Keurig staat de taxi om 7.00 uur voor ons appartement te wachten om ons naar her vliegveld te brengen.
We kunnen nog niet vertrekken voor de wijze woorden van Liane "zijn we niets vergeten"?
Op LIssabon Airport gaat het er iets chaotischer aan toe als op Schiphol, lange rijen om in te checken.
Na de koffer incheck even wat ontbijten.
De inchecktijd werd al redelijk krap, dus snel naar de gate maar ook daar een enorme lange rij bij de douane, dat hebben we verkeerd ingeschat!
Shit nu werd de tijd wel heel krap, dat is slecht voor Liane haar bloeddruk.
Op een geven moment loopt er een dame met een geel hesje voorbij en hoort Liane haar zeggen of er nog passagiers zijn voor Dakar.
We werden direct uit de rij gepikt door de dame en naar de douane gebracht.
Daar aangekomen blijkt dat Rosalie nog geen 18 jaar is en dat zij toestemming van haar ouders nodig heeft zwart op wit om buiten Europa te mogen te reizen (oeps even niet aangedacht).
Zij moet bij de douanebeambte komen en die legt haar dit uit. Rosalie overlegt een vraagt aan de beambte of het goed is als ze haar ouders mag bellen.
Je zal altijd zien haar pa neemt altijd op maar nu dus niet.
Na ruim 10 minuten daar te hebben gestaan spreekt de douanier haar streng toe en mogen we door naar de gate.
Toch maar even voor de terugweg even zo'n formulier scoren.
Liane haar bloeddruk zakte als een malle, want een opluchting dat we onze reis kunnen voortzetten.
Prima vlucht gehad en onze taxi voor de transfer 35 kilometer buiten Dakar stond keurig op ons te wachten,
nog wel even door de buitenwijken van Dakar heen rijden.
Als je je zorgen maakte over een sigaretten peuk op straat in Lissabon, moet je dat vooral niet doen in Dakar, daar ligt namelijk alles op straat. Na een rit van een uurtje komen we aan in een prachtig resort met een kleurrijke tuin en een zwembad.
Snel omkleden en relaxen aan het zwembad. Het resort ligt vlakbij het roze meer waar we morgen een bezoekje aan gaan brengen.
We eten vanavond ook hier op het resort eerst maar even lekker douchen.
Het waterverbruik weten ze hier tot een minimum te beperken, je moet heen en weer springen om nat te worden.
We blijven vanavond dus eten in het restaurant van het resort veel keus hebben we niet want we zitten ver van de bewoonde wereld.
De kok wil graag 30 minuten van te voren weten wat wij willen eten, zodat zij tijd genoeg heeft om dit voor ons klaar te maken.
Voor de heren een T-bone steak en voor de dames lekkere garnalen, heerlijk gegeten.
We gaan nog even een kaartje leggen en dan heerlijk ons mandje in.

Geschreven door Gerard-Liane.travels