Enjoying the island one more time

Mijn stage mag nu dan wel afgelopen zijn, maar klaar met Curaçao ben ik nog lang niet. Ik had nog 8 dagen om te kunnen genieten van dit prachtige eiland. En dat deed ik ook met heel veel plezier. Ik ben nog een paar keer naar Banda Bou gereden, zodat ik op het strand nog even goed aan mijn bruine kleurtje kon werken. De twee stranden die er voor mij uitsprongen deze dagen zijn Playa Lagun en Playa Grandi. Als je bij Playa Lagun gaat snorkelen komt je letterlijk terecht in een aquarium. Je ziet vele soorten koralen en echt miljoenen vissen die daar om je heen zwemmen. Het andere strand, Playa Grandi, is uniek in zijn soort. Regelmatig zwemmen daar grote zeeschildpadden voorbij. Dankzij een vissersbootje bij de kust. De vissers gooien de overblijfselen van de vis terug in de zee en daar komen de schildpadden op af. Onder mij zwommen plotseling 3 schildpadden op een rij onder mij door. Ze waren wel een halve meter groot!
#life is just better at the beach
 

Verlaten Resort

Wat zo gaaf is hier op Curaçao is dat je letterlijk overal bij kan komen. Zo heb je aan het begin van de Sint Martha baai het oude Sunscape Resort liggen. Het resort is al jaren verlaten, maar toeristen kunnen nog steeds een kijkje nemen. Je kunt echt overal naar toe! Zelf ben ik bijvoorbeeld op het dak geklommen. En heb daar een stuk over heen gewandeld. De pannen onder mij kraakten enorm en schoven af en toe weg. Het dak was natuurlijk ook niet meer wat het is geweest. Het lopen was door deze losliggende pannen een beetje spannend. Gelukkig voor mij had ik jaren geleden mijn Zwarte Pieten Diploma al behaald. En moest het lopen over daken geen probleem zijn voor mij.
Het Resort was echt van alles voorzien, zoals een strand, een haven, een tennisbaan, een zwembad, een bar IN het zwembad en een restaurant. Verbazingwekkend genoeg ben ik daar geen zwervers tegengekomen, terwijl dit een mooie en goede plek zou zijn om te overnachten. Wel heb ik tijdens mijn tripje op het dag vingerafdrukken van bloed op een muur zien staan en de twee meiden die met mij meereden hadden in een kamer een kleine galg gevonden. Met niemand eraan gelukkig. De meiden hebben het direct gesloopt en zijn gauw weg gelopen... Creepy
 

Punda, Punda, Punda

Natuurlijk kon ik in die laatste paar dagen het prachtige centrum van Willemstad niet missen. Ik heb nog een aantal rondjes gemaakt door Punda en Otrabanda. Nog een laatste mooie rondleiding gegeven door de stad en de highlights weer afgegaan. De gezelligheid, de gekleurde huizen, de levensinstelling en het heerlijke eten ga ik wel missen. Met mooie herinneringen verliet ik deze prachtige stad!
 

to the North

Het doel was naar het meest westelijke puntje van het eiland te gaan. Jammer genoeg snapt niet iedereen hoe je het kaartje moet vasthouden. #ikwashetniet Hierdoor belandden we niet in het meest westelijke puntje van Curaçao, maar juist het noordlijkste puntje. Ook niet onbelangrijk natuurlijk! Met de auto konden we er helaas niet komen. Dit betekende dat we nog een heel eind te voet moesten afleggen. De hele noordkust bestond uit vulkaansteen en ik had slechts een paar slippers aan. Au Alsof het al niet moeilijk genoeg was om over vulkaansteen te lopen, staken er ook nog eens miljoenen doorns door mijn dikke slippers heen. au au au. Na een stuk langs de rand van Curaçao te hebben gelopen vonden we eindelijk 'Playa Ghipy'. Echter konden we zelf niet op het strand geraken. Het strand lag in een kloof. Klimmen was geen optie vanwege de pijnlijke rotsen en struiken vol met doorns. Dan maar weer terug... Ditmaal gingen we de andere kant op. Over 'The breath of Curaçao'. Ook dit gebied bestond volledig uit vulkaansteen. Maar daaronder stroomde nog steeds zeewater. Via kleine luchtgaten kon je de zee horen ademen. Het klonk als de blaasgeluiden van iemand die een flessenorgel bespeelt. Nadat ik een kilometer op de vulkaanstenen had gelopen met mijn slippertjes stond ik dan eindelijk op het meest noordelijke puntje van Curaçao. Niet veel mensen kunnen dat zeggen! Ook al is het omdat niemand zo gek is als ik om een kilometer lang over vulkaansteen te gaan lopen. hihi
#provulkaansteenloper
 

to the West

Poging 2 om bij het meest westelijke puntje te komen. Nu zorgde ik ervoor dat het kaartje wel goed werd gehouden. Het was lastig te vinden, omdat de route op de kaart en de daadwerkelijke wegen niet overeenkwamen. We zijn een resort ingereden en zijn alle paden afgegaan. Na de eerste straat werd al snel duidelijk dat het resort nog in aanbouw was. Er lagen wel wegen, maar deze stelden nog weinig voor. Het leek wel een doolhof. Telkens kwamen we weer uit op een of andere rotonde. Met veel moeite kwamen we uiteindelijk uit op een rotonde die dicht bij de rand lag. En ik ging te voet op onderzoek uit. Eerst liep ik door een onbewoond huis heen om zo de struiken te omzeilen. Daarna zocht ik naar het punt dat het dichtst in de buurt lag van het westen. Daar hielden we een picknick. Op de vulkaanstenen natuurlijk, dus erg prettig vond mijn kont het niet. Nog een paar fotootjes en we kunnen weer verder. Opzoek naar een mooi strandje in de buurt. #in love with life

Geschreven door San.ne