Vandaag donderdag werd een rustige dag waarbij we een transfer maakten naar een ander hotel, waar we de laatste 3 nachten zullen doorbrengen, en ondertussen onderweg een wandeling verteerden om de benen warm te houden.
We mochten iets langer slapen want pas om 10u30 werden we verwacht op de bus en volgens gewoonte stond iedereen om 10u15 al klaar om te vertrekken naar de ferryplaats Fiskebøl, waar we een half uurtje later de grote boot namen, die ons in een dik half uur naar Melbu bracht, dat gelegen is op het eiland Hadseløya. Daarbij zetten we dan ook voor de rest van de reis voet op de zogenaamde Vesterålen-eilanden en zegden we Lofoten vaarwel.
We kregen op de boot de tijd om ons vanmorgen zelf gekozen middagmaal te verorberen en we hadden maar net genoeg tijd voor dat de grote muil van de boot weer openging en de voertuigen het veer konden verlaten. Het was nog maar een kwartiertje rijden tot Stokmarknes, de grootste stad van Hadseløya, dat bekend is om zijn moderne Hurtigrutenmuseum (Hurtigruten is de bekende postdienst per boot die de voornaamste havens aan de ganse Noorse kust aandoet en meer een toeristen-cruiseboot is geworden). Hier startte de wandeling van de dag naar de top van Grønnåsen, 186 meter boven de stad gelegen. In tegenstelling tot de wandelingen van de voorbije dagen vormde dit tochtje geen enkel probleem en alle leden van de groep bereikten dan ook zonder noemenswaardig probleem de (afgevlakte) top en konden genieten van het interessante uitzicht op de rede tussen Hadseløya en Langøya. Een groepsfoto mocht hier niet ontbreken !
Ook de afdaling verliep vlot. Er was nog tijd voor een pintje in een oude cafétje en om 15u00 konden we op een goed halfuurtje verder rijden naar Sortland, de grootste stad van Langøya, waar we de volgende 3 nachten zullen verblijven in Hotel Scandic. Er bleef nog wat tijd over voor een verkenning van het winkelcentrum in de buurt alvorens te genieten van een copieuze maaltijd en onze kamers weer op te zoeken want ... morgen belooft opnieuw een zware dag te worden.

Geschreven door Apo