Op woensdag werden we gewekt om 06u30 voor het ontbijt om te kunnen vertrekken om 08u00 voor een lange rit terug naar Salta via een oeroude westelijke route RN40 die helemaal aan de westzijde langs de Andes van noord naar zuid door het land loopt over meer dan 5000 km. Deze weg is bijna overal ... onverhard. Onze bus had wat vertraging zodat we de rit pas rond 08u20 konden aanvatten. Tot San Carlos was de weg nog verhard, maar dan begon een stuk van 133 km over gravelwegen, die door de aanhoudende regen in de laatste weken in erg slechte staat was. We hebben er tot Cachi ongeveer 6 uur over gedaan (gemiddeld dus +/- 22 km/u). Het landschap was op bepaalde plaatsen wel overweldigend mooi en maakte al dit ongemak ruimschoots goed. Veel toeristen kom je op deze weg alleszins niet tegen ...
We volgden de Rio Calchequi en maakten een tussenstop na 60 km waar zich een mooi canyonachtig landschap ontvouwde en waar degenen die het nodig hadden de natuurlijke WC konden gebruiken (lees : achter een struik). Een stukje verder passeerden we dan de Quebrada de las Flechas (Kloof van de pijlen), waar we middels een korte steile wandeling aan de mirador El Ventisquero een prachtig zicht kregen op de prachtige rotsformaties. Via Angostaco reden we dan zigzaggend en al hobbelend verder om na 116 km een volgende stop te houden in Molinos, een van de schaarse dorpjes onderweg. Daar konden we naar het toilet in de Hacienda de Molinos en brachten we een kort bezoek aan het plaatselijke kerkje.
Er stond nog een goeie 40 km op het programma alvorens rond 15u00 aan te komen in de grootste plaats van het dal Cachi, waar we een late lunch van empanadas en kippenrolletjes kregen geserveerd. We brachten hier ook een kleine bezoek aan het kerkje en het plaatselijk archeologische museum. Gelukkig was de weg vanaf daar opnieuw verhard, wat het tempo toch een beetje opvoerde.
We verlieten dan de vallei van Calchaqui bij Payogasta en snel zaten we op een lange kaarsrechte weg waar zich aan beide zijden van de weg ontelbare cactussen bevonden. We reden daar door het Parque Nacional Los Cardones, waar we in een stralende zon een korte wandeling maakten tussen de honderden jaren oude cactussen van wel 6 tot 10 meter hoog. Enkele kilometers verder begonnen we dan aan de spectaculaire onverharde afdaling van de Cuesta del Obispo. Helaas konden we hier vanaf hier geen hand meer voor ogen zien om dat we in de wolken reden. Vanaf het hoogste punt op 3347 meter aan de Piedra del Molino zakten we 1500 meter op een afstand van ongeveer 20 km na ontelbare haarspeldbochten. Helaas was de zichtbaarheid hier nihil. Bijna in het dal hielden we nog een plasstop om daarna in een ruk in de regen terug verder te rijden naar Salta, waar we opnieuw in het donker aankwamen tegen 20u30. Een dinertje met roomservice op de kamer was dus welverdiend om de dag af te sluiten.

Totale afstand : 348 km

Geschreven door Apo