Na alweer een zeer hectische nacht met 2X een (alweer loos alarm) brandalarm werd ik vanochtend om 8 uur wakker gemaakt met een dikke zeer speciale knuffel van Roel, want ik ( net zoals mijn lieve tweelingzus Marleen ) ben vandaag 66 jaar geworden! Dus op naar de 100! Gelukkig hoefden we vannacht niet in pyama naar buiten te rennen zoals eergisteren wel het geval was in het hotel in Banbury , maar het was toch wel weer erg schrikken. In Banbury kwamen alle gasten met slaperige koppies naar buiten gesneld in korte broeken, hemdjes of zeer degelijke pyjama's . Vooral veel jonge mannen met tattoos all over their body's. De avond ervoor lekker aan de pimpel geweest blijkbaar, want steunend en kreunend zaten ze buiten te wachten op het bericht dat ze weer naar bed mochten . Hilarisch was het eigenlijk ook , ondanks de eerste schrik.

Na een ontbijt in een nogal kitscherig aandoende serre vertrokken we in de regen naar Llandudno, een badplaats aan de Noordkust van Wales. Mooie badplaats met aan de lange brede boulevard prachtige victoriaanse huizen, inmiddels vrijwel allemaal in bezit van grote hotels. Langs de promenade staat de langste zitbank ter wereld geloof ik, want die is zeker wel 2 km lang, een geweldige uitvinding !
Een beeld van de Mad Hatter( uit Alice in Wonderland) staat te pronken op de wandelboulevard. De regen is gestopt en er verschijnt zowaar af en toe een zonnetje tussen de wolken, heerlijk weer nu!
Na een espresso rijden we naar de Menai Suspension Bridge, de eerste ijzeren brug ooit gebouwd. We lunchen aan de voet van de brug in een pub, nemen Fish and Chips met peas . Een traditioneel gerecht in Engeland. (Niet echt lekker trouwens).
Dan rijden we weer een stukje zuidwestwaarts naar de plaats Caernarfon, waar een enorm groot kasteel staat uit de tijd van de Prinsen van Wales en Edward 1 aan het water van de Straat van Menai. In dit kasteel werd Prins Charles in 1969 door zijn moeder tot Prins van Wales gekroond. Aan de kade zitten vele gezinnen krabbetjes te vangen door een netje gevuld met bacon aan een snoer in het water te laten zakken, waardoor de krabbetjes die dol zijn op deze lekkernij, zich vasthaken in het netje en zo worden ze naar boven gehaald. Gelukkig voor de krabbetjes worden ze ook weer terug gezet in het water, want meenemen is verboden.
Terug in de auto rijden we via een geweldig mooie binnenweg dwars door Snowdonian National Park, maar doordat de bewolking erg laag hangt en het ook nog eens regent, zien we niet veel van de berg en zijn/haar omgeving. Echt jammer dat we daardoor ook niet naar de top van de berg kunnen. Dus rijden we weer terug naar ons hotel via de Swallow Falls , een bruisende waterval. Ook in Betws-y-coed zelf is nog een kleinere waterval te bewonderen, dus gaan we die ook nog even vastleggen op de camera . Daarna nog even een drankje op het terras van de HotelPub , waar we een nederlands echtpaar ontmoeten, die dezelfde reis maken, maar die een dag later zijn begonnen. Na een kwartiertje gaan we naar onze kamer, douchen en klaarmaken voor mijn verjaardags etentje. Naar Olif, het net geopende tapas restaurantje in deze plaats. Was heel gezellig, eten helaas niet erg goed, maar dat mocht de pret niet drukken. Morgen vroeg op pad (07.00 uur) om met de Ferry uit Holyhead naar Dublin te varen.

Geschreven door GerliesRoel