Na een paar dagen rustig aan doen in Yangon kom ik aan in het Thabarwa center. Als je deze plek vergelijkt met instellingen in Nederland dan is het een soort combinatie van een ziekenhuis, psychiatrische instelling, leger des heils, bejaardentehuis, kerk, school, voedselbank en dierenasiel. Dit zorgt voor een bonte combinatie van mensen en dieren die op een bijzondere, positieve en vredige manier met elkaar samen leven. Ondanks de armoede en fysieke/mentale lijdensweg die aan veel mensen is af te zien, heerst er vooral een gemoedelijke en zelfs opgewekte sfeer. De vele ontmoetingen met nieuwsgierige en ondanks hun armoede vrijgevige bewoners en de positieve energie die haast tastbaar is maken deze plek tot een van de meest bijzondere tot nu toe op deze reis.

Op de eerste avond ga ik op verkenning uit in het aangrenzende dorp. Hier beland ik in een dansbattle met de danskoning van de straat. Op een liedje (vergeten welke, ik denk dat ie op hitzone 4 of 5 stond) gaan we hard los en de hele straat staat te juichen en schreeuwen. In de feeststemming die heerst krijg ik 1 voor 1 allemaal halfnaakte baby's in mn armen gedrukt om mee op de foto te gaan. Hierna gaan we in optocht de geldboom die door de straat is gemaakt naar de monniken brengen voor het geldbomenfestival. Na de meditatieles en oefening van die dag kan ik met een voldaan gevoel in mn bedje ploffen (nou ja, bedje... Mn matras bestaat uit een soort placemat van minder dan 2mm dik op een harde vloer. Dit is best te beslapen, je moet je gewoon eens in de zoveel tijd omdraaien zodat je op minder beurse plekken komt te liggen).

Wakker worden is niet moeilijk, om 6u schalt de vrolijke burmese muziek al uit de buurtmegafoon. We vertrekken 7u met de monniken om aan de inzamelingsronde (alms round) door een wijk in Yangon te beginnen.

Als een geoliede machine marcheren we op blote voeten door straten. Voorop loopt de luidsprekerman die ons aankondigt aan de buurtbewoners. Die komen op blote voeten naar buiten en geven hun bijdrage (van een klein kommetje rijst tot 10 euro) aan de oppermonnik vooraan de stoet. Al het geld verdwijnt in de zilveren schaal die ik vandaag vast heb. Al de andere waren worden door verschillende specialisten verzameld. In het bijzonder noem ik droge rijstman die zenuwachtig rondloopt, altijd kwijt is en die bij een andere ronde een bak gekookte rijst op het asfalt dondert. Het eten gaat langs de keurmeester die met een vlugge blik beslist waar het eten naartoe moet. Zorgvuldig opgemaakte bordjes met uitgebalanceerde recepten komen vervolgens met veel gekletter in 1 van de twee emmers terecht. De tocht gaat over vuilnisbelten, dierenpoep en plassen met groen-blauw-rood water. Gelukkig heb ik mijn inentingen, mij kan niets gebeuren...

Drie uur later zijn we terug in het center en kan de buit verdeeld worden. Flessen cola, olie, kilo's rijst, chips, instant koffie, curry's etc etc... en een flinke smak geld. Het eten wordt herverdeeld en dit brengen we even later naar verschillende dorpjes in de buurt. Mooi om te zien dat het eten op deze manier gelijk goed terecht komt.

De rest van de dagen hier zijn gevuld met leuke ontmoetingen, goede gesprekken met medebezoekers, meditatie en een flinke dosis positieve energie. En dan is het na 4 dagen hier en bijna 4 weken in Myanmar ineens al tijd om dit fantastische land gedag te zeggen. Ik probeer woorden als fantastisch, geweldig en ongelofelijk niet te vaak te gebruiken, maar als het ergens op van toepassing is dan is dat wel op Myanmar en haar inwoners. Volgende halte: Bangkok!

Ik loop trouwens nogal achter met mn blogs, deze is van een maand geleden. Uitstelgedrag, waarom alleen tijdens je studie als het ook op reis kan? ;)

Geschreven door Bartdoolaard