Vanmorgen rustig opgestart.
En na het ontbijt en een stukje schrijven nemen we afscheid van de aardige eigenaars.

We moeten naar de metro. Gunst ja waar was dat ook alweer?
Google maps, vragen en dan zijn we er weer.

Een kaartje kopen gaat al vlotter en voor we het weten staan we op het vliegveld.
De flixbus laat ook niet lang op zich wachten dus mooi.

Onderweg een stop voor de koffie en wc en dan gaat het voort.
We zien pelgrims lopen en dan zien we een groot water.

Ooo ja aan de overkant sliepen Gerda en ik eens in 2016. Herinneringen komen boven.
Het duurt langer dan we dachten maar we moeten nog 6 van die gebakjes opeten. Ik kan de naam maar niet onthouden dus noem ze maar de parnate taartjes🤣

dan zijn we er en begint het zoeken naar een slaapplek.

Die vinden we in albergue Aloxa. Prima plek waar 11 man in stapelbedden in een ruimte liggen.
Wij liggen meen ik met 6 maar met het gesnurk meer dan genoeg🤣

Eenmaal geinstalleerd gaan we naar de stad.
Onderweg regende het al af en toe maar het is nu fijn droog.

We starten bij iglesias peregrina.
De kerk waar we onze stempel in het paspoort halen.
Als ik een foto in de kerk maak en eruit loop ben ik Els kwijt.

Rondje lopen maar geen Els en de telefoon staat uit.
Nog maar rondje lopen en dan zie ik haar.
Ze was in de kerk maar ik heb het gemist.

We hebben elkaar weer.
Wat dat betreft zijn we allebei hetzelfde. We zien iets en we gaan kijken en een foto maken🤣

Dan begint het te regenen. En het regent hard. Tijd om wat te gaan drinken.
De muntthee is sterk, echt sterk.
Niet te drinken.

Maar het is warm.
Als we later verder lopen komen we langs een winkel met oplaadsnoertjes.

Ik ben het snoertje van mijn fototoestel vergeten.
Morgen om 17 uur zegt hij.
Oke we blijven hier nog.

Dan zie ik een fotowinkel.
En daar hebben ze een snoertje. Ik blij. Nu kan ik weer fotos maken.
Terug naar de andere winkel en melden geen snoer meer nodig te hebben.

We komen in een park. Zien palmbomen, sinasappel bomen en we lopen naar de overblijfselen van het gotische klooster van Santo Domingo.

Zo zielig een baby meeuw die piept om zijn moeder en moeder die bovenaf schreeuwt naar haar kind.
Zal de kleine het nog gered hebben? vraag ik me nu nog in bed af.


En dan op zoek naar eten. Ik heb honger.
De tapas bar is dicht. Maar verder op zoek vinden we een tent met lovende recensies.

Er is plek uit de buurt van de blowende bezoeker. Jak wat stinkt dat.
We eten er prima. Muschrooms pimento garnalen en kip.

Frietjes en we vragen mayo. Aoli?vraagt ze.
Nee mayonaise zegt Els. We krijgen het beiden en dan blijkt aoli toch de betere keus.

Als we voldaan zijn schuift er ineens een prachtige dame aan die we eerder zagen zingen.
Of ze de restjes mag.

Pelgrims delen dus natuurlijk mag ze aanschuiven🤣 een kostelijk moment.
Met een knuffel en nog een knuffel voor Els gaat ze aan het zingen.

Even mee swingen. Prachtig mens.
We lopen nog even een rondje in de zon.
Het besluit wordt genomen. We zijn klaar met kijken, we gaan verder.

Terug nu eerst naar de albergue.
Daar fotos overzetten, douchen en tikken.
En nu ligt Els beneden te wennen aan het gezaag en zet ik zo de muziek op mijn oren.

Morgen de rust van het lopen. Het wordt tijd🙂

Geschreven door Carolines.wandeldagboek