Vandaag zou het de hele dag zo een beetje regenen. En grauw was het. Maar het was droog.
En ook al miezerde het, we zouden gaan lopen in Meijendel.
Dus 12 uur pikte ik Gerda op en gingen we op stap. Bij Meijendel de auto neer gezet en aan de wandel. En het is er mooi. Dus mooi betekend veel kijken stilstaan en fotootjes maken.
10 km met een uitloop tot hooguit 15 km, tijd genoeg. Mijn benen hadden het na de vorige wandeling verassend goed gehouden dus ik heb weer hoop.
En dan staan we bij het hek om de Kijfhoek en Bierlap in te gaan. Niet van plan, maar het is er super mooi. Een kaartje kopen lukt niet. We hebben geen bereik. Als we in het gebied lopen krijgt Gerda bereik maar na eindeloos proberen geven we het op.
Paaltjes volgen om deze tijd met het vroege donker. We genieten eindeloos. Een gaai, een roodborst, een reiger, allemaal redenen om even stil te staan en te kijken en te genieten. Ach kijk.... zeggen we om beurten. Het pad is soms erg nat en 1 pad mijden we als we echt een enorme plas in moeten. We kruipen tussen struiken door die nu over het pad groeien. Het is alleen maar onverhard. En veel heuveltjes op en af. Goede test denk ik. Ik loop echt naar mijn benen te voelen. Zodra ik wat voel stop ik en gaan we terug is de afspraak.
Had ik het in het begin koud, zo langzamerhand krijg ik het ook warmer. Na een poosje zien we ineens het hek weer. Dan kunnen we nog wel een stukje de andere kant op vind ik.
We komen bij een groot water en in de verte zien we paarden.
Leuk we gaan om het water heen lopen naar de paarden. Maar dan lukt het niet echt en gaan we een beetje lopen dwalen. Uiteindelijk hebben we even iets van bereik en zet ik komoot aan.
En dan ineens zie ik 2 paarden op het pad staan. Ooo leuk. Voorzichtig lopen we dan naderbij en we zien nog een 3e paard in de bosjes staan. En de paarden lopen dus helemaal niet weg. We kunnen heel dichtbij en dan lopen de paarden naar ons toe. Nou word ik toch wel een beetje nerveus. Hoe wild zijn die paarden? Als we snel voorbij lopen komen ze achter ons aan dus we blijven staan.
Ze komen heel dichtbij en ze besnuffelen ons en 1 gaat er dan bij Gerda aan haar jas knabbelen. Het wordt toch allemaal een beetje angstig. Ik maak foto's van Gerda met het paard, maar dan is het ook genoeg en lopen we rustig door. Als we op afstand zijn en we bekijken de foto's, kijk ik even om en zie het stel ineens de hoek om komen rennen. Ik maan Gerda tot spoed om in de struikjes te springen. Maar dat heeft niet zoveel zin. Als we stil gaan staan gaan die paarden dat ook en dan staan er nog een heel stel in de struiken en bergen we onze telefoons op en lopen rustigjes verder. De paarden houden het daarmee voor gezien, maar mijn hart bonst in mijn keel en het duurt wel even voor ik bekomen ben. Vroeger een keer op een paard gezeten, wat op hol sloeg, doet me sindsdien toch wel wat meer ontzag hebben. Het doet ons aan Schoorl herinneren toen er ineens een kudde hooglanders aan kwamen rennen. Gerda denkt dat het haar gelukt zou zijn om in een boom te klimmen. We hebben er grote pret om.
Gelukkig lopen we na nog een paar keer even een klein stukje verkeerd dan het gebied uit. Tijd ook met dit vroege donker. Nog een klein rondje door Meijendel zelf. Het ongerepte van Bierlap en Kijfhoek vinden we allebei toch mooier. En dan zijn we bij de boerderij. Tijd voor erwtensoep en een stokbroodje kruiden boter. En daarna met de beentjes hoog bij de open haard. We blijven zitten stoven tot ie dicht gaat 18.00 uur. Wat een heerlijke middag.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek