Gewekt worden door het geluid van de zwaluwen...zalig. Dan op zoek naar een supermarkt of bakker en ontbijten bij de Onofrio fontein. Vakantiegevoel op en top! Gelukkig hebben we wat energie opgedaan, want de stadsmuur staat op ons programma.
Alsof we gisteren nog geen trappen genoeg hadden gedaan 😉, maar voor al die mooie zichten heb je het er graag voor over. De kleine steegjes lijken nog smaller, de oranje pannen zijn een fotootje waard, de zee mag zeker niet ontbreken. Onderweg een leuk barretje met fantastisch uitzicht, wat wil een mens nog meer. Wij geraken er niet op uitgekeken. Daarna nog even naar fort Lovrijenac en via kleine paadjes naar een klein strandje. Jammer genoeg hadden we geen zwemkleren bij, maar straks komen we terug 😉 Op de terugweg naar onze kamer , weer 115 trappen omhoog, nog even inkopen gedaan voor ons ontbijt morgen en dan...op naar het strand. Zalige afkoeling in de Adriatische Zee. Maar daar krijg je weer honger van... dus weer 115 trappen omhoog om te gaan douchen op onze kamer en dan 115 trappen afdalen om te genieten van onze laatste avond Dubrovnik. Ook in dit restaurant was het weer zeer rustig: 3 tafeltjes bezet, 10 lege. Ze schreeuwen hier om meer toeristen. Lekker gegeten en nu languit op bed...kaarsje uit.

Geschreven door Gerds.reisverhalen