Op de tweede dag, zondag 1 mei, zijn we nadat Sjoerd was uitgeslapen, naar de st. Jorisbaai gereden. Deze baai is moeilijker te bereiken dan andere baaien, dit door het ontbreken van een verharde weg. Deze baai is dan ook anders dan de meeste anderen, er was geen enkele toerist te bekennen. Het nadeel werd ook meteen zichtbaar, waar geen toeristen zijn wordt er niet zo goed opgeruimd en het afval van de mensen was er dan ook overal te vinden.
Later op de avond zijn we naar het ‘Floatfest’ geweest, een feest in het water. Waar de DJ op een stijger stond met zijn apparatuur, lag de rest in het water met de meest unieke zwembanden. Het was voor het eerst dat ik een feest in de zee heb meegemaakt en het is zeker voor herhaling vatbaar.

Waar wij echter geen rekening mee hadden gehouden is dat de cultuur van de Curaçaoënaars iets wat verschilt met die van ons. De Dag van de Arbeid viel op zondag 1 mei, echter zou dat betekenen dat ze geen extra vrij zouden hebben, want (bijna) iedereen is al op zondag vrij. Om die reden waar bijna alle winkels op deze dag dan ook gesloten. Aan de ene kant jammer, omdat het daardoor niet mogelijk was om te kijken naar souvenirs, aan de andere was het wel fijn dat je foto’s kon maken zonder toeristen die op je foto staan.
Op dinsdag 3 mei hebben wij Shete Boka bezocht, vertaald betekent dit zeven inhammen of baaien. Dit staat toch wel in de top 3 van bezienswaardigheden van Curaçao die eigenlijk iedereen gezien moet hebben die hier op vakantie gaat. Er waren 2 routes uitgezet, beiden duurden iets meer dan 1 uur. Bij het startpunt was er een grot, waar je ook in mocht staan. De golven kwamen letterlijk naar binnen rollen. Omdat je in een grot staat worden alle geluiden weerkaatst wat zorgde voor heftige geluiden van de golven. prachtig De route naar het westen kwam uiteindelijk uit bij de “Natuurlijke Brug”, hier hebben wij gepicknickt. De weg naar het oosten komt uit bij de Boka Pistola, wanneer een grote golf in deze inham slaat, schiet het water de lucht in wat er ontzettend gaaf uitziet. En het klinkt ook geweldig! woeeeshh brlblrl vweaammm plons

De dag erna, woensdag 4 mei, hebben we een stranddag gehouden. De meeste stranden van het eiland liggen in het westen, het Westpunt. Wij zijn naar Playa Kalki, Playa Forti en Daaibooi geweest, allemaal mooie stranden en met natuurlijk helder zeewater. Die dag hebben we voornamelijk gesnorkeld bij de strandjes en bruin liggen worden in de fel brandende zon.

Op donderdag 5 mei zijn wij terug gegaan naar Punda. Het was deze dag Bevrijdingsdag en dat viel samen met hemelvaart dus de winkels waren wederom gesloten. We zijn die dag naar “Rif Fort” in Otrabanda geweest, dat was een van de forten die Curaçao moest verdedigen tegen onder anderen de Engelse en de Spanjaarden. Er zaten veel winkeltjes en restaurantjes in het pand. Boven op het fort had je een prachtig uitzicht op de zee en zag je ook de handelskade liggen.

Sjoerd mocht bepalen waar we heen gingen.

Vrijdag 6 mei zijn wij naar Klein Curaçao geweest. Dit is een klein eiland dat op ongeveer 10 kilometer afstand ligt van Curaçao. De heenreis op de boot was ruig, we voeren tegen de wind in en dus ook tegen de golven in. Een aantal mensen werden er zeeziek van, gelukkig vielen Sjoerd en ik daar niet onder. Op dat eiland was een vervallen vuurtoren te vinden, waarin het mogelijk was om naar het hoogste punt te klimmen. Ook lag er nog het achterste deel van het eiland een containerschip dat er ooit is gestrand. Net zoals een recenter gestrand zeilschip. Dit was ook de dag dat we met schildpadden konden zwemmen. We hebben ze zelfs aangeraakt! De schildpadden waren enigszins tam, omdat er al vele toeristen aan ons vooraf zijn gegaan. Ook Klein Curaçao staat in de top 3 van dingen die je gezien moet hebben als je naar Curaçao gaat.

Nog moe van de lange dag ervoor, zijn wij naar de Christoffelberg gereden. Deze berg sluit de top 3 af. Eigenlijk was het niet toegestaan om de berg nog vanaf 11 te beklimmen, maar wij mochten om kwart over 11 alsnog het park in. Eenmaal aangekomen met de auto bij de berg, zijn wij rond half 12 begonnen met de berg te beklimmen. Terwijl wij bezig waren met naar boven te komen, kwamen de meeste mensen alweer naar beneden. Heel veel rusten, water drinken en energie later kwamen wij aan op de top. De twee mensen die er nog waren, stonden toen op het punt van teruggaan. Je had een prachtig uitzicht vanaf de berg, tot in de horizon kon je de zee zien en je kon Willemstad ook vinden. Boven op de berg werd het echter ook duidelijk waarom het eigenlijk niet toegestaan was om na 11 de berg nog te beklimmen. De stenen waren gloeiend heet geworden, en onze waterflessen waren al bijna op door alleen de heenweg. We kunnen dan ook niemand het aanraden om na 11 de berg te beklimmen, maar je wilt zeker wel op de berg gestaan hebben, maar dan een paar uur eerder.

Toen we eindelijk beneden aankwamen zijn we naar een restaurant gereden waar ik al de hele week heen wilde. Er stond namelijk leguaan op het menu en wie wilt dat nou niet proeven? Hoe het smaakt? Zoals al het vlees wat onbekend voor je is, naar kip. We zaten aan de rand van het restaurant bij de tuin. In de tuin vlogen wel 100 kleine suikerdiefjes rond. geweldig Ook strooide meneer Jaanchi nog extra suiker in de voerbakjes. Een zo’n bakje hing vlakbij onze tafel en het was echt schattig om ze te zien eten.
Op zondag 8 mei hebben we de onderwaterkamer bezocht. Hiervoor moest je wel eerst een heel stuk lopen, maar dat hadden wij er voor over. Voor de onderwaterkamer moet je eerst de zee in, wij sprongen hiervoor van een rots af. Vervolgens zwem je de grot in en probeer je niet je hoofd te stoten. De grot/kamer is ontzettend groot van binnen en er waren scholen van vissen te vinden. Het lichteffect onderwater zag er echt prachtig uit.

Op de laatste dag, dinsdag 10 mei, hebben wij het rustig aangedaan. Sjoerd heeft zijn koffer ingepakt en nog even lekker in de zon gezeten. Ondanks dat het afscheid zwaar was, hebben we enorm genoten van de vakantie en het land Curaçao.

Geschreven door San.ne