Terwijl de nachttrein van Sapa naar Hanoi me in slaap wiegt denk ik terug aan de afgelopen weken.

Eerst waren daar de 4000 eilanden van Laos waar ik mn laatste week in dit prachtige land in een hangmat heb gelegen. Ook heb ik watervallen gezien (eigenlijk net als tempels en noodle soup: kan je nooit genoeg van krijgen) en tijdens het kajakken 1/4 van een irrawaddy dolfijn gezien (prachtig beest, niet te filmen). Ondanks al het moois van deze eilanden zoals de vele zonsondergangen was dit het voor mij net niet (net als het aftellen met oud en nieuw, waar ik op het moment zelf mijn eigen irrawaddy dolfijn in het water liet kletteren). Op plekken waar veel toeristen komen zijn de mensen over t algemeen (logisch) anders. Daarnaast had ik t even wat minder naar mn zin, beetje rusteloos en negatief. Maar ook dat hoort bij reizen, en tot nu toe is er na een dipje altijd weer een mooi nieuw hoofdstuk aangebroken. En gelukkig was dat nu niet anders...

Want er is dat ene eiland, Koh Kut in Thailand. Wat een paradijs is dat! Prachtige rustige stranden, watervallen, bijna geen auto's, een driedaags Thais festival (met op de laatste avond een ijsbuffet), goed gezelschap, makkelijk liften en meer. Van vissers krijg je uit het niets een paar versgekookte krabben toegeworpen met een biertje om het weg te spoelen. We (Eloise, Chris) hebben een toptijd gehad in de rastabar van Jon. Iemand die je direct mag, ontzettend vriendelijk, gastvrij, muzikaal... Heeft voor ons een enorme visbbq gedaan en speelde elke avond live muziek, kippenvel! Drank mocht je zelf inschenken en afrekenen.

Kortom, een lange week hier was veel te kort. Het was heerlijk in Koh Kut!

Geschreven door Bartdoolaard