Help ik ben weer eens jarig voor de verandering.
En als ik ergens niets om geef dan is het wel vieren dat je weer een jaar eerder bij je dood bent.

Of vieren dat je weer een jaar ouder bent dus nog meer ongemakken erbij krijgt.

Vieren dat je weer een jaar overleefd hebt, yeahhh.
Ik zal wel een rare zijn, maar ik vind het maar een rare uitvinding.

Dus ik ga op de loop.
En dit jaar wel 3 hele dagen.
Naar Nijmegen, stadswandelen op de 27e, naar de wellness boot de 28e en een dag wandelen in de natuur bij Mill, waar we ons tuinhuis hebben van vrienden op de fiets.

Heerlijk concept blijft het.
Om 9 uur hebben we afgesproken.
Ik heb met kerst late diensten gehad, dus erg laat thuis.
Wel hele gezellige dagen.
Nooit erg werken met kerst.
Geen gedoe in de keuken wel een chef kok op het werk😁.
Maar goed wel pas 2 uur in bed.

8 uur nog brak wakker.
Dan zie ik de app van Gerda van de vorige dag pas, of we nou om 10 uur hadden afgesproken.
Ja hoor helemaal goed🤣
Ik draai me nog een half uur om.

En dan komt ze ook om 10 uur niet.
Help, sleutel die ze net nog had is zoek.
Ze lijkt mij wel.
Maar ook die wordt terug gevonden op de wc en dan kunnen we vertrekken.
Op mijn 60e verlaat ik mijn huis.

Grijs en grijs en mistig is het.
Maar naar gelang de reis vordert, knapt het op.
In Nijmegen hebben we gezocht naar gratis parkeren.
Mooi dat is er.

Maar eenmaal op de aangekomen plekken blijkt het toch betaald.
Het zij zo.
We zetten hem maar op een P&R.

En de zon is wat gaan schijnen dus we zitten goed.
Even kijken wat de bezienswaardigheden zijn.

De lange Hezelstraat, het Kronenburg park van het liedje van Frank Boeijen en de Nicolaas kapel.

We zijn nog niet op pad of er komt een verwarde man aan, die boos is op alles en iedereen en ook op de ggz.

Ik werk in de ggz en nu ben ik vrij dus geen patiënten.
Ik zeg het hem.
Boos tettert hij verder tegen Gerda, die er niet zo makkelijk afkomt.

Uiteindelijk gaan we een winkel in en wachten we tot ie weg is.
Dan komen we bij het kronenburg park.
Aangelegd in 1881 en 1882.

De roomse voet, voor het eerst te vinden in de archieven van 1384, die ruimte bood aan kanonnen ter bescherming van de stadsmuren en de kruittoren uit 1425, 1426, waar het kruit opgeslagen werd, zien we al direct.

We lopen door het park naar de lange Hezelstraat.
Een gezellige winkelstraat met veel oude panden en de oudste winkelstraat van Nederland zegt men, alhoewel het pas in 1880 een echte winkelstraat werd.

We drinken er koffie en lopen er doorheen naar de markt.
Daar is ook de Stevenskerk waar we ingaan.
Mooi van binnen met heel veel kerst stallen.

Ik houd van de stalletjes.
Heb er 2.
1 van mijn overleden peettante en peetoom en 1 van mijn ouders.
Dit jaar de stal van tante en oom maar de beeldjes van mijn ouders.

Mijn zus en ik vochten vroeger altijd wie Jezus in de krib mocht leggen.
Nu mag ik het elk jaar.
Beetje wraak🤣

In de kerk staan ze ook met zelf gemaakte spullen uit Oekraïne.
De opbrengst is voor de kinderen daar.
Wat is de oorlog dan weer dichtbij even.

Je zal maar klein zijn en daar wonen.
Na wat speurwerk vind ik een Oekraïnes engeltje.
O ja dat vind ik een bijzondere.
Elza, 1 van de pelgrims spaart engelen en deze zal ze vast niet hebben.

Mooi Elza een bijzonder engeltje zit in mijn tas voor jou.
En de kindjes zijn weer een beetje geholpen.
We gaan verder en dwalen verder.

Dan komen we bij de Nicolaas kapel.
Deze kapel dateert uit ca 1000 en bij de bouw werd gebruik gemaakt van de resten van het paleiskapel van Karel de Grote.

Mooi klein kapelletje met uitzicht over de Waal.
Binnenin ook weer het kerstverhaal op een mooie manier uitgebeeld.
Via het park lopen we dan terug naar de stad voor een bak overheerlijke bospaddenstoelen soep.

We bellen ons logeeradres dat we wat later zijn en dan is het tijd voor Mill.
In het pikdonker komen we bij de Uilweg aan.
Met groot licht zoeken we onze weg in de mist nu, maar dan zijn we er.

De ontvangst is hartelijk.
Grote bak thee en het blijkt een ballonvaart evenementen ding te zijn.
Ze vertellen, dat de dag erop er een optocht is van 15 km langs allemaal kersthuizen.

Wel met auto's.
Hun ballon zal dan ook een paar uurtjes een stukje opgelaten zijn en dan hebben ze het tuinhuis even nodig om op te warmen.
Geen proleem, wij zijn niet voor 22.00 uur terug.

Het tuinhuis is groot.
Nieuw opgebouwd nadat er ooit brand is geweest en wij zijn de 3e gasten.
1 grote eetzaal, keuken zonder kookplaat, maar wel koelkast, magnetron en vaatwasser.

Boven een twee en 1 persoons bed.
Douche, toillet en een mooi terras, waar het zomers heerlijk zitten is.

Maar dan eerst zorgen voor wat boodschappen.
Gerda heeft voor de wijn gezorgd die vist alleen een lege fles uit haar tas🤣

Bij appie eten en wijn halen, want ik ben dan wel jarig.😁
In het huisje blijkt de magnetron niet te werken dus eten bij de gastvrouw en heer opgewarmd.

En dan mijn verjaardag.
10 uur in de spa 22.30 uur staan we buiten.
Heerlijke dag gehad met niks doen.

En dan vandaag de laatste wandeldag.
Route het spoortje, langs de kazematten.

Grijs, koud en nat is het buiten.
Dikke trui, dik vest en winterjas gaan aan en blijven aan.
De route is mooi.
Eerst stukje bebouwing maar dan door de bossen, over de molenheide, langs de kazematten en het duits spoortje.
Dat laatste stuk is een 3 km route die de sporen van de oorlog heet.

Na 6 km een bankje en rusten.
Mijn rug laat het afweten vandaag.
Gelijk een plas stop maar daar zie ik met deze temperaturen niet echt naar uit🥶

Broodje en banaantje erin en weer verder.
Langs de kazematten.
Het spoor vertelt een verhaal.
10 mei 1940 probeert een trein vol Duitse soldaten door de stelling heen te komen.
Dat lukt.

Ze gaan terug om het bij andere troepen te melden.
Daar hopen de soldaten in Mill op en werpen stalen balken tussen de treinrailsen.
Daar klapt de trein op en ontspoort.

Door een fout bij de regering sneuvelden hier ook veel soldaten.
De oorlog is ook vandaag dichtbij.
Je ontkomt er niet aan en we kunnen alleen maar dankbaar zijn voor elke dag dat we in vrijheid leven.
We lopen over een bruggetje wat Gerda dood eng vindt.

We lopen, ondans haar 3 keer vragen toch verkeerd en moeten terug over dat brugje🤣
We lopen via qr codes, die het oorlogsverhaal vertellen naar een stukje van de reconstructie van het duits spoortje.
Even een extra ommetje denken we en lopen weer terug.

Via een omwegje zijn we dan toch weer bij het Duits spoortje.
Oja stom, de route kwam er langs, we hadden alleen een stukje afgesneden om de verhalen te kunnen horen.

Maar de route is met 13.5 km niet lang dus het kan.
En dan lopen we het laatste stukje en zijn we terug in het centrum van Mill. Via de Mariakapel en hele zuilen met alle omgekomen millnaren lijkt het naar een tentje voor een
Kop thee en stukje brood en uitzoeken waar we onderweg gaan eten.

Het wordt Heeswijk Dinther.
Bij de auto kleed ik me maar even om.
Mijn broek zit onder de modder.

Legging aan en gewone schoenen.
Zo kan het wel.
En na een overheerlijke maaltijd, rijden we naar huis.
Op mijn 61e kom ik thuis.
En dat klinkt als een hele lange reis🤣

Geschreven door Carolines.wandeldagboek