Deel 1 van onze reis, Singapore, zit er alweer op. Dit was een perfecte manier om een beetje aan de andere cultuur, het oosten van de wereld, te wennen.

Het was een korte nacht. Ik ben altijd stik zenuwachtig als het om reizen gaat, en vooral voor het vliegen. Gaat de wekker wel, geen onverhoopte files, lekke taxi band, vergeten we niks, dat soort. Als je dan om 24.30 in slaap valt en rond 04.00 weer wakker bent dan voel je je niet echt top fit.
Maar met genoeg adrenaline voor onze volgende belevenissen voel je niks van die vermoeidheid en beseffen we ons dat het fijn is op tijd wakker te zijn. Niks haasten.
De bestelde taxi was ook al ver voor de tijd paraat gelukkig. En wat een verademing was deze chauffeur trouwens. We hebben er deze dagen 1 gehad die zijn been op en af het gas pedaal bleef pompen, 1 die als achternaam makkelijk ‘Verstappen’ kon heten en je daar door met angst zweet aan kwam op plaats v bestemming, 1 die zei Engels te spreken maar die je dmv zijn hazenlip en Chinees/Singapore Engels totaal niet kon verstaan, hilarisch, en 1 die half Singapore in de rondte reed voor je bij je hotel was. Nee dan deze, keurig, beleefd en rustig rijdend, bracht hij ons voor terminal 2 van Singapore luchthaven, zo kon het ook 🙃

Na de koffer afgifte en een broodje bij de Starbucks, je moet toch wat, konden we om 0800 boarden om uiteindelijk om 09.39 de lucht in te gaan.
In slaap vallen lukte deels, das toch altijd een dingetje hoor in zo’n vliegtuig. Je kussen zakt, je benen zitten in de weg, de stewardess maakt je wakker voor het ontbijt, je achter buurman duwt nog eens een x ruw tegen de leuning van je stoel aan, of zit zoals bij Bianca half op en hangend over ‘jouw’ plek. Nee hoor, ik klaag niet, want zo komen we uiteindelijk toch maar mooi na 2 uur op Bali aan.

Onze chauffeur genaamd Ketut, die we hadden gereserveerd ‘op afroep’ werd alvast ingelicht dat het wel eens wat langer kon duren voor we naar buiten zouden komen want er stonden enorm veel mensen voor de paspoort controle en de immigratiedienst. En als de paspoort controleurs dan ook tussen de bedrijven door gewoon even hun bordje op ‘closed’ zetten omdat ze moeten bidden, jaa jemig vind je het gek dat alles dan bij elkaar maar liefst 2 uur duurde voor we eindelijk onze Ketut met zijn naamplaatje ‘Bianca’ tussen alle chauffeurs zagen zitten.

Hij maakte een hoop goed hoor, goedlachs vertelde hij onderweg naar Sanur over het locale biertje Bintang als broertje zijnde van Heineken, en reed hij ons binnen 45 minuten naar ons adres voor de komende 3 nachten.

Het hotel is kleinschalig en bestaat uit los staande stenen huisjes met rieten daken.
Er is niet alleen een algemeen zwembad maar elk huisje heeft ook zijn eigen privé zwembadje. Ja zeker, gewoon een huisje met eigen zwembad, hoe luxe is dat dan! Ons huisje, en ook die van Rob en Bianc, heeft daar naast nog (wij buiten) de sanitaire voorzieningen als een bad, douche en het toilet natuurlijk. We voelen ons allemaal als een prins en prinses, wat een prachtige locatie en dito huisje. De ontvangst was overigens aller aardigst en de kleine tengere indo had er gelukkig geen moeite mee onze ietwat 😅zware koffers te komen brengen.

Even poedelen in ons eigen badje, en een Bintang’etje er bij maakt dat we van een heerlijke namiddag hebben genoten.

En je bent op Bali, o.a. voor het lekkere Indonesische eten ook dus togen we opgedirkt naar het strand, boulevardje, op 10 minuten loopafstand langs voor ons een niet alledaags pad, ietwat afgelegen. Maar zeker niet met een ‘ik voel me er niet prettig’ gevoel gek genoeg. De jeugd was aan het strand vertegenwoordigd met zelf gemaakte vliegers, heel leuk om daar even bij te kijken. De rendang, nu wel echt Indonesisch, met rijst smaakte heerlijk, in een restaurantje aan zee, met lieve bediening, en met een chille vibe. Bovendien, zomaar uit het niets knalde aan zee vuurwerk, vast om ons nogmaals van harte welkom te heten.

Deze dag begon vroeg, en eindigde in ons kalmboe bed rond 2300 uur, helemaal gesloopt weer. We zijn nog steeds happy dat we Bali verkozen boven Kroatie alhoewel we ook de boot toch soms best missen 😊

Geschreven door Saskias.reisverhalen