Zo vanochtend was ik weer ontzettend vroeg wakker.... Heb je wat aan je dag zeggen ze dan...

Marieke was rond een uurtje of 9.30 beneden en we hebben rustig opgestart. Scrambled eggs/spek en een theetje. Kopje koffie toe en we waren weer helemaal gevuld.
Morgen is de laatste dag voor Marieke die gaat vrijdagochtend weg. Dan komt Bob in de avond en wordt het huis in orde maken voor de winter, kijken of we nog "zwijnen verjaag netten" moeten ophangen en de laatste klusjes in en om het huis.
Dus vandaag wilden we in ieder geval nog de hort op en dan een andere kant waar we nog niet geweest waren.

We zijn binnendoor gereden naar Bengtsfors waar Louise woont. Dat is een hele goede vriendin van mijn ouders, haar man is helaas al heel lang geleden overleden.
Zij heeft een handwerkwinkel en als klein meisje heb ik vaak bij haar gelogeerd en mocht ik alles in de winkel pakken om mee te handwerken! Walhalla voor mij!
Nu woont ze een stuk kleiner maar heeft nog steeds een handwerkwinkel.
Ze was heel verrast toen ze mij zag, ik heb daar wat katoen gekocht en nog wat tips gekregen. Het weer was heel wisselend en op de terugweg van Bengtsfors wilde ik graag Marieke Baldersnäs laten zien. Dat is een landgoed wat nu een hotel is met ook winkeltjes er omheen.
Het regende pijpenstelen toen we daar aankwamen.... Jammer maar toch nog een stukje rond gelopen om nog wat van de omgeving te zien.

Toen we weer naar de auto liepen zagen we dat het winkeltje open was. We zijn er naar binnen gegaan en alles wat daar verkocht wordt is van leerlingen van een school.
Houtsnijwerk, smeedijzer, weefdingen, dekens, je kunt het niet zo gek verzinnen of het is daar. Er stond een wat oudere heer in de winkel die ons het verhaal vertelde van de Zweedse neus gnoom. Iedereen denkt dat het een kerst kabouter is maar deze zijn ontsproten uit het mos. Geweldig toch als je dit soort verhalen verteld worden.
Hij had ook samen met Astrid Lindgren gewerkt en heel lang op Stenebyskolan waar dus al de leerlingen vandaan kwamen die in die winkel hun creaties verkochten.
Nu heeft mijn vader daar ook op school gezeten toen hij gepensioneerd was... Ik vroeg hem of hij Ivan Strömberg kende.... Ja zeker die kende hij!!
Wat is de wereld toch klein!!!
Ik heb er een uit hout gesneden koffie schepje gekocht, ik moest er iets meenemen na deze bijzondere ontmoeting.

Hierna zijn we weer naar huis gereden binnendoor en Marieke heeft haar rally vaardigheden op kunnen halen!
Thuis een hapje en een drankje, potje Skipbo en Racko en daarna lekker gegeten.
Net weer de zwijnen gehoord en met heel veel herrie naar buiten gelopen en een rondje gedaan samen. We hebben ze niet gezien dus ik hoop dat ze erg geschrokken zijn!!!!

Wat gaat de tijd snel! Ik ga haar missen dadelijk, we hebben het zo leuk en gezellig samen!

Voor straks alvast Natti Natti

Geschreven door Kajsas.reisblog