We mochten wat langer op bed blijven want om 9.00 uur worden we opgehaald door de gids. We gaan vandaag kajakken en raften op de Nam Tha rivier. Hij spreekt beter Engels als wij dus dit komt goed. Eerst gaan we over de lokale markt om onze lunch in te kopen. En wat ze daar allemaal verkopen is niet normaal van groente, fruit en levende dieren voor de consumptie. Van kikkers tot paling en van dode ratten tot geitenkoppen met hersenen natuurlijk. Na een half uurtje rijden zijn we bij de rivier aangekomen voor een tochtje van een uurtje of vijf. We doen de spullen in de drybag en peddelen maar. De gids gaat samen met een leerling gids in de kajak die spreekt geen Engels maar wel Laos en Chinees, nee daar heb je wat aan. De tocht gaat rivier afwaarts ongeveer een route van 20 kilometer lang. Het begin is rustig en wordt langzaam wat wilder. De eerste stop is bij een dorpje van Chinezen die 300 jaar geleden gevlucht zijn, sinds dien is er helemaal niets veranderd in dit dorp. Langzamerhand wordt de rivier wat wilder en wordt het tijd om te lunchen. De gids haalt uit de rimboe wat bananenbladeren en serveert onze zelf ingekochte lunch. Nog nooit eerder gegeten in droog liggend rivierbedding. Na een uurtje kan dit sportechtpaar er weer tegen aan. Een minuut of 15 later krijgen we een groot rotsblok in het midden van de rivier. Het is het enige rotsblok die eruit steekt en u raad het al wij knallen er vol bovenop. Liane slaat over boord en dan krijg ik als kapitein de keuze Liane of de kajak redden. Ik besluit het laatste. Een goede kapitein verlaat namelijk nooit zijn schip. Mijn gedachten gaan dan ook uit naar Liane die waarschijnlijk aan het einde van de rivier levenloos boven komt. Dan een mooie ceremonie en dat was het dan. Maar nee hoor zie ik haar 150 meter verderop op een steen staan wachten, hebben die zwemdiploma's toch nut. Nadat de gids ons met enige moeite weer in ons kajak heeft gehesen gaan we weer vrolijk verder. Na een half uur peddelen bezoeken we nog een dorpje dit maal zijn het mensen die gevlucht zijn uit Cambodja, veel beter is het er niet op geworden zo te zien. Helaas geen foto's kunnen maken omdat mijn telefoon door alle nattigheid niet meer werkt. Daar maakt Liane een misstap en ligt languit in de prut te spartelen, toch maar weer overeind geholpen het blijft tenslotte toch je vrouw. Op wat schaafwonden na gaat het goed met de patiënt. Rond half 4 ronden we de tocht af om met de grote tuk tuk nog een uur terug te rijden naar ons Guest House. Op dat moment breekt de hemel open en de weg veranderd in één grote modder poel vol gaten en kuilen. Na 45 minuten schudden zitten alle organen weer op zijn plek. Aangekomen bij ons Guest House heeft het daar ook zo hard geregen dat het water onder de deur in onze kamer is gelopen, dus eerst maar even soppen. Liane regelt nog even een föhn om mijn telefoon te redden. Met wat warme lucht krijgen wij gelukkig mijn telefoon weer aan de praat en kunnen wij gelukkig de foto's bij dit verslag plaatsen.

Geschreven door Gerard-Liane.travels