We hebben een slaapplaats gevonden bij ne particulier in Lanark . Het zijn mensen die veel grond hebben en daar een centje mee willen verdienen. En gelijk hebben ze. Wij zijn terecht gekomen bij een schapenboerderij, die 4 plaatsen hebben voor campers. Je kan er alles legen en bijvullen. Dus voor £ 20 hebben wij hier nog ne leuken avond gehad. Het was nog goed weer en hebben lang kunnen buitenzitten. Morgen staat New Lanark op het program. Das een nieuw dorp, allé nieuw van 1800 en een beetje.
Het is dus een klein 18e-eeuws dorp in een prachtig Schots landschap waar Robert Owen begin 19e eeuw een model-industriële gemeenschap vormde .
Owen zorgde daarom voor imposante katoenspinnerijgebouwen, ruime en goed ontworpen arbeiderswoningen en hij richte er een school op.
Leuk dus om daar eens te gaan kijken. Het is Unesco erfgoed. Maar er leven nog een 180 tal gezinnen.
Wij daar na het ontbijt naartoe, het regende pijpenstelen. Nie zo erg, er is immers veel binnen te zien. Ja da was wel eens de moeite, ge kunt in heel da dorp rondlopen en binnengaan in de school, nen dorpswinkel, de spinnerij (die nog werkt en produceert) en ne film over de zienswijze van de Robert. En ook natuurlijk een toeristenwinkeltje waar ze een potlood ✏️ hebben. 😃 wij der terug weg.
We moeten stilletjes aan ook eens gaan denken om naar huis te gaan. Dus, naar waar nu? Ofwel naar links dieper de Tweed vallei in? Of naar rechts richting het Lake District. We kiezen het laatste.
Dus onze laatste stop in Schotland is Gretna Green. Elk land moet een love story hebben hé. Dus in Schotland is da niet anders 😃. In 1753 werd de Marriage Act gestemd in Engeland, je kon daar pas trouwen op 21 jaar zonder toestemming van de ouders. In Schotland kon je trouwen vanaf 14 jaar voor de jongens en 12 jaar voor de meisjes 🙀 wat later 16 jaar werd. Zonder toestemming van de ouders. Omdat Gretna Green de eerste Schotse bestemming was met de postkoets is het uitgegroeid tot een romantisch toevluchtsoord. De plaatselijke smid voltrok het huwelijk met ne slag op zijn aambeeld. 👍 en nu kunde de Famous blacksmith shop bezoeken en het originele aambeeld bewonderen. Hier zijn door de eeuwen heen hinderden koppels getrouwd. Hier wordt nog altijd getrouwd, 1 op 6 Schotse huwelijken gebeurd nog altijd hier, in de blacksmith shop.
Het is natuurlijk een heel toeristische locatie. Ze stoppen er met bussen gepensioneerden enzo om hier eens een kijkje te komen nemen. Wij dus ook 😂. Tis wel plezant daar eens binnen te lopen en ge voelt het. “love is in the air”
Eens op het aambeeld slagen, allé er staan er zeker 5, dus ge kunt kiezen. En dan zijn er al de verhalen over de liefde, romantisch en kasteelroman waardig. Ne leuke stop, ne leuke winkel (potlood gevonden) en genoeg om te eten en te drinken. Ook nog rap een fotoke van een trouwkoppeltje meepakken. En wij weer op weg.
De grens over en voet zetten op Engelse bodem na 4 weken Schotland. Op naar het Lake District.
In Maryport aangekomen, plaatsje aan de zee 😃👍 en veel wind. Maar das nie erg, cava temperatuur en gene regen. Nog een strandwandeling, een aperitiefje, en na ons avondmaal in ons beddebakje.
Opgestaan met regen en mist. Wa gaan we doen? Rijden tot het goe weer is, is onze filosofie.
Dus wij weg met Dover op de gps. Het Lake District is een bergachtige streek met 16 meren, al de hoogste bergen van Engeland liggen hier. De Scafel Pike met 977 m is de hoogste.
Dus daar mogen wij weer een paar uurtjes doorrijden, op smalle wegjes, mooie zichten, hoge bergen en leuke dorpen nog wa genieten van onze laatste dagjes in de UK.
Ik ben nog wa aan het zoeken of we onderweg nie nog een kasteel ofzo kunnen bezichtigen.
En opeens vindt ik toch nie het potloodmuseum. Haha echt waar. Wij der naartoe dus.
Zoals ik al eens vernoemd heb, moet de Chris altijd een potlood hebben van waar wij geweest zijn. Das nu wa uit de hand gelopen 😂 ik denk da we der toch een stuk of 25 hebben verzameld deze reis. En ik vermoed dat da der nog wa meer gaan worden na dit museum.🤣
Dus wij der binnen, ons inkom ticket is een potlood ✏️ das al plezant en ge krijgt een vragenlijst en de oplossingen kan je vinden in het museum. Eerst moet ge door zo een wat kitscherige nep grot, da moet dan een grafietmijn voorstellen. Dan komt ge dus in het museum dat het verhaal verteld van het eerste potlood tot vandaag de dag. En omdat ge uwen vragenlijst goed wilt invullen moet ge dus alle bordjes lezen. 😃👍
En ook al klinkt het belachelijk, dit was nu eens echt een leuk museum. En over potloden weten wij nu alles.
Op het einde van het museum komt ge natuurlijk in de winkel, aiai da gaat hier geld kosten.
Allé das hier allemaal om ter mooist, ge weet nie wa ge moet nemen. Dus kiezen we voor een potlood dat uitgevonden is in de tweede Wereldoorlog. Dat ziet er uit als een gewoon potlood maar is hol vanbinnen waar een map inzit en een kompas. Zo kon geheime informatie doorgegeven worden. Of gestrande piloten terug thuisgeraken met map en kompas in hun potlood.
En voor het invullen van onze vragenlijst nog eens 4 potloden. Leuk dagje.
Nog wa doorrijden want het regent nog, slaapplek gevonden op 200 km van Dover.
En terwijl ik dit laatste verslag schrijf, varen wij ondertussen ergens tussen Engeland en Frankrijk.
5 weken van huis, twas mooi en plezant. En wie weet? Komen we nog wel eens terug.
Vanavond in ons eigen bedje met ons Oscareke 😻😻 op mijn voeten.

Geschreven door Karla.op.reis