'I am going on an adventure!'

Omdat het uitstellen van taken een van mijn betere kwaliteiten is, ben ik tot 2 uur s'nachts bezig geweest met het inpakken van mijn koffer. Hierna kon ik nog een paar uurtjes bijtanken in mijn bedje. Tot half 5, want toen ging de wekker alweer... Snel trof ik de laatste voorbereidingen. Last van moeheid had ik niet vanwege de hoeveelheid adrenaline in mijn lichaam. Dit in tegenstelling tot mijn vriend die 5 min. voor vertrek het bed uit stapte en vervolgens in de auto weer in slaap viel. Ook mijn twee zusjes hadden moeite met het vroege uur. Beide kwamen ze uit bed om mij nog uit te zwaaien. De vrolijkheid spatte ervan af, #not. Het duurde maar één minuutje daarna renden ze beiden weer naar bed toe.
Op Schiphol kwam het afscheid sneller dan verwacht. Nog een laatste dikke knuffel en ik moest alleen verder. Met tranen in mijn ogen heb ik afscheid genomen van mijn vriend en familie. Na vele controles en een verdachte lege laptoptas ging mijn avontuur dan eindelijk beginnen. Maar eerst... een BigMac... half sjokkend half etend heb ik mijn trip door Schiphol vervolgd. Plotseling werd omgeroepen dat een vliegtuig naar Curaçao over een paar minuten al vertrok. Het sjokken veranderde in rennen en de sla van mijn burger verspreidde zich over de vloer, oeps. Mijn gate bleek helemaal zich helemaal aan de andere kant te bevinden. Daar kwam ik Robin en Niels tegen. Met hen woon ik de komende maanden samen. De omroep bleek niet voor mijn vlucht te gelden en ik kon bijkomen van het rennen op de bank.
 

'I believe i can fly!'

Dit is voor mij de eerste keer dat ik buiten Europa treed. En ik heb er zin in! Met een mega groot vliegtuig vloog ik naar Curaçao. Het was een lange zit, want de reis duurde ongeveer 10 uur. Gelukkig was er overal aan gedacht. Regelmatig kwamen de stewardessen langs met eten en drinken. Alles was in een Nederlands thema gezet. Zelfs het intro-filmpje speelde zich af op een Delfts-blauw-tegeltje. Op de plastic bekertjes waren oer-Hollandse plaatjes gedrukt. Zo stond er bijv. een tulp en klomp op. Daarbij was ALLES gratis :o. Dit maakte mij als Nederlander al helemaal blij. Toen ik hoorde dat je zelfs voor drank niet hoefde te betalen heb ik rustig twee Baileys weggetikt. De service van KLM was echt top!
 

Immigratiedienst

Eenmaal uit het vliegtuig kwamen we erachter dat we eerst nog drie kwartier in de rij moesten bij de immigratiedienst. En dat verliep in mijn geval niet soepel. Ik heb meteen kennis gemaakt met de 'hardheid' van de Antilliaanse vrouwen. Mijn gegevens klopte volgens een medewerker niet. Het adres was niet duidelijk genoeg. Aan Robin vroeg ik bevestiging voor het adres. De medewerkster stuurde me gelijk naar de andere balie en ik moest bij Robin gaan staan. Ik zei nog iets tegen hem en de medewerkster van deze balie werd meteen boos. De bekende Antilliaanse handbewegingen werden in mijn gezicht gedrukt. Vervolgens mocht ik ook niet meer met Robin inchecken en moest ik weer terug achter de gele lijn gaan staan. Toen ik opnieuw aan de beurt was deed de medewerkster wel vriendelijk. En mocht ik gelukkig snel doorlopen. Ik haalde mijn koffer op en buiten stond de nicht van Niels op ons te wachten. Zij bracht ons naar het huis.
 

Home sweet new home

Jaaa eindelijk bij ons nieuwe huis. En het huis is Rozeeee! Maar helaas, de stroom werkt niet... De huisbaas neemt ons daarom mee naar de 'snek' op de hoek. (Een snek is een gebouwtje waar je eten en drinken en nieuwe stroom kan halen). De stroom voorziening werkt niet zoals in Nederland. Hier heb je een kaartje die je eens in de zoveel tijd moet opwaarderen. Net zoals de prepaid simkaartjes. Het wordt pagatinu genoemd. Na 3 uur komt er eindelijk iemand voor de stroom. De meter blijkt kapot te zijn. weer 1 á 2 uur later komt de man terug om een nieuwe meter te installeren. Een huisgenoot (Arie) maakt de man nog wijs dat er veel meer stroom op stond. Hierdoor kregen we de volgende dag er nog extra stroom bij.
Kamer 3 werd mijn nieuwe kamer.

Geschreven door San.ne