Op de dag dat veel verkiezingsuitslagen al binnen komen (ze zijn positief!) ben ik op weg naar het regeringsbolwerk, Naypyidaw. Een soort uitgestrekte spookstad met lege, 2x10 baans snelwegen, mooi onderhouden parkjes en rotondes, leegstaande luxehotels... Nogal een contrast met de rest van Myanmar dus! Om de kilometer staat er een blauw hokje van de politie, maar in een land met zoveel melkertbanen is dat eigenlijk zo vreemd nog niet.

Mijn ambities om met een teleurgestelde legergeneraal op de foto te gaan moeten worden bijgesteld, het parlementsgebouw is een fort. Hier over de hekken klimmen lijkt me niet heel verstandig, ik ga dan ook maar lekker op mn hotelkamer uitzieken van een lichte koorts (en natuurlijk even alle symptomen checken van de prachtige ziektes die je hier kan krijgen ;)).

De burmezen blijven onveranderd aardig. In een nabijgelegen dorpje voel ik me eindelijk even geen supertoerist meer zoals bij Inle Lake, maar kijkt iedereen weer verbaasd en vrolijk om. (grappig hoe snel je sterallures ontwikkelt, je teleurgesteld bent als je ineens een b/c artiest blijkt te zijn, en hoe heerlijk het dan is om toch weer op te treden voor groot publiek).

Het hotel wil maar 1 nacht in rekening brengen omdat ik zo laat aan kwam. Op het nieuwe treinstation zijn geen bankjes maar voor ik op de grond kan gaan zitten komt er al iemand met een stoel aangesneld.

Er is bijna geen sprake van criminaliteit, het onderlinge vertrouwen is groot. Mensen laten hun bezittingen onbeheerd achter, er zijn oude vrouwtjes die met een doorzichtige plastic tas vol biljetten een bank uit komen, geldwisselkantoren hebben bakken geld op de toonbank staan en losse zakken geld worden onbewaakt achterop een tuktuk vervoerd.
Je denkt er in een trein niet eens aan om aan anderen te vragen even op je tas te letten, dat is nergens voor nodig. Dat wordt omschakelen straks in de andere Asean landen!

Zo, nu eerst even uithoesten in Yangon (Kees: dat is het oude Rangoon), en dan door naar het thabarwa center!

Geschreven door Bartdoolaard