Na bijna anderhalve maand de toeristvriendelijke paden van Thailand te hebben bewandeld kom ik aan op Yangon airport. Het uitvallen van de stroom hier doet het ergste vermoeden maar niets is minder waar: het visumstempel staat binnen de kortste keren in mn paspoort.

Het verkeer hier is chaotischer dan Thailand maar lijkt gevaarlijk, dat komt eigenlijk alleen doordat ze hier met het verouderde wagenpark niet zo hard kunnen rijden (sommige bussen komen uit begin jaren 50). Ook is het buiten de stad voor de buschauffeur zoeken naar een stukje weg tussen de kuilen. Je wordt overal bijna als een royal behandeld, dat is even wennen. De mensen zijn intens vriendelijk en nieuwsgierig en willen bijvoorbeeld samen met je wat eten/drinken (en zij betalen) of met je op de foto. Er zijn bijna geen toeristen en zelfs op de meest toeristische plaatsen zijn mensen bizar vriendelijk.

Na een avond grappen, grollen en het eerste eten in Myanmar (lekkerrr) met Rick en Robin ga ik de volgende dag op verkenning uit. Veel heen en weer glimlachen met de birmezen, waardoor de tocht een waar feest is. Een tempel midden op een rotonde, thee drinken met een medicijnman, Skybar, en de grootste tempel tot nu toe.

In het hostel is de waterdruk soms te laag om te douchen, wel heb ik 2 luxe handdoeken gekregen en staan er constant 4 man bij de receptie voor je klaar. Op zoek naar een barretje bij de waterkant raak ik aan de praat met een engels lerares en een birmese milieu activist. Het is interessant om meer te leren over de afgelopen 20 jaar in Myanmar (dictatuur, revolutie, dictatuur in ander jasje, aankomende verkiezingen) de rol van Kyi Phio (jaar ondergedoken, studentleider activisme, nu bezig met activisme tegen de dammen in Myanmar waar enkel de regering en China van profiteren) en persvrijheid (alle kranten worden verkocht, maar redacties van meest kritische kranten zitten in het buitenland en er worden nog steeds journalisten opgepakt).

Hierna gaan we naar het institut francais. Hier is de voorvertoning van een fototentoonstelling over de veranderingen van Myanmar in de laatste jaren met onder andere een emotioneel betoog van familieleden van een omgekomen journalist. Daarnaast gaat het over verschillen tussen platteland en stad, religies, landjepik van het militaire regime, westerse invloeden en Transgenders. Naast dit cultureel verantwoorde event is het institut francais vooral een ontmoetingsplek voor expats (veel engels leraren) in Yangon waar elk weekend iets anders wordt georganiseerd en is de bar goed gevuld.

Als ik hoor dat we daarna naar een houseparty gaan krijg ik al zin om lekker te stampen. Het gaat echter om een huisfeestje in een luxe appartement, ook leuk! Na deze gevulde dag ben ik blij dat de meest betrouwbare en vriendelijke taxichauffeurs ter wereld op me staan te wachten om me terug te brengen naar mijn hostel in 20th Street, Chinatown. Na kort overleg met Rick en Robin is de keuze snel gemaakt: de volgende dag lekker met het warme zand tussen je tenen, voor het eerst deze reis naar het strand!

Internet is hier trouwens schaars, dus ben slecht bereikbaar tot ik een burmese simkaart op de kop heb getikt.

Geschreven door Bartdoolaard