De kust blijft toch altijd trekken 😉.

Daarom hebben we een leuke route vandaag via wat kleine plaatsjes naar Arcachon dat aan zee, maar toch ook aan een soort van binnenwater (monding van de zee) ligt.

Maar voordat we weg gingen lieten we mam, en wij ook natuurlijk, van een uitgebreid ontbijtje in het huis (ietwat te fris voor buiten helaas) genieten. Op het gemakje, geen haast, vulden we de buikjes met een gebakken of gekookt eitje, een kwarkje, of broodje met ander lekkers.
Het was totaal 45 minuten rijden dus konden we niet helemaal binnendoor want dat zou zonde van de tijd daar zijn.
Zo arriveerden we rond 1200 uur bij de eerste stop: Port de Biganos. Je vindt daar nog de oude vissershuisjes in bonte kleuren langs de kade, zo grappig om te zien.
We schoten wat foto’s en reden door naar het volgende dorpje, Gujan-Mestras. En wat kun je toch toe zijn aan een bakkie leut dan ineens hè? Dus, bij één van de weinige restaurantjes die koffie schonken bestelden mam, Bianc en ik koffie met melk.
‘Met slagroom?’ vroeg de ober? ‘Nee dank u, met melk graag’. Nou en als je het dan over een kopje koffie hebt, zie de foto, dit was een wel héél klein kopje. En smerig, 🤢, niet te haggelen bah bah.
Dit is trouwens het dorpje alwaar de uit deze regio bekende oesters vandaan komen, en ze dus voornamelijk Cava schenken in plaats van koffie. Bianca wilde ze heel graag proeven maar dat is daar niet gelukt. We dachten het op een later tijdstip nog wel te kunnen gaan doen dus lieten het voor wat het was.

Waarvoor we naar de kust wilden was natuurlijk het leuke plaatsje Arcachon. Het bestaat uit 4 verschillende, seizoensnaam, wijken met elk zijn eigen karakter. Het leukste gedeelte is wel de wijk aan de kust, ‘printemps’. Het heeft een schattig straatje met leuke winkeltjes om door te struinen en een boulevard met, voornamelijk vis restaurantjes.
En 🥳 hoeraaaa wij, de meiden, hebben niets gekocht, hoe knap is dat! Laat ik wel zeggen, we konden ook niks kopen wat nog in een koffer zou moeten hoor, we hadden niet nog maar een mini gaatje ruimte over.

Na een drankje op het terras was het alweer 1530 uur dus togen we nog met de auto naar Les Dunes de Pilat. Een duingebied, zo enorm hoog en wel 2 km lang, dat natuurlijk is ontstaan. Het is nagenoeg wit zacht zand en een mooi verschijnsel om even op de kiek te zetten.

De avond besloten we lekker in het huis door te brengen. We aten kip van de barbecue en ik een wrap met tonijn.
Tussendoor werden we kostelijk vermaakt door een voorstelling line dance van mam.
Met de lekkere hapjes op tafel die we naderhand nog extra hadden keken we naar de EK wedstrijd Frankrijk-Nederland.
De zelf gefabriceerde rood-wit-blauwe Franse, oh nee toch Nederlandse 😜 vlag heeft helaas niet meegeholpen voor de eindstand van 0-0. Het was een latertje geworden, maar wel een mooie dag weer voor in de boeken.

Geschreven door Saskias.reisverhalen