Gisterenavond hebben we een heel mooie theatershow gehad inclusief een heerlijk diner. De theatershow bracht het verhaal van de geschiedenis van District Six. Alhoewel we niet alles begrepen, hebben we genoten van de prachtige stemmen van de verschillende zangers.

Het was niet gemakkelijk om na deze feestelijke avond de slaap te vatten. Ook al niet omdat ik besefte, dat dit onze laatste nacht in Zuid Afrika zou worden. Na 15 dagen rondreizen door dit prachtige land, is het niet gemakkelijk om alles achter ons te laten.

Vandaag voelde echt als de laatste vakantiedag. Ik heb geprobeerd om heel bewust de omgeving in me op te nemen en er ook afscheid van te nemen. In de ochtend hebben we eerst een wandeling door de Kompagnietuinen gemaakt. Daarna zijn we met de bus naar de gevangenis gereden waar Nelson Mandela vrijgelaten is. Vervolgens zijn we doorgereden naar Franschhoek. In dit gebied hadden Franse Hugenoten ruimte gekregen om zich te vestigen. Nadat we hier geluncht hadden zijn we richting Stellenbosch gereden waar we in ‘Oom Sammie se winkel’ nog wat laatste inkopen hebben gedaan.

Daarna zijn we naar een wijnproeverij gegaan in de Neethlingshof. Hier kregen we eerst een rondleiding, daarna hebben we verschillende wijnen geproefd. Tenslotte kregen we in het bijbehorende restaurant onze laatste Afrikaanse diner aangeboden. Oma heeft tijdens het diner zowel de chauffeur alsook de reisleidster heel hartelijk toegesproken en de ingezamelde fooi overhandigd. Dat was een mooi moment.

Na het diner zijn we naar het vliegveld gereden waar onze reisgroep afscheid heeft genomen van Patrick, de chauffeur en Magda, onze reisleidster. Na zo’n lange tijd met elkaar opgetrokken te zijn, voelt het toch vreemd om elkaar weer los te laten. Dat zal misschien nog wel sterker zijn als we morgenochtend op Schiphol ook afscheid van de rest van de groep moeten nemen. Gaandeweg zijn we als “Krassies” en “Skattebolletjes” toch vertrouwd geraakt met elkaar. We hebben zelfs een groepssong: ‘Komt bietje hier’. Dat lied kennen we inmiddels zo goed, dat we dat zelfs tijdens de theatershow van gisteren gezongen hebben.

Op dit moment zitten we op het vliegveld van Kaapstad onze tijd te doden. Nog twee uren, dan zullen we gaan vliegen. Weg van Afrika en op naar Nederland. Na alle erbarmelijke schuilplaatsen die we in Kaapstad hebben gezien, is het een rijk gevoel om een thuis te hebben. Ons thuis is in Nederland. Desondanks blijft de liefde voor Zuid Afrika.

Geschreven door Tannetje.op.reis