We zitten nu op het grensgebied van Centraal Schotland en Argyll, waar het beboste, heuvelachtige stuk tussen Callander en Loch Lomond The Trossachs wordt genoemd . We rijden eerst door het Queen Elizabeth's Forest Park en komen dan uit bij de eigenlijke Trossachs en dat is de kloof die Loch Achrsy met Loch Katrine verbindt. Bij de pier kunnen we met een stoomboot het meer op en dat doen we maar. Het is somber en grijs weer jammer genoeg , maar veel alternatieven om iets anders te ondernemen hebben we hier niet. Want het is hier een vrijwel onbewoond gebied, af en toe een gehucht, veelal solitair staande cottages en landhuizen. Wat koeien en schapen grazen in de groene weilanden. Maar waar het bij de meren (Loch =meer) niet aan ontbreekt zijn bussen vol toeristen van 75 jaar en ouder ( wij zien onszelf dan toch als jonkies!) De natuur in dit gebied met zijn talloze bergen, meren, rivieren en loofbossen , wordt ten volle uitgenut om zoveel mogelijk toeristen te trekken. Zoals blijkt op de parkeerplaatsen bij de meren, de bossen en de wandelpaden kun je niet gratis je auto zetten, ook al is er verder niets bijzonders te zien.
Na de oersaaie boottrip, waarbij het ook nog eens begon te regenen, stapten we verkleumd in de auto om naar Loch Lomond te rijden. Een gigantisch groot meer , het grootste van de UK (37 km lang), waarin wel 30 eilandjes liggen, waaronder Inchmurrin met daarop de ruïnes van Lennox Castle.
Ook hier weer bussen vol toeristen bij de haven om cruises over het meer te maken. Het landschap is mooi , maar niet echt spectaculair te noemen (vinden wij tenminste).
Ondertussen blijft het weer hopeloos grijs , nat en somber (zoals het eigenlijk ook hoort in Schotland) dus gaan we via het stadje Stirling, wat zichzelf als het hart van Schotland beschouwt, weer terug naar ons hotel.
Stirling is geen bijzonder mooie of gezellige plaats, maar je ervaart dat dit inderdaad een centraal punt is voor een groot gedeelte van Schotland , want noordelijker in Schotland zijn er vrijwel geen stadjes meer te bespeuren, alleen dorpjes en gehuchten.
In Stirling staat wel een fantastische snoepwinkel, waar we gewoon even naar binnen moeten! Dus iets lekkers voor onze 5 kleinkinderen aangeschaft en natuurlijk ook iets voor Roel!
Terug in het hotel even onder de warme douche, kopje thee gemaakt( dat is wel prima hier in de UK enorm in Ierland, overal kun je in de hotels je eigen kopje koffie of thee maken) , een glaasje wijn in de bar en daarna heerlijk gegeten. We namen een voorgerecht van Whitebait fish, niet echt wetend wat het was, maar toen het geserveerd werd viel bij ons het kwartje! Hetzelfde had Roel al eens tijdens onze familieweek in Andalusië besteld, het zijn hele kleine sardientjes die gegrild of gefrituurd worden en je wordt geacht ze met kop, vel en staart op te eten. Deze Whitebait visjes waren echt heerlijk, maar ik heb de kopjes dus echt niet opgegeten (zag de oogjes nog zitten) maar Roel dus wel! Aargh....
Morgen op pad naar de laatste hotelstop in de UK, en wel naar het plaatsje Wark, wat praktisch aan "The Hadrian Wall" ligt.
Morgen meer....

Geschreven door GerliesRoel