Zo stil als de nacht hiervoor, zo rumoerig is het op deze stadscamping met het voorbij razend trein en stads verkeer.
Maar de oordopjes doen wonderen.

We zijn op tijd op, zodat we al om 9:00 uur op de fiets zitten. We rijden nu even door een wat meer bewoond gebied aan het zuiden van het Vanern meer.

Na zo’n 15 km bereiken we al het centrum van Vanernborg, waar we eerst van een lekkere bak koffie met de bekende Zweedse kaneelbroodjes genieten.

Hier pakken we de Vanerleden route rond het meer op. Deze willen we grotendeels volgen.

Het Vänermeer (Zweeds: Vänern) is met een oppervlakte van 5655 km² het grootste meer van Zweden en het op twee na grootste meer van Europa.[1] Ter vergelijking, de Zuiderzee was ongeveer 5900 km² en het huidige IJsselmeer is ongeveer 1100 km².( bron: Wikipedia).

Omdat we straks weer door dun bevolkt gebied komen en overnachten, doen we in Vargon onze boodschappen. Dit houd wel in dat ik dit + 2 liter extra water ruim 50 km moet mee sleuren.

De eerste 10 km gaan gestaag berg op, door het prachtige Hunnebergs plateau natuur reservaat.

Na door dit mooie gebied gefietst te hebben, duikt de weg in een keer stijl naar beneden.
Vertelde ik gisteren nog dat er geen stukje vlak was, hier is het grotendeels zo vlak als een biljarttafel. We cruisen km’s door hoofdzakelijk een zeer uitgestrekt landbouw gebied. Wat hebben de boeren hier een ruimte. Wellicht een tip voor de Nederlandse boeren.
We komen door wat kleine gehuchtjes. Het lijkt wel of elk gehucht hier een kerkje heeft. Bij een zo’n kerkje nuttigen we onze lunch en vullen we bij het kraantje op het kerkhof nog even onze bidons.

Ook passeren we nog een luchtmacht basis en zien en horen de straaljagers over vliegen. Blijft een imposant gezicht.

We hebben de wind aardig in de zeilen, dus schieten flink op.
We hadden al gezien op een app, dat er op een mooi plekje aan het meer een schuilhut staat, en we willen kijken of er daar de nacht kunnen doorbrengen.

Gelukkig kunnen we deze hut iets gemakkelijker bereiken. Het is echt een uniek plekje. Helaas is het door het aangegroeide riet lastig om in het meer te zwemmen. Het lukt me met veel moeite net, maar Gerry gaat er begrijpelijk niet door.

Het is nog redelijk vroeg, dus kunnen we hier mooi van het prachtige weer en uitzicht genieten. Af en toe komt er een trimmer langs, maar dat is alles. Wat een rust.

Geschreven door Herman-Gerry-reisblog