Vandaag vervolgen we onze weg richting Kranjska Gora, onder de noemer klein geluk rijden we met een lekker muziekje ( don’t worry be happy van Bobby Mc Ferrin) richting onze bestemming. Met het prachtige bergpanorama als uitzicht wil dat “ Be happy” wel lukken .
Net iets buiten Kranjska Gora ligt het natuurreservaat Zelenci. Hier blijkt een piepklein meertje te vinden, op Google maps leek het een stuk groter.
We zetten de camper op een parkeerplaats in de buurt en ‘t laatste stukje lopen we . Gerrit noemt het een sappige ondergrond, het zag er uit alsof het daarvoor flink geregend had. We dachten een aardige wandeling te maken rondom het meer maar het blijkt zo klein dat dit feest niet op gaat . Wandelroutes genoeg hoor maar wij hebben de Vršič-pas op ons verlanglijstje staan dit is een weg met wel 50 haarspeldbochten midden door het Triglav nationaal park. Werkelijk prachtig ; We zijn helemaal omringd met bergen en bomen . Zeer de moeite waard , ook gaaf als je een motorrijder bent. We zijn erg onder de indruk en hebben diep respect voor alle fietsers op deze weg , het is een hele klim ! Onze camper moet in elk geval terug naar z’n eerste versnelling .
Opeens verschijnen er ook nog wat schaapjes op onze weg en ze zijn niet hard van plan om plaats te maken voor alle vehikels die langs komen.
Als een echte “Heidi” stap ik uit de auto en krijg ik ze tot m’n eigen verbazing , best snel al zeg ik het zelf, toch naar de gewenste richting. Roeping gemist. Gerrit denkt er het zijne van .
Er zijn meerdere cafés om wat te eten en te drinken onderweg maar wij zoeken een kleine rustplaats uit aan de Soca rivier. Na het eten trekt het water en moeten we even naar beneden om ons te verwonderen over hoe kraakhelder het water hier is. Dit water kun je zo drinken, we zagen een fietser onderweg z’n water tappen uit de rotsen. Dan gaan we verder op onze route en na een tijdje beginnen de remblokken toch echt te ruiken, ik heb het er niks op maar Gerrit maakt zich no worries dus zolang hij dat niet doet hoef ik het zeker niet. Natuurlijk komt het allemaal goed en langzaam vinden we het tijd worden om een slaapplaats te gaan zoeken , dat blijkt in deze regio gemakkelijker gezegd dan gedaan , op de meeste staat al vooraan vermeld dat ze “full” zijn en alleen op reservering.
Campercontact is wederom onze redding en we vinden een staanplaats bij een cafeetje. Na de luxe van de vorige camping is het even schakelen maar al snel relativeren we dat we geen mooier uitzicht op de bergen kunnen hebben en als ‘t later vol loopt met andere camperaars is het eigenlijk heel gezellig. Volgens de serveerster is vooral deze regio erg populair. Naast het cafeetje is trouwens een opstapplaats voor de (ski)liften.
We pakken onze mountainbikes nog even en rijden een rondje door Bovec ( dat is ‘t plaatsje waar we beland zijn) en doen we een ieniemienie stukje van de Soca trail die vooral onder wandelaars erg populair is. De Soca trail is 25 km wandelen en klimmen, dat vinden we teveel van het goede.
Hoewel het klimmen dit jaar echt heel veel beter gaat zijn we er beiden niet echt fan van. We houden het dus bij hele kleine klimmetjes en komen evengoed bezweet terug aan bij de camper. Zo fijn dat je dan alles bij de hand hebt en na een douche hebben we binnen no time een heerlijke maaltijd op tafel staan. Het is vroeg donker maar omdat we nu meer open zitten blijven we nog lange tijd uitkijk op de bergen hebben.

Geschreven door Haasjesontour