Vanmorgen werd ik vanaf het werk naar huis geroepen omdat het niet goed ging met ma. Ze was al 14 dagen op bed en de laatste week zag je haar achteruit gaan. Er werd verwacht dat ma binnen een paar uur zou overlijden. Henk, Ria, Rob, ik, Astrid en Peter waren bij haar op de kamer. De verpleging kwam regelmatig kijken. Je zag haar steeds meer achteruit gaan. We hebben wat tegen haar gepraat en gezegd dat ze naar pa mocht gaan. Ria en ik hielden haar handen vast, dan voelde ze in ieder geval mensen om haar heen. Het was een lange weg naar het einde. Ria en ik hebben op advies van de verpleging alvast kleding opgezocht die ze in de kist kon dragen. We hebben haar fuchsiakleurige pakje gekozen. Dat droeg ze altijd graag. De Laatse Eer kon haar dat aantrekken.
Om 14:05 uur blies ze haar laatste adem uit. De laatste dagen na haar verjaardag was echt een lijdensweg voor haar.
De verpleging heeft haar goed verzorgd, ook tijdens de dagen naar haar overlijden toe. Ze kreeg wisselligging en ze maakten regelmatig haar lippen vochtig.
Na het overlijden moesten wij gelijk uit haar kamer, want de schouwarts moest vaststellen dat ze niet vanwege haar val in september 2019 was overleden en of wij haar niet bij het overlijden hadden "geholpen". 😱. Ze was 97, dement, en het lichaam was volledig op.
Na een halfuurtje had de arts telefonisch goedkeuring gegeven betreffende de doodsoorzaak en het overlijden aan het personeel en mochten we toch weer bij ma op de kamer.
De Laatste Eer zou ma pas veel later komen halen, dus wij zijn na afscheid te hebben genomen van het personeel, ook naar huis gegaan.

Geschreven door Robenannekes.reisverhalen