Vanmorgen om 6:00 vaarden de korjalen met de schoolkinderen al op de Surinamerivier langs. Het zijn bepaald geen fluisterbootjes. Er wordt les gegeven van 7:00 - 13:00 uur. De kleintjes hebben tot 12:00 uur les. Er stond al een kan heet water klaar op de veranda. Nog even genieten van het uitzicht vanuit de cabana met een kopje koffie. Wat medereisgenoten komen langs gelopen en we hebben een gezellig praatje over van alles en nog wat. Maar zeker ook hoe mooi het hier toch is. Om 8:00 uur ontbijt en om 9:00 uur kunnen we weer naar de Ferulassi stroomversnelling met de korjaal. Rob en ik en twee andere dames besluiten om niet mee te gaan. Rob gaat lezen en ik ga met de dames zwemmen. Het is heerlijk in het zwembad. Om 11:00 uur moeten we alweer gereed zijn om de sleutel in te leveren en af te rekenen, de bagage kunnen we op de stoel op de veranda achterlaten. Deze wordt opgehaald en worden met een aparte korjaal vervoerd. Om 11:30 uur is de lunch en om 12:00 uur vertrekken we per korjaal naar het botenoverstapstation. Halverwege de vaartocht moeten we er weer uit, lopen over de rotsen naar de andere kant van de stenenmassa en stappen weer in nadat de bootsman onze korjaal veilig door de stroomversnelling heeft geloodst. De bagageboot die voor ons uit vaarde had het zwaarder, deze liep vast en met man en macht werd er gesjord om de boot los te krijgen. De mannen liepen en zwommen door het water. Uiteindelijk lukte het. Zwaar werk en een staaltje stuurmanskunst. Tegen 13:30 uur waren we bij het bootstation. Daar stapten we in het gereed staande busje. Ieder kreeg weer een flesje water aangereikt. Na een uur stopten we voor een "sanitaire ontspanning" 😉 bij een benzine pomp. Er was een supermarktje bij en ik kocht wat versnaperingen voor onderweg. Zakje pinda's, m&m's en een zakje chips. We hadden nog wel een paar uurtjes voor de boeg. Onderweg kregen we een harde regenbui. Het was nu wat afgekoeld naar 28 graden😄. In het busje was gelukkig wel airco. Er waren veel wegwerkzaamheden. In Paramaribo was het druk. Het was spitsuur en alle straatjes stonden vast..wat een chaos. De chauffeur laveerde er met gemak door heen en nam hier en daar zijn voorrang. Wat een armoe in de wijken. Bouwvallige houten huizen, afgebladderd, onbewoonbaar, niet bewoonde huizen, kapotte ramen en schuttingen van ijzeren golfplaten. Van enig onderhoud is geen sprake. Om 17:30 uur zijn we in het hotel. We checken in en wachten lang op iemand die het kofferhok komt openmaken. We zitten in kamer 392, de hoogste verdieping en de allerlaatse kamer op de galerij. Maar wel met een mooi uitzicht op de Suriname rivier. We pakken onze rugzakken uit en sorteren schoon en vuil en alvast kleren voor de volgende dag als we weer naar Nederland vliegen. Dan gaan we met een aantal van de groep op eten uit om 19:00 uur. We gaan naar Zus & Zo, daar beviel het ons vorige keer wel. We creëren zelf een tafel voor 7 personen, van enige hulpvaardigheid van het personeel is geen sprake. We kijken op de kaart. Rob en ik bestellen twee vaasjes bier, maar dat wordt lastig, er is namelijk nog maar één glas...😱? Maar het kon wel in een klein glas. Ok, best, doe maar, ook goed. Dan willen we allemaal "Saté van Zus". Maar dat werd ook een probleem, want ze wist niet of ze zeven saté had 😱. Nou laat maar, we gaan ergens anders heen. Tot ziens. We gaan naar Jiji, aan de Surinamerivier. We bestellen een biertje en een cola en gelijk eten. Hoe lang kan het duren voordat het drinken komt? Na een half uur vraag ik waar het blijft. Oh, excuus, ze waren ons vergeten, we kregen het drinken nu van de zaak en binnen 5 minuten stond het op tafel. Het eten moest natuurlijk ook nog met spoed bereid en kwam later. De pasta's waren lekker maar de hamburger was gortdroog.Toen we het bijna op hadden kwamen de feestgangers van de Camparibus het restaurant binnen. We betaalden snel en verlieten het pand. Op de terugweg dronken we nog koffie bij een ander koffietentje als afsluiter. Ik nam een lekkere latte Macciato met hazelnoot smaak. Toen snel op ons bedje aan. Ik verbaas me over niets meer, ik verwonder me slechts. 💤

Geschreven door Robenannekes.reisverhalen