Om 9.30 uur hebben we ons ontbijt op en er blijkt zowaar nog even tijd te zijn om naar het Metropolitan Art Center te gaan voordat we naar de haven moeten vertrekken om met de Ferry naar Schotland te varen. Het MAC ligt vlak achter ons hotel, evenals St. Anne's Cathedral, waar het hoogste Keltische Kruis van heel Ierland in een van de zijgevels staat. Dus dat kruis moet eerst ook nog wel even op de gevoelige plaat (digitaal beeld) vastgelegd worden.
In het MAC blijken 3 tentoonstellingen te zijn van o.a. David Hockney, welke ik heel graag wil bezoeken, maar domme pech : om 10.00 uur gaat het MAC n.l. pas open en dat gaat dus echt niet lukken, omdat we om 10.30 bij de haven moeten zijn. Echt balen dus, want ik ben wel een fan van Hockney.
Na een rustige overtocht van 2,5 uur kwamen we om 14.00 uur aan in Cairnryan in Schotland, het weer was prima, bewolkt, af en toe zonnig en ca. 18C. Dan gaan we op weg naar Callander , 200 km noordwaarts (de snelste route) d.w.z. via snelwegen in het binnenland, niet echt boeiend, maar we willen niet laat in de avond pas aankomen. Het eerste gedeelte van de route viert ons langs de kust en ter hoogte van de plaats Girvan zien we plotseling een heel klein eilandje in de zee opdoemen. Dat blijkt Ailsa Craig te zijn, een eilandje van 99 ha, waar 40. 000 paren (vogels) "Jan van Genten" hun thuisbasis hebben , evenals vele papagaaiduikers. Het vulkanische eilandje is inmiddels UK's nieuwste natuurreservaat.
Het vulkanische blauwe graniet wordt gebruikt voor de fabricage van Curling-Stones. (Curling is een sport, ontwikkeld in Schotland, waarbij er zware stenen over een ijsvloer worden geschoven, inmiddels zelfs een olympische sport!)
Even verder staat een leuk theehuis aan de weg, waar we een prima bereide tosti en een tuna-sandwich eten. Ook hier weer planken vol van de meest gekke theepotten.
Via de enorm drukke rondweg bij Glasgow zijn we rond 18.00 uur in Callander. De kilometerteller staat inmiddels op 2500 km, dus de vermelde afstand op ons reisblog loopt daarmee totaal niet synchroon, want daarop worden alleen de kilometers hemelsbreed berekend van het beginpunt naar het eindpunt van de dag.

Hotel Poppies is een leuk plattelandshotel, waar de eigenaresse trouwens niet al te vrolijk en gastvrij overkomt, zelfs enigszins chagrijnig, maar gelukkig trekt ze na een tijdje bij. Het eten is geweldig lekker en smaakt heel puur. Alle ingrediënten zijn dan ook afkomstig uit de buurt of zelf gekweekt (groenten en kruiden) en dat proef je. Achter de bar staan tientallen Schotse whiskey's uitgestald, velen van plaatselijke whiskey producenten.
We hopen op droog weer morgen om morgen deze omgeving te verkennen.

Geschreven door GerliesRoel