Dinsdag,19 juli 2016
We lopen naar het centrum. Bij de VVV kwamen we maar deels aan onze trekken, hoewel we een kleine folder met wat campings scoren. Verder info over Estlands' geschiedenis en economie (die floreert volgens henzelf). We hadden al gemerkt dat het er beter toegaat dan in de andere 2 Baltische landen. Prijzen liggen hoger, wegen zijn beter, mensen zien er beter en meer ontwikkeld uit (als je dat van buitenaf kan zien). En de taal wijkt af en meer verwant aan het Fins. Verder woont er een grote groep Russisch sprekenden maar dat merken we later pas in noordoosten, hoewel de auto voor ons in het straatje een Russisch kenteken heeft. Tartu zelf ligt op een grote berg, is hier en daar parkachtig met oude lindenbomen en heeft een licht en open centrum rondom een groot plein bij het gemeentehuis. Daar zijn de gebouwen groot en hebben zeg maar "Sissy"-achtige pastelkleuren. Er is een grote universiteitscampus en we zien leuke kleine theaters. De stad is in contrast met de gemiddelde noordelijke stroefheid van de mensen.
Esten zetten in op vooruitgang: op elke paar km. en bij tankstations en in de steden bijv. zijn wifi-punten. Maar je schijnt ook in het bos of op het strand te kunnen internetten. Bij een wifipunt een in de stad zien we dat je de kap naar beneden haalt en er werkblad voor je laptop verschijnt. Dat is toch uniek eigenlijk.
Enfin, we lopen terug; hadden op een terras een camping aan het grote Peipsi-meer (5e grootste meer van Europa) gevonden en werken onszelf weer de stad uit.
Na enig zoeken vinden we "Aarde Villa" camping. Een ware belevenis, maar het idee om er een paar dagen aan het meer te blijven en de omgeving te verkennen hebben we laten varen. Vroeg aangekomen en niet goed gekeken! Tent op een leuke plek met uitzicht op het meer. In de namiddag/begin van de avond komt de eigenaresse terug van inkopen doen. Haar man, die we later niet meerzien en ook de volgende ochtend niet, had van alles verteld over de camping, of liever over de grond, het bronwater, het oude posthuis van 1711 aan het strand waarin ook Tsaar Peter de Grote en zijn dame regelmatig zouden hebben gelogeerd, maar niet dat de prijs niet € 5,-- was voor de tent incl. elektra, maar € 5,-- per persoon en dat elektra apart € 3,-- kost en als je binnen (in het hoofdgebouw) naar de wc/douche wilt ook nog eens € 3,- per dag! Als je dat niet betaalde dan moest je van het gat in de grond gebruik maken en van een klein buitenfontein met koud water! Al met al dus 16,-- terwijl er amper degelijke voorzieningen waren. De douche waarvoor je dus apart betaalde was 's-avonds niet beschikbaar omdat er saunagasten kwamen, bovendien bleek dat het gebouw met de binnenw.c. 's-nachts dicht zou zijn. Toen heb ik amok gemaakt, want waarvoor betaalde je dan eigenlijk?? Mevrouw kwam later naar me toe en wilde het geld teruggeven. Ik vond dat ze beter wat extra sanitair er van kon aanbouwen. De deur hield ze dan maar open en ik kon natuurlijk in de ochtend wel douchen. Maar we wilden er niet langer blijven. De sfeer was niet o.k.
Niettemin: de plek is prachtig aan het Peipsi-meer en de grans met Rusland loopt er dwars door heen. Het waaide erg hard en er stonden aardige golven, maar het uitzicht was spannend door het idee van die grens. Mooi strandje, een balkon over het water met banken en tafels, het oude posthuis bijna op het strand.Jammer dat er niet iets meer in kwaliteit was geinvesteerd. Te spartaans voor ons.

Woensdag, 20 juli 2016 - Toila Spa Hotel met camping.
Aan de Finse golf - Ontikakust een hoog plateau van limestone rotsen. We reden door graanvelden. Het is verlatenland. Weinig boerderijen of plaatsen. Langs de kant van de weg nabij het Peipsimeer worden strengen uien aangeboden. Later heb ik spijt niet eenstreng gekocht te hebben want ik lees dat het de beste uien van het land zijn. Ook wordt vanuit caravans ofhouten hutjes gerookte vis uit het meer aangeboden. Je kunt er hier en daar ook koffie bij nemen.
In Toila aangekomen zien we het grote Spa Hotel waarvan de camping onderdeel is. We kunnen op een camperplaats staan want de tentplaatsen zijn veel te klein voor onze bedoening. Voor deprijs ook van een camperplaats (€ 15,--), maar bij het afrekenen blijkt toch € 10,-- in rekening te worden gebracht. Sanitair heel goed, keuken goed. Er gaat achter decamping een steile trap naar deonderkantvan klif en een kiezelstrandje. Een hele heisom weer boven te komen. Wout doet het, ik niet. Verder is er een pad langs de kliffen. Het is eigenlijk een groot plateau zien we later. En waterval en altijd vochtige planten en bomen beneden. Het wordt wat drukker op de camping tegen de avond. We hebben gezien dat jet het beste vroeg in de middag kunt aankomenom een ruime plek te kunnen kiezen omdat het later vaak volgepropt wordt. Bijna alle huisjes zijn ook verhuurd. De meeste mensen komen voor 1 of 2 dagen Spa.
Er is op het terrein een afgesloten groot veld met campers met uitsluitend nederlandse nummerborden. Op sommige zitten zelfs de fietsen er nog achterop. Ook is overal de elektra aangesloten. Heel vreemd. Wout filmt het. Er is ook geen levende ziel bij.

Donderdag, 21 juli 2016 - Campingdag
Overigens wil het weer nog steeds niet meezitten. De zomerse kleren blijven in de koffer. 's-Avonds warm pak aan. Voortdurend donkere wolken vaak regen ook. Een enkele dag zon. Eigenlijk is dit het patroon al vanaf de Moezel/Eifel. Wehopen op zonniger weer in de westelijke delen van het land.
Vrijdag, 22 juli 2016 - Narva
We rijden langs de Ontika kust naar het uiterste oosten. Een stop om het uitzicht in de verte en de diepte. Ruige velden, bomen en mooie wilde bloemen.De weg eindigt abrupt bij een groot omheindolie- ofgasopslagveld. We moeten terug; een tegenligger (camper) dacht hetzelfde te doen en die zien we even later weer terug.
In Narva (grote stad eigenlijk) eerst plattegrondbij VVV gehaald. Parkeren blijkt in de hele stad vrij te zijn. Koffie en dan naar het "Narva"-kasteel-complex met er tegenover (over de rivier Narva) de Russische tegenhanger "Ivangorod". Het was even zoeken omdat midden in de stad de grenspost met Ruslandis en er achter dan weer het kasteel in Estland. We zijneen uur in en om het kasteel en de rivier geweest. De eerste toren is van 1347en in later eeuwen is er van alles aan gebouwd. Heeft het verschillende functies gehad, zowel onder de Zweedse periode als onder de Russische. Terug naar de realiteit van vandaag blijven we in een parkje bij de grenspost wel een half uur zitten kijken hoe het er bij de douane toegaat. Auto's en autobussen moeten zich in file opstellen voor een speciaal stoplicht dat één voor één op groen gaat en een auto door laat rijden voor het hek. Daar wordt eerst gescreend. Als je goedgekeurd bent gaat het grote hek open en gelijk achter je weer dicht. Dan moet alles open en moeten alle passagiers naar een loket. Wat daar gebeurdweten we niet maar het neemt veel tijd in beslag. In het halve uur dat er keken is maar 1 auto door het laatste hek Rusland in gereden. Je hebt een ijzeren geduld nodig! Bij de VVV vertelde de mevrouw dat je beter in je eigen land een inreisvisum voor Rusland kunt aanvragen (mocht je dat willen) dan hier aan de grens in Narva. Dat lukt je bijna niet en kost veel geld. Overigens gaat de A1 na grens door tot St.Petersburg (op plm. 135 km afstand). Niettemin waren erook veel Estse auto bij. 96% van de burgers in Narva is Russisch sprekend. Alles is dan ook tweetalig, overigens is dat in alle 3 de landen vaak zo. We hebben Narva een beetje doorkruisd, maar het zijn vooral grote pompeuse gebouwen. Bij een hele grote hypermarkt wat verse voorraden gekocht en terug naar de camping. Het werd er loeidruk en op enig moment reed zelfs een touringcar-bushet terrein op en parkeerde het gevaarte naast onze tent. Balen!, maar ook achterlijk dat zo'n bus op het kampeerterrein werd toegelaten. Een a-sociaal groepje kwam er uit, krengen van schreeuwende kinderen en ouders die zich alleen op de wereld waanden. Ik heb rond een uur of 2 in de nacht om stilte moeten vragen. Enfin, we gingen die volgendedagwegrichting Tallinn.

Vrijdag, 22 juli 2016
De wegen zijn in Estland nog steeds goed, maar inmiddels doen de remlichten het ook niet meer. Ook iets los getrild. Een mooie route met hier en daar leuke dorpen. We maken een tussenstop in Lahemaa Nationaal Park omdat we een kustpad wilden volgen, maar vinden die niet. In Loska een klein informatiebureau vraag ik er naar maar de man (lange paardestaart, maar 4 tanden maar wel met enthousiasme over het gebied) spreekt nauwelijks engels of duits. Hij heeft maar 1 plattegrond - een fotokopie - en die is niet om uit te delen. Wout heeft inmiddels een lampje voor het kapotte stadslicht gekocht (we waren er om aangehouden) en vervangt het. Maar over het weigerende remlicht worden we niet wijzer. Naar idee dat het niet werkt. Wel de zee/haven gezien en reigers op voor de kust liggende stenen. In de bossen wordt massaal paddestoelen en bessen geplukt. Iedereen loopt met een emmertje of plastic tas.
Op camping "Kivi Talu" in Juri - even onder Tallinn - slaan we de tent op. Een mooi leeg veld. Gescheiden van campers, wat fijn is. Aanvankelijk dus alleen, later komt er nog een tent bij (ook NL-ers). Rustig, maar dan is ook hier in de avond een "feestje" met levende muziek en kunnen weniet goed slapen. Op "Ezernieki" hadden ze ons gewaarschuwd maar hier is niets gezelgd. Slordig.

Zaterdag, 23 juli 2016
Op de camping is veel te zien. Een rondje in de omgeving. Verder veel foto's van alle ornamenten.

Zondag, 24 juli 2016
Naar Tallinn Ulemiste Shopping Mall voor een nieuwe campingaz tank. In een outdoor-zaak. De stad is groot met de buitenwijken mee. Wouter gaat nog op zoek naar een nieuwe 3/4-zomerbroek maar kan zijn maat er niet bij vinden. Ik zit als een bewaker over de gastankte wachten, onderwijl is er ontspanningsmuziek waarop je bijna in slaap valt.
De camping staat vol allerlei verzinsels, ornamenten en hergebruikte spullen. Werkelijk alles is bewerkt, een beetje flauwe humor soms, maar de eigenaars zijn zeer creatief bezig geweest. Alles was er wat je nodig hebt, behalve een warmwatertap voor de afwas ofzo. Dat moest uit de douche komen, maar daarin zijn ze niet de enigens tijdens deze reis.

Geschreven door Hanzestedenreis