Vandaag vertrekken we om 7 uur richting duikschool waar Steve ( van diversdelight) ons meeneemt naar Victor Harbor voor mij om te duiken en voor Kim om te snorkelen.
Das best vroeg met het drukke schema wat we hebben en ik wat ben ik trots op mijn mamma die het met haar 80 jaar beter volhoudt dan ik geloof ik. Als excuus gebruik ik maar dat ik Engels moet praten en ook nog moet vertalen . Fijn dat het allemaal zo soepel en fijn gaat .
Onderweg ontstaat er op de snelweg een kleine opstopping en als we kijken hoe het komt dan blijkt er een kangoeroe vrolijk op en neer aan het springen over het asfalt . Misschien een suïcidale want dit is wel erg gevaarlijk 😳
Het is stukje rijden en ik kom erachter dat Steve als 30 jaar duikt en meer dan 2000 duiken op z'n naam heeft . Ik ben dus in goede handen. Na 1,5 uur rijden komen aan bij "The Bluff" op Victor Harbor en nadat alles aan is getrokken , altijd een heel gedoe, moeten van de Jetty af via een flinke trap naar beneden .met heel je bepakking is dat best een klusje.
We hebben een 7 mm pak aan want het water is rond de 15 graden.
Er is wel deining maar de omstandigheden lijken goed .
Er staat vissers bovenop de steiger dus even opletten dat we niet in de draad zwemmen .
De duik is absoluut fantastisch. Het zicht was niet geweldig, tussen de 3 en 5 meter, maar toch genoeg om alles te kunnen zien van de mooie onderwaterwereld.
We zien na 15-20 minuten 4 leafy sea dragons wat een soort gecamoufleerde zeepaardjes zijn.
Als je goed kijkt zie je dat het mannetje de eitjes draagt, we zien kreeften tussen de rotsen zitten verschillende visjes en prachtige schelpjes en onderwater planten .
Na meer dan 50 minuten komen we helemaal gelukkig uit het water .
Ook Kim had lekker gesnorkeld maar was op het einde toch een beetje zeeziek .

We gaan lekker ergens lunchen en daarna lopen we nog even op ons gemak door het haventje waaraan Coen fijne jeugdherinneringen heeft. Met 25 graden en zon is het al lekker warm. Op deze plek strijken veel gepensioneerden neer en ze noemen het hier ook wel Gods wachtkamer.
Er zit een winkeltje met nog echte oude lp's en cd's en ons mam gaat op zoek naar country muziek van Johny Cash , ome Jan was hier helemaal weg van. Dan ontdekt Coen dat hij de cd's nu in huis heeft en zegt tegen ons mam dat hij ze graag aan haar geeft !
Opnieuw een ontroerend moment . Wat een lieverd is het toch .
We stappen in de auto en hebben een twee uur durende rit helemaal langs de kust naar Adelaide.
We kijken onze ogen weer uit . We zijn allebei bekaf en willen tegelijkertijd niks missen van al dit moois .Aangezien ik alle foto's met de camera maak moet ik ze later via de laptop uploaden , helaas nog even geduld dus.

Geschreven door Haasjesontour