Bordeaux en Arcachon

2 juni 2016

Uiteindelijk is de reis begonnen. Eerder werd toch een probleem wat de tijd betreft.

3 juni 2016

Ochtend mistig begonnen en dat is eigenlijk wel zo gebleven tot aan de camping "De Samba" in Lacanau de Mios (bij Bordeaux). Vreemde naam maar we vonden een plek. Erg eenvoudig - het lijkt wel een municipal. Geen winkeltje - geen restaurant of bar/koffiehoek - 1 toiletgebouw. Camping staat vol huisjes en caravans en we zijn de enige "tent"-bewoners. Tent opzetten was weer oefenen en kostte maar liefst 2,5 uur! Wel op het gemak en tussendoor een biertje, maar toch. Hopelijk krijgen we ervaringsgewijs kortere opzettijden. Maar goed, slaapklaar dus. Wout's nieuwe stoel blijkt door trilling?? een boutje/moertje verloren te hebben en is provisorisch met een ijzerdraadje gerepareerd. Overigens waren alle boutjes wat losser gaan zitten. ANWB-stoel! Later vond Wout nog een boutje/moertje voor een nette reparatie.

De route begint hier af te wijken van wat we al kennen.

4 juni 2016

Een redelijke nacht hoewel het luchtbed van Wout half leeggelopen was en dus weer opgepompt moest. Later bleek het ventiel niet goed te hebben gezeten, want het is niet meer gebeurd. Wennen weer en om vooral niet in de nacht naar de wc's te hoeven. Campinggasten die toch wel heel veel met hun auto's heen en weer gingen; om 4 uur 's-nachts pratende mannen langs de tent en om plm. 5 uur een auto (busje) met veel geraas en geklepper, met deuren schuiven. Ook dat is wennen. Ik vergeet altijd de zeep een keer, dus maar alleen een waterwasje. Koffie uit de cafètierre, die bijna zijn handvat kwijt raakte door het gaspitje (het smolt al weg) maar we krijgen het wel weer door lijkt me.
Je loopt veel heen en weer op zoek naar spullen - de voorraaddozen en waar is dit en waar is dat? Koelkist is o.k. Het fornuis ook. We hebben vandaag een rustdag om de vermoeidheid kwijt te raken van het werk van de afgelopen weken. Wat eten gekocht en bij het treinstation gekeken hoe de treintijden naar Bordeaux zijn.


5 juni 2016

Na een heerlijk zondags ontbijtje met onze meegebrachte gerookte zalm en mooie kaas uit Nederland op getoost brood gaan we eindelijk eens naar het Bassin d'Arcachon, de oesterdorpen en Cap Ferret met zijn imposante vuurtoren en nog even een 2e wereldoorlog-relikwie: een opgeknapte Duitse bunker. Het heeft altijd iets misterieus gehad, iets wat we niet konden zien en achter de snelweg lag. Vervolgens naar de "pointe" met een prachtig uitzicht op de oceaan, de Dune Pylat en het bassin. Prachtig licht, wit door de reflectie van wit zand en water. Het was rustig weer, dus geen spectaculaire branding of golven. Maar van het licht "gaan je ogen open".
Het landschap er naar toe is niet bijzonder en op de heenweg kwamen we in een toeristenfuik in Le Canon. De landtong is helaas vergeven van de vakantiewoningen en villa's zoals eigenlijk ook alles tussen Bordeaux en de kust een eenvormige bebouwing met vakantiehuisjes is. Een enorm grote bouwactiviteit. En onze camping is een soort basis voor werkers in de bouwprojecten in de omgeving. Veel heen en weer gerij van werkbusjes ook uit Spanje en Portugal! De Spaanse ploeg(en) maakten het wel weer gezellig met een grote tafel bij de bbq-plaats, veel flessen wijn en chips en gebabbel.

Terug naar Lége de Cap Ferret via de oesterdorpen rond het bassin, waarvan sommige aardig zijn, andere erg toeristisch. Een leuke wandeling langs de oesterhuisjes van Arés, een leeggelopen wad met nog een mini-haventje een paar oesterrestaurantjes (maar in verband met darmproblemen van Wout na het drinken van gistend sinaasappelsap, toch niet van de oesters geproefd). De oesterboten lijken op platte rivierboten. Hoe lang het duurt voordat het hele bassin tot in alle hoeken weer bevaarbaar is, is niet duidelijk, het lijkt erg lang en dus liggen de meeste boten droog.
Verder op het wad lag tot mijn verrassing een Wharram-cat. Door de afstand vanaf de kade kon ik het type niet herkennen. Het is een tijd geleden dat we deze catamarans zagen.
Een groot kruis op de kop van de kade in de hoop dat de vissers er door worden beschermd (hoewel ik eigenlijk wel een klein kapelletje had verwacht). In het stadje zelf een geinige haan ter herinnering aan gevallenen in de 1e WO.

Verderop Andenos de Bains een schildersmarkt met erg voorspelbare schilderijen. Gelikte toeristische plaatjes. Het Gallo-Romaanse huis - althans de restanten er van - en de heel lange pier waren wel aardig. Enfin, alle dorpjes en natuurparken bekeken (ze beginnen trouwens allemaal met een "A") maar zoals gezegd worden ze door toeristen en de massa vakantiehuisjes overspoeld. Jammer, maar er zal goed aan verdiend worden en dan leveren mensen makkelijk hun identiteit in. Alleen de oesterkwekers lijken zichzelf te blijven, het lijken wel een beetje rauwdauwers te oordelen naar de chaos rondom hun huisjes, maar een mens kan zich behoorlijk vergissen en we zagen ook aardig opgefleurde huisjes en bij één er van een wel zeer summiere beplanting en als je geen oesters vangt kan je altijd nog de slakken van de deur eten. We hebben niemand gesproken!

Wout was 's-avonds wat opgeknapt. De cadiwagen heeft weer zijn voordelen bewezen. Eigengemaakte frietjes (agria's) biefstuk, sperziebonen.

6 juni 2016

Vandaag naar Bordeaux met de regiotrein Arcachon-Bordeaux-St.Jean. Een mooie verbinding vanaf station Marcheprime. Beetje duur voor de af te leggen afstand. Ook na de oude-van-dagen-korting nog. Comfortabel en snel bij het Gare St. Jean waar een grote verbouwingsellende op de perrons en in de hallen heerst. Direct op de tram naar het centrum van de stad. 3 haltes en voor de duuur van 1 uur kost dat 1,50 euro. De St.Michel-puist, de losse kerktoren van de basiliek en erachter de maandagse van-alles-en-nog-wat-markt. Heel veel textiel, bling-bling, manden, tassen, schoenen etc. Geen voedsel gezien.
Krap zittend in de schaduw van een jurken-stal koffie-croissantje om even de ogen uit te wrijven voor de stad gaan belopen. Geen grootse tocht, maar dwars door straatjes, toegangspoorten (de Bourgogne en Cailhau met prachtig metselwerk en aan de stadskant een grimmig luik: werden veroordeelden daar uit gemikt en opgehangen?), langs boulevards en de grote Pont de Pierre over de Garonne, kijken naar mensen en de gebouwen, de winkels en het lijkt uiteindelijk toch op elke andere grote stad: het trekt allerlei volk aan en door de drukte op straat lijkt iedereen werkloos of vrij te hebben. Nog een kerk in en weer uit, nog een markt. Sfeervol zijn vooral de pleinen en pleintjes met terrassen, de enigszins "arabisch/oosterse" wijk onder de St. Michel-basiliek. Een gotspe want zonder mankeren voegt zich een hele moslimwereld onder een van de grootste katholieke bolwerken. Maar voor ons de leukste en kleurrijkste plek die we zagen. Van soepjurken tot prachtig uitgedoste trotse Afrikaanse vrouwen. En niemand liep tegen elkaar op te zeuren. Het mengde en we vonden de heerlijkste winkeltjes en handeltjes daar. Opmerkelijk zijn ook de vele Turkse winkels. Hadden we in deze streken niet zo verwacht. Maar alles geurde en flaneerde op deze marktdag. Die sfeer hebben we in andere wijken niet meer gehad.
Een grote Ekoproject-tentoonstelling langs de rivier met enkele van de vogels uit de omgeving. Je kunt je zelfs als je in een rolstoel leeft door vrijwillige fietsers door natuurgebieden laten trekken.

Een speciale winkel voor pelgrims "het maison du Pélerin" met in de etalage grote routekaarten om naar Santiago de Compostela te lopen of te fietsen. Helaas ging de zaak net sluiten.

We lunchen op een lapje terras in de Rue de Remi. Apart was mijn Galette met ham/kaas en een gebakken ei er op met een glas appelcider en groene salade. Had me daarvan vooraf geen voorstelling, maar toch een leuk lunchgerecht.

Verder naar het Grand Theater, het Grand Hotel de Bordeaux langs waar je als gast je auto neerzet en het personeel rijdt hem ergens naar een garage. Maar vergelijkenderwijs: het Amstel hotel in Amsterdam is mooier en ligt ook mooier aan het water. Dit hotel wordt door de reuring op straat/plein toch wat van z'n grandeur ontdaan. Naar de VVV voor wat folders en een extra stratenplan (meer hadden we niet nodig met ons kleine handboekje van de Groene Michelin-gids en de kaartjes die er in zitten).

In het gebouw van de wijnopleiding kan ook gegeten worden maar ze laten maar mondjesmaat iemand binnen. Ook veel te duur. Maar grappig dat er zo'n opleiding is. Nou ja, Bordeaux is natuurlijk wel hét wijngebied en wordt ook voortdurend aangeprezen opdat je dat niet vergeet.
Dwars door weer andere straten en pleinen met zo af en toe een gekke etalage, een op 1 kind na lege draaimolen, en via de kilometerslange Rue de Sainte Catherine richting Garonne. De "koopgoot" Ste. Catherine is buitengewoon saai en vergeven van de keten-zaken. We verveelden ons er al snel. Geen interessante sfeer door de Hennes&Mauritzen, Zara's en dergelijke; er was zelfs een kleine Hema, maar dan zonder worst maar wel met de gebruikelijke Hema-kleuren: sinds 1926, maar niet hier maar in Amsterdam dus dat klopte niet helemaal. Aziatische toeristen liepen linea recta naar de Thaise eetzaken, een zigeunerorkest probeerde nog iets vrolijks toe tevoegen aan de straat en sommige mensen hebben een speciale manier van lopen.
Uiteindelijk was de straat ook vermoeiend aan het worden. Musea en theater zaten niet in de planning. De stad zelf is al een theater.

Het centrum is een compacte stad maar nogal eenvormig van architectuur. Het schijnt dat nog niet lang geleden alle gebouwen zwart beroet waren en zo af en toe zag je inderdaad zo'n vies donker pand, maar sinds de stad op de Werelderfgoedlijst staat (wat niet tegenwoordig) is er veel schoongemaakt en dan komen de grote lichte zandstenen weer tevoorschijn. Niet zo veel bijzondere puien en balkons. Een aardige stad om eens rond te lopen waar ook zowel Michel de Montaigne als Montesquieu hun voetstappen hebben liggen en misschien door de internationale sfeer en handelshuizen (er werd ook met de Duitse Hanzesteden die er een kantoor hadden samengewerkt) er hun filosofie over mens, leven en bestuur hebben ontwikkeld, naar we aannemen ook toen al met een mooie Medoc of Graves-wijn. Ook hier in Gallië brachten de Romeinse heersers de wijnstok tot ontwikkeling en niet zonder succes. De duurste wijnen komen er vandaan. Dat hadden de Romeinen nou ook niet voorzien. We misten een culturele sfeer. Het leek allemaal vooral op zakendoen gericht.

Hebben dus eindelijk gezien wat er zoal ten westen van de A10-A63 ligt en wat een mooi licht daar is, met de majestieuze rivieren en de delta. De moeite waard.
Terug met de trein leek ons een prettig einde van de dag, maar dat werd een kwelling. Volgepropt en irritante studenten met mountainbikes die er eigenlijk niet in konden en eigenlijk op het speciale compartiment hoorden, maar nu tussen de reizigers werden geduwd. Storend en er werd niet tegen opgetreden. De trein was veel te klein - terwijl we 's-morgens in een 3 x zo lange trein met weinig mensen zaten. Het lijkt de NS wel.

7 juni 2016

Een nacht met onweer, bliksem en regen. De tent hield zich goed en niets is binnengedruppeld.
Hele dag camping, boodschappen, eindelijk onze e-mailadressen bijwerken in de nieuwe laptop in Tele2. Na veel verbeteringen blijkt dat ik het vanuit Zonnet niet kan overzetten op Tele2. Bijltje er weer bij neer. Het gaat nu teveel tijd kosten voor we morgen vertrekken. 5 x naar de acceuil om te betalen voor de overnachtingen. Nobody en ook het bellen van het telefoonnummer op de deur leverde niets op. Ik werd er bozig van temeer daar het joch van de balie uitdrukkelijk vroeg om de dag voor vertrek te betalen. Vaak was hij er niet. We zien wel. Hadden al een briefje gemaakt met verzoek de factuur maar te mailen naar ons.

Uit eten even verderop bij Chez Catherine. Verrassend en goed bezet. Vooral veel vrachtrijders. De 2 dames van het restaurant geven de vrachtrijders hun plek op de parkeerplaats. Een leuk koud buffet met entree's, daarna keuze uit 3 hoofdgerechten en een dessert. Een fles wijn en koffie-cognac toe voor 36,90. Goede sfeer.
De tent is weer droog.

8 juni 2016

Tent opbreken, alles invouwen en in de kar en de auto zien te krijgen. Het kostte plm. 1,5 uur. Cracker/sapje en bij het kantoor bleek de beheerder er te zijn. "Was ziek geweest". Al met al een rare bedoening en eigenlijk onverantwoord ingeval van nood of rampen. Rare camping, weinig voorzieningen - hoewel alles schoon was - 5 nachten geweest, hij vroeg 4 nachten te betalen bij wijze van schadeloosstelling. In de auto later bedacht ik me dat de rekening gezien de dagprijs feitelijk maar voor 3 dagen is geweest. 9,78 euro per nacht. Bij de bakker een stokje, croissants en een pizza-lardon voor de avond in ons hompenhotel in Guéret.
Daar waren we veel te vroeg voor de kantooropening. Het was warm en we hadden gereserveerd. Na jaren een heilig ontzag voor de incheck-automaat toch eens geprobeerd en het werkte goed. Zelfs ons verzoek om een kamer begane grond - vanwege de koelkist-electra - was uitstekend doorgekomen. Koelkist naar binnengesjouwd en daarna tot bijna zonsondergang buiten aan één van de zitjes wijn gepimpeld en later de pizza en wat boterhammen.

9 juni 2016

Doorgereisd naar Chavroches s/Besbre voor een kort bezoek aan familie en om de dreigende slecht-weer-berichten over Duitsland (Trier en Berlijn) te volgen en te beslissen wat we gaan doen. Nu blijkt het slechte weer ook al op te rukken naar Polen. Een paar dagen in een hotel of huisje lijkt geen optie: het slechte weer gaat zeker 1,5 á 2 weken duren. Geld verteren in armoe: ook geen wandelingen maken of een stad bezoeken in de stromende regen. We wachten nog 1 á 2 dagen beslissen dan wat het volgende traject wordt.
Bijgepraat, geborreld en gegeten.

10 juni 2016

Lazy day, verder babbelen, lunch in de dorps-Auberge, teruggewandeld langs een lommerrijk maar heel nat pad. Alle mailadressen in Tele2-mail gezet en toen was de accu van de laptop bijna leeg.
Middag regenachtig geworden, napjes na het warme eten.
Besloten om de reis te onderbreken en het slechte weer in de Eifel/Mosel in Amsterdam af te wachten en van daaruit de reis te vervolgen.

11 juni 2016

Lange reisdag en eigenlijk vervelend. Geen overeenstemming over de route en de duur van de dagreis. Het speelde steeds weer op. De wegen waren te smal, te bochtig en met ontelbare dorpen. Enfin, de een wilde door op N-en D-wegen, de ander op snelwegen. Uiteindelijk pas rond 10 uur 's-avonds in onze straat terug. Heel voorspoedig ging het gelukkig deze keer wonder boven wonder zowel bij Brussel als bij Antwerpen. Het niet te missen patatje/kroketje bij St. Job in 't Goor, waar het lijkt alsof alle reizende Nederlanders weer de bakolielucht willen opsnuiven.

Het was nog net licht buiten, we laten de cadiwagen in tact en de meeste spullen in de auto blijven daar ook. Het is een vreemd gevoel om even in je eigen huis "op reis" te zijn.

Tot de volgende reisbrief over plm. 1,5 á 2 weken. Follow the weather forcast.

Geschreven door Hanzestedenreis