nen berk, maar der is een soort fout in het dna van de berk, en daarom vertoont het berkenhout zo een mooie tekening.
Nu wil da toch nie lukken zeker dat die bomen in Finland en Zweden in het wild groeien. Nu zijn wij in elk bos waar we staan aant zoeken naar die berken. Spijtig genoeg kunde het langst den buitenkant nie zien.
Dus wij hier nog eens gaan wandelen en de berken een goed bekijken. En ineens spotten we nen omgevallen berk.
Ge kunt da alleen maar zien of het ne goeien is door er een stuk van te zagen. En de Chris zou de Chris nie zijn als die gaan zaag bij had. En ja ne goeie meter had hij nodig, en spijtig genoeg ist ne gewone berk. Maar ja, het kan geen kwaad, want hij kan het nog gebruiken voor een ander projectje. Maar daarover morgen meer.

Geschreven door Karla.op.reis