Dag 10; Spannende dag! Althans iedereen is wel wat gespannen. Vandaag Rusland!!In het overnachtings- hotel (500m voor de grens)zaten we met 4 andere teams. We hebben nog een biertje gedronken en elkaar eerlijk vertelt dat we het allemaal toch wel wat vinden die grensovergang.
We spreken af om vroeg te ontbijten om om 7.00 uur bij de slagboom te willen staan.
Na een goede nachtrust staan we een Brabants kwartiertje later dan gepland bij de grensovergang. Er is niemand allen 4 teams. Mooi! Uitstappen en kantoortje 1; paspoorten laten zien. Wat we komen doen en wat we allemaal bij ons hebben. Wat mag wel en wat mag niet mee het land in. Daar is al flink over ge-appt dus we zijn voorbereid. De douane man checkt nog even; een rendier gewei mag ook niet you know? Sh.. die ligt zo mooi te zijn op onze hoedenplank. Onder ons team ØH logo. Wright... en uh..meneer... ik heb drie kleine geweitjes? Daar is een flesopener van gemaakt. Present for my boys...please??? (Sorry jongens, dat is nu geen verrassing meer) En let wel; hij spreekt niet zo goed Engels dan wij. Dus of hij mij begrijpt? Hij gaat het melden. (Slik....melden???) Demonstratief gooi ik het mooie gewei in de kliko. En we mogen door. Dat gaat allemaal makkelijk denken we dan nog. Maar dan volgt kantoortje 2; Weer uitstappen. Ieder 2 formulieren invullen. Alles check check dubbel check. (Olde Hampsink blijft nu eenmaal een lastige naam) allemaal stempels.
En door....naar kantoortje 3; iets aan te geven? Nee! Yes ! You have a car! Dus weer 2 formulieren en weer veel stempels. En dan nog een laatste formulier; waarvoor weten we nog steeds niet. En een hoop papieren die we moeten bewaren om weer Rusland uit te mogen.
Yes you can go!! Jaaaa!!
Weer te vroeg gejuicht. De HELE auto moet worden doorzocht. Echt ALLES! Met vijf man sterk. Blijft toch een beetje raar, twee mannen in zo’n uniform die dan mijn toilet tas helemaal napluizen. Maar ze willen daarin alleen de medicijnen weten. Ook leuk om dat met handen en voeten uit te leggen. Wat hoe leg je diarree remmers uit🤣? Volgens mij begrijpen ze het wel. En als ze ons Russisch vlaggetje vinden staan zij er mee te zwaaien. (Nou ja een klein beetje dan, want te vrolijk dat mogen zij denk ik niet) Onze motorkap met de route is ook heel interessant. Uitleggen, vriendelijk lachen en zwaaien.
En we mogen door! Nog één laatste slagboom. Jaaaa hij gaat open. En we zijn in Rusland.

We hebben afgesproken op wat andere teams te zullen wachten om samen op te rijden. We stoppen naast de weg bij gebrek aan parkeer havens. Er komen nog wat teams bij. We zijn nog niet compleet als we een militair busje stopt. Mogen hier niet staan. Militaire zone!! (van zo’n 30 km lang)
Dan maar weer door. Weer controle. Weer paspoorten. Waarvoor? Niks vragen gewoon doen.
We stoppen bij een benzine pomp. Daar staan al snel meer teams en de benzine is belachelijk goedkoop.
En dan komen de berichten. 5 teams hadden eieren in de koelbox in de auto en mogen niet door! Je zou denken gooi die dingen snel weg. Maar daar trappen ze niet in. Uiteindelijk na ruim vijf uur daar staan mogen ze door.

Wij hebben met een aantal besloten door te gaan tot Moermansk. De achterblijvers blijven samen en zullen volgen.

Moermansk is mega! Oud, veel beton, flats en pijpleidingen boven de grond. Beetje troosteloos allemaal.
Wachtend op de achterblijvers gaan we met een paar maar de stad verkennnen. Bovenop een heuvel staat een mega groot beeld. Daar rijden we heen, vandaar af zullen vast een goed uitzicht hebben. Dat uitzicht dat klopt! Maar de rit ernaar toe..... pfff.... “wegmisbruikers” is echt hier opgenomen. Het rijdt hard, haalt links/ rechts in, fietsen auto’s brommers, bussen alles rijdt door elkaar. Zonder rijbanen, zonder enige verkeersregel. Zonder op stoplichten te letten. En het wegdek is kapot! Echt kapot. Gaten, scheuren. We komen ogen tekort om hier heelhuids doorheen te komen. En stiekem genieten we ervan. Dit zie je toch alleen op TV?

En Boris? Die geniet denk ik nog het meest. Helemaal in zijn element hier. Er wordt getoeterd en gezwaaid naar ons. Raampjes gaan open, duimen omhoog en er wordt vanalles bij geroepen.
Als we even stil staan komt steevast de vraag hoe oud Boris is. (De Russen hebben ook een vertaal-app 😀) Nog even en ik weet wat 1969 op zijn Russisch is.

From Russia with love Xx

Feitjes:

• we zijn de 5000 km inmiddels gepasseerd.
• vandaag gereden: 475 km. Hebben een overnachtings hotel in Kandalasjka! Echt terug in de tijd!
• je kunt echt niks lezen van wat er op de verkeersborden staat.
• ze verstaan of spreken echt geen Engels. Veel handen en voetenwerk. En met vriendelijk lachen kom je ook een heel eind.
• ik hoop dat de Russische WiFi meewerkt dit te verzenden.

Geschreven door Annemieke-en-rob