Prima uitzicht toch zo, foto 1, als je lekker van je ontbijt aan het genieten bent 😍.

Het moois is nog lang niet van Portugal bekeken merken we als we vandaag Cabo Sao Vincente en het plaatsje Sagres bezoeken.
Cabo is bekend als het laatste stukje land in Europa, vroeger ook wel “het einde van de wereld” genoemd. Je ziet hier alleen maar zee en een vuurtoren. Oké, en inderdaad de markt van welgeteld 4 kramen 😄.

We hadden ons strand goed meteen meegenomen, en vonden Praia Matera wel een top beschut, tussen de hoge kliffen gelegen, plekje. De zon scheen fel en schitterde breed in zee. Normaal zijn aan deze kant ook wel surfers, maar er staat haast geen wind dus de golven zijn laag. Tenminste, dat leek zo…..
Ik dacht even tot “plas lozen hoogte” te gaan poedelen…. Totdat de enige hoge golf van die dag mij tot aan de oren toe onder dompelde.
De zee, tis per slot oktober 😜, is kleine pielemoosjes koud kan ik je wel vertellen hoor poahhh haha. Na een drankje bij de met street art gedecoreerde strandtent muur en nog wat gechill aan het strand zijn we einde dag terug gereden.

Even de zandkorrels en zonnebrand afspoelen en dan lopend over het prachtige pad langs ons hotel voor het spotten van een “amazing sunset” zoals we Amerikanen om ons heen hoorden zeggen. Wat een apparaat is het toch hè die koperen lamp daar hoog aan de hemel. Inderdaad het is geweldig om de vele kleuren boven het water en “in” het water van onze vitamine D te zien verdwijnen.

Omdat we geen zin hadden in een saai stuk wandelen naar onze avond hap namen we de auto naar het restaurant. We namen allebei dit keer eens vis, iets wat we niet vaak doen. Maar omdat het hier hoog aangeschreven staat moet je dat natuurlijk gewoon maar proberen hè.
In mijn beste Google Translate vroeg ik aan de serveerster of de vis wel zonder graatjes was
“I don’t speak Portugese, I am Indian”. Nou lekker dan weer, doe ik m’n best 😜.
De vis was heerlijk trouwens, en inderdaad zonder graatjes gelukkig.

Na wat yahtzee spelletjes met een glaasje wijn op de kamer gezellig nog, was het rond een uur of 2300 wel weer tijd voor meneer de uil, snaveltjes toe dus 🥱

Geschreven door Saskias.reisverhalen