Zoals gezegd, ging de wekker weer vroeg vanochtend. Oma bleek redelijk geslapen te hebben. Marian had als een baby geslapen (heel goed dus) en Meta en ik hadden moeite gehad met in slaap te komen. Hoe dan ook, we hadden zin in een nieuwe dag in het prachtig Zuid Afrika. De zon scheen tijdens het ontbijt al uitbundig. Het beloofde dus een warme winterdag te worden. Marian houdt van de Zuid Afrikaanse winters.

Via de zogenoemde panoramaroute reden we honderden kilometers langs de ‘Blyde Canyon’ richting het Paul Kruger Park. We zagen de onvoorstelbaar prachtige omgeving als een natuurfilm aan onze ogen voorbij trekken. ‘Gods Window’ gaf ons een uitzicht dat we in de korte tijd dat we daar waren, nauwelijks konden bevatten, zo mooi. Bij de Potholes, waar de ‘Treurige rivier’ en de ‘Blyde rivier’ samen kwamen, hadden we een vergelijkbare ervaring. Overal waar we keken waren we onder de indruk van hoe de kracht van het water de natuur had gevormd. “De zandgrond was daar uitgekookt”, zoals onze reisleidster dat noemde.

Bijna terug bij de bus werden we verrast door zang en dans van zes kleurrijk geklede dames. Meta en Marian hebben zich al dansend bij de dames gevoegd, wat de feestvreugde natuurlijk alleen maar verhoogde. Een tussenstop bij ‘Harrie’s Pancakes’ was een smakelijke onderbreking van het non-stop verwerken van al dit natuurschoon.

Ook tijdens de verdere reis bleven we onze ogen uitkijken naar de bananenplantages en de prachtig bloeiende bougainville. Eigenlijk had ik mijn IPad opgeruimd om tijdens het laatste stukje van de lange busreis zonder camera te genieten van de omgeving, maar het was gewoonweg te mooi om geen poging te wagen vast te leggen wat mijn ogen zagen. Alleen vandaag al heb ik honderd foto’s gemaakt. Dat wordt dus moeilijk om een keuze te maken welke foto’s ik aan dit verslag toe zal voegen.

Na aankomst in ons hotel, was ik zo moe, dat ik even een uurtje op bed heb gelegen. Morgen gaan we op safari in het Paul Kruger Park. Een absoluut hoogtepunt van deze reis, alhoewel ik me op dit moment niet voor kan stellen dat het nog mooier kan worden. We willen morgen om 5:45u bij het Park arriveren, dat betekent .... precies, om 4:00u opstaan. Maar wij klagen niet. Deze natuurbeleving is het vroege opstaan meer dan waard!

Over zo’n twintig minuten staat de barbecue voor ons klaar. Dan gaan we nog eens nagenieten van deze wondermooie dag. Dat we dit mogen meemaken ... wie had dat gedacht? Tot vorig jaar ik niet in elk geval.

Geschreven door Tannetje.op.reis