Een lange dag stond vandaag op het programma met een serieuze busrit in de voormiddag en een stevige wandeling in de namiddag. Het was vroeg opstaan want, na het ontbijt en het zelf samenstellen van ons lunchpakket, zat iedereen om stipt 8u00 al kant en klaar in de bus. Inderdaad reeds IN de bus, want helaas hadden de weergoden beslist om het mistige regenweer nog te laten voortduren, hoewel we ervan uitgingen dat dinsdag een droge dag zou worden, met opklaringen in de namiddag. Helaas kwamen we weer even bedrogen uit, want het bleef de ganse voormiddag miezeren met op vele plaatsen erg lage bewolking en alweer zeer beperkt zicht. Het duurde toch tot 10u30 voor we, na een korte sanitaire halte onderweg, aankwamen in Å, niet alleen het plaatsje met de kortste naam in Noorwegen, maar ook het meest Zuidelijk gelegen plaatsje van de Lofotenarchipel. We hadden dan ook al een busrit van 129 km achter de rug, waarbij we op het eiland Vestvågøy het befaamde Lofotr Vikingmuseum passeerden, dat gevestigd is in de reconstructie van het grootste Vikinghuis ooit dat op die plaats werd gevonden in 1981. Het is niet minder dan 83 m lang.
Na een korte wandeling in Å nuttigden we het eerste deel van onze picknick op de pier, die een goed zicht gaf op het dorp.
Weldra vertrok de bus tegen 11u30, om na een fotostop in Reine, dat erg mooi is gelegen op meerdere (schier)eilanden, verder te rijden over erg smalle straatjes tot de startplaats van onze wandeltocht voor vandaag : Auster Nesland, een dorpje van amper enkele huizen, waar geen levende ziel te bespeuren viel. Het zou een relatief korte wandeling worden langs de kust tot het idyllische vissersdorpje Nusfjord, dat aan een baai verder is gelegen. Het zou een "strandwandeling" worden. Gelukkig was de lucht ondertussen minder mistig en viel de regen in de namiddag stil.
Het pad dat zich aanvankelijk gezapig bergopwaarts slingerde werd echter op tijd en stond onderbroken door passages, die technisch best pittig tot zelfs redelijk moeilijk kunnen worden genoemd. Zo kwamen we aan een smalle doorgang met een serieuze afgrond richting zee, wat niet werd geapprecieerd door mensen met hoogtevrees en enkele treden verder was een metalen ketting nodig om het evenwicht goed te kunnen bewaren. Het waren slechts enkele speldenprikken t.o.v. de passage over een grote hoop kriskras over mekaar gevallen dikke stenen, die we met enige vorm van improvisatie dienden te overwinnen en waar het betere klauterwerk noodzakelijk bleek om de hindernis te passeren. Wandelstokken waren daar overbodig, zelfs een hinderlijke last en we hadden mekaar als eens nodig om met raad en daad hulp te bieden. Daarna volgde dan ook een korte pauze, waar de rest van de picknick kon worden verorberd. Dat was dik verdiend.
Ondertussen ging het pad steeds verder op en af, dan eens over rotsen, dan eens door bosjes, dan eens over een beekje om uiteindelijk uit te komen bij een hoge houten ladder, die ons moest helpen om een aanzienlijk hoogteverschil te overwinnen. De ladder viel nog mee, het stukje eronder was technisch weer wat moeilijker.
Al deze obstakels zorgden uiteraard voor een significante vertraging op ons schema maar uiteindelijk bereikte iedereen gezond en wel de finish in Nusfjord, waar de "snelleren" de tijd hadden om een (duur) drankje te nuttigen, alvorens we de bus bevolkten en de terugweg naar Svolvaer konden aanvatten. Onze chauffeur stond erop de schoenen eerst te kuisen, want de bus moet ten allen tijd proper blijven !
Het was 18u45 toen we aankwamen en na een kattenwasje en botten- en broekenderivatie zat iedereen iets na 19u00 weer fluks aan tafel, zij het ongewassen maar wel voldaan door het mooie avontuur. Iedereen nam daarna, naar ik mag veronderstellen, nog een verkwikkende douche en de meesten lagen waarschijnlijk reeds onder de wol als ik aan dit stukje werkte. Dat het goed mag doen.

Geschreven door Apo