07.00 uur; wij zijn wakker. Gisteravond de hele avond op onze kamer gehangen. We hebben een supergroot bed en dus lekker liggen, Netflixen, YouTube kijken, knuffelen en vooral rust!

08.30 uur; we zitten aan het ontbijt. Shanti eet goed! Eindelijk! Na het ontbijt vragen we een tuktuk om naar het treinstation van Kandy te gaan. Komen we daar aan is het station dicht! Why?? De driver legt uit dat het een speciale dag is. Heel Sri Lanka staakt. Oh? Ik voel woede in me opkomen, omdat de hoteleigenaar dit ook had kunnen vertellen toen ik om de tuktuk vroeg. Stom mens. Ik vraag de driver om ons naar het meer te brengen en dat doet hij. Ik bedank hem vriendelijk, betaal hem en we gaan hier wandelen. Overal gelezen dat dit enorm leuk is.

De driver heeft ons aan de overkant van de straat afgezet. We moeten oversteken, maar hoe doe je dat in Sri Lanka. Weet dat iedereen hier kriskras door elkaar rijdt, niet stopt, keihard toetert en geen pardon! Ah er komt een hele horde mensen aan en die steken over. Ik wurm mezelf er maar tussen en zo liften wij mee naar de andere kant van de straat. Die mensen zijn allemaal demonstranten. Zoals ik eerder aangaf zit Sri Lanka in een enorme crisis. Daarom is vandaag dus alles dicht. Beetje wandelen langs het meer. Ik vind er niks aan. Jammer! Ik zie in de verte een olifant. Oh wauw gaan we daarheen. Kijken wat ze daar doen. Eenmaal aangekomen kan ik niet verder. Ik vraag iemand wat er aan de hand is. Oh zegt meneer. Is een ceremonie aan de gang. Vandaar de olifant. Mijn jurk is net iets te kort en Shanti heeft blote schouders dus kunnen we de tempel niet in. Helaas. Inmiddels slaap Shanti op mijn schouder. Ik wandel verder, geen idee waar ik heen ga.

Aha een Tourist Information Centre. Ik vlucht naar binnen. Lieve dame daar. Ik vraag haar hoe het zit met de trein.

"Ma'am tomorrow you can go with the train."

Ze belt met het station en zegt me dat ik morgenochtend om 07.00 uur op het station moet zijn, want er zijn nog plekken met een stoel, maar anders maakt het niet uit zegt ze. De locals geven jou wel een stoel hoor, want je hebt een baby. Nou dat zien we morgen wel weer. Nu moet ik luiers hebben. Vraag haar de weg naar de supermarkt. Ze legt het uit, maar ik begrijp de helft niet. In ieder geval die ene kant op. Ik pak mijn GoogleMaps offline kaart erbij. Tik het in en gelukkig, 260 meter lopen.

Aangekomen bij de supermarkt is ie dicht! Een man stuift op me af.

"Oh Ma'am you need something?"
"Yes sir i need diapers."

Hij begrijpt me niet en ik wijs naar Shanti d'r billen. Hij begrijpt het en vraagt me om geld. Hij gaat het regelen, want een vriend van hem werkt daar en hij kan het regelen. Hmm ok.

Ondertussen zitten wij in een tuktuk te wachten. Daar komt hij aan met luiers en een fles cola. Aardige man. Geef hem wat geld als dank en terug naar het hotel. Zwemmen Shanti?

Niet gezwommen, want Shanti viel in slaap en ze sliep tot 15.30 uur. Daarna zijn we naar de Botanical Gardens gegaan. Heel groot met planten, bomen en bloemen vanuit de hele wereld (geen tulpen). Anderhalf uur gewandeld, gezeten, koekjes gegeten en rommelen met de selfiestick.

Nu moeten we eten, maar ook dat is allemaal dicht. Nou de tuktuk meneer weet wel iets. Een of andere chinees bah.... ben even klaar met rijst en noodles.

PIZZAHUT!
pizza en knoflookbrood.

Wij kwamen bij de pizzahut en we werden gewoon weggestuurd, want ze staken en doen alleen aan delivery en niet aan take away. Uh... ja en? Ik keek de man aan en vroeg hem waarom hij geen pizza kon maken en aan mij mee kon geven. (Sorry maar wil je centjes verdienen of niet?)

Heheh dit was ook mijn enige hoop want ja alles is dicht. Morgen is alles weer open, rijden de treinen en hebben wij een lange rit voor de boeg!

Byebye😘

Geschreven door Sagita.op.reis