Na nog een bezoekje aan de orthodoxe kerk zijn we klaar om de huurauto op te pikken. Omwille van de hitte (en het gemak van geen gesleur met de bagage) besloten we dit met de taxi te doen. Sneller dan verwacht konden we met onze Dacia Duster vertrekken. Wel even wennen aan het chaotische verkeer! Hier rijdt iedereen alsof er geen verkeersregels bestaan. Terwijl we genieten van de airco naderen we de lagune van Patok met de visrestaurants. Patrick is in zijn nopjes door het vissersgebied ik ben blij met de seafood. Allebei content dus. Daarna weer verder naar kasteel Rozafa in Shkoder. (Weer korting vanaf 60 jaar.) De klim op de kasseitjes was weer even zweten, maar we werden beloond met een prachtig uitzicht over Shkoder en het meer. Ook de kasteelruïne had zijn charmes. Daarna op zoek naar onze volgende verblijfplaats. En het was een zoektocht! De GPS gaf ons de juiste locatie, maar we vonden geen huis. Even hulp vragen, simpel gezegd maar...hier verstaan ze geen Engels. Vriendelijk als ze zijn, nemen ze me mee en vragen elke burger om ons te helpen. Op 10 min tijd had ik een bende jeugd om me heen die me zeer enthousiast begeleiden naar Nico, onze gastvrije host. Afscheid met een high five aan de ganse bende.
Ons stekje hier is leven zoals de Albanezen...geen luxe maar zo vriendelijk. We kregen een kopje koffie aangeboden, een fles gekoeld water en alle info ivm de bus naar Theth. Ook kregen we een gouden tip waar we traditioneel Albanees konden eten in dito omkadering. Weer 'thuis' werden we opnieuw in de watten gelegd met een koele fles water en een zeer vriendelijke dame die voor wat extra verkoeling op de kamer zorgde.
Nu bedtijd...morgen om 5.30 eruit voor de bus naar Theth.

Geschreven door Gerds.reisverhalen