Tenminste, dat begon niet al te lekker. Wat een nacht, we zijn wel 30x wakker geworden.
Maar gelukkig maakte het ontbijt bij Eleven Boutique house and Garden hotel een hoop goed. En wat een ontzettend vriendelijk en behulpzaam personeel werkt daar. Debby, de aardige maar warrige dame van gisteren, werd nu bijgestaan door de chef kokkin en 2 keuken medewerkers. Door hun aanbeveling zijn we trouwens, nadat we na het ontbijtje, eerst door het gezellige Albufeira gewandeld hadden, naar het Pine Cliff hotel gereden. Een luxe 5* resort van werkelijk alle gemakken voorzien. Wij kwamen voor een lekker bakkie koffie in een mooie zetting hierheen. Voor het restaurant aan zee moest je het resort doorlopen en daar zagen we o.a een tal van heerlijke lounge bedden, een zalig zwembad, een spa en gym en zelfs een golfcourse op het terrein.
Hun restaurant 1 van de 7, Maré is aan zee gelegen en omgeven door een schilderachtig plaatje van hoge rode rotsen, een wandelpad van boven naar zee toe, en strand bedjes voor de ontspanning. Dit is vakantie!!

Wij, of lees “ik”, gaan nooit voor strand, restaurant, hotel, of whatever ook, keuze nr 1 hè, “We kijken even verder” is ons op het lijf geschreven dachten we ook daar. .
Dus een stukje verderop, in Vilamoura, zijn we uiteindelijk -toen we toch wel klaar waren met zoeken 😁- letterlijk “gestrand”.
Het kwik tikte vandaag ook weer de heerlijke 24 graden aan dus wilden we daar wel van profiteren. De blauwe lucht, het geluid van de zee, en standje relax was even nodig.
Even helemaal niks, even “us”-time ❤️

En dat is gelukt hoor, helemaal zennnn liepen we na ons strand bezoekje nog het dorpje Vilamoura in. Alles wat bootjes betreft moeten wij altijd wel even zien. En laat hier nou een enorme jachthaven zijn! Het rondje boten kwijlen deed ons weer even terug naar Kroatië brengen, dat was toch ook een leuke tijd hè.
De UK overheerst hier trouwens enorm, 80% is denk ik Engels van de toeristen. En hier voornamelijk mannen, misschien wel vanwege de vele grote golf resorts ook.
In de haven aten we vis. Vooraf, de calamaris was prima, maar de tonijn poke bow als hoofdgerecht, poaahhh… Heb je geen hoge bloeddruk dan nu wel, want wat was dat brem zout zeg bah bah. Gelukkig had San een lekker burgertje. Jammer, maar ken beurn.

Inmiddels was het donker en moesten we nog zo’n 20 minuutjes naar het hotel terug rijden.
Morgen gaan we bijtijds op, dus voor vandaag is het schluss rond 2100 uur. Heeeerlijk, trusten.

Geschreven door Saskias.reisverhalen