Voor het ontbijt verkent Jan al de stad. Voor 8 uur is er nog geen kat op straat. Het leven komt er maar traag op gang. Enkel loslopende honden lopen rustig door de stad. Na het ontbijt verkennen we de stad. Wat opvalt, is dat de stad nog steeds lijdt onder de gevolgen van de aardbeving van 1988. Veel gebouwen zijn nog steeds niet hersteld. Desondanks staan veel oude, stevige en mooie gebouwen uit de Russische tijd nog overeind. Een van de kerken is na volledige verwoesting heropgebouwd. In een andere kerk wordt een pasgeboren kindje gedoopt. De familie is zo gelukkig dat we enkele foto's nemen. We wisselen de foto's uit via WhatsApp en als beloning krijg ik een dikke knuffel en kus. Armeniërs zijn heel toegankelijke mensen. Als je "Barev", Hallo, zegt, lachen ze en kun je een gesprek beginnen. Ze zijn zo vriendelijk en gastvrij.

Na het stadsbezoek rijden we verder naar de grens. De weg zit vol met putten en al slalommend komen we aan bij de grens. Wegen in Armenië worden wel hersteld. De grensovergang is zeer rustig en verloopt vlot. Met een stevige handdruk van de Armeense douanier lopen we naar Georgië. Ook hier verloopt alles vlot en wacht Georges ons op. We stoppen eerst bij een meertje, een stopplaats voor vogelspotting. Hier zien we de bergen in de achtergrond, het meer in het midden en een groene heuvel vol wilde bloemen onder onze voeten! George rijdt in een 4x4, geen nieuw model maar een stevige auto, om de komende dagen de bergen in te gaan.

George speelt Georgische muziek in de auto en we merken direct het verschil op. De stedelijke, instrumentale Armeense muziek heeft plaatsgemaakt voor volks- en landelijke muziek. Mijn Armeense simkaart wordt direct na de grens geblokkeerd. Na het vervangen van de simkaart rijden we naar het Khertvisi-kasteel, ook bekend als het Khertvisi-fort. Het kasteel is gelegen in het zuiden van het land, in de regio Samtskhe-Javakheti, ongeveer 30 kilometer van de stad Akhaltsikhe.

Het Khertvisi-kasteel is een kasteel met een rijke geschiedenis. Het is mogelijk een van de oudste kastelen van Georgië, uit de 2e eeuw voor Christus. Het kasteel is strategisch gelegen op een heuveltop, tussen de rivieren Mtkvari en Paravani, met een uitstekend uitzicht op de omgeving. Het diende als een belangrijk bolwerk voor de verdediging van het gebied en voor de controle over de handelsroutes langs de zijderoute.

Het middeleeuwse Khertvisi Castle heeft hoge stenen muren, wachttorens en bastions. We bezoeken ook St. Stephen's, een 9e-eeuwse Georgisch-orthodoxe kerk die nog steeds in gebruik is.

Vervolgens rijden we naar een van de meest fantastische locaties van Georgië: Vardzia. De naam "Vardzia" is afgeleid van het Georgische woord "vardzi", wat "grot" betekent. Vardzia (UNESCO) is een indrukwekkend complex van grotten en rotswoningen, een historische, culturele en religieuze schat in Georgië dat ooit een verborgen stad was. Vardzia werd in de 12e eeuw gesticht tijdens het bewind van koningTamar, een van de beroemdste heersers van Georgië. Een aardbeving beschadigde de oorspronkelijke structuur in de 13e eeuw, dus het is niet meer verborgen, maar het is nog steeds heel indrukwekkend. Het complex bestaat uit 139 groepen grotten met in totaal 409 kamers, 25 wijnkelders en 12 kleine kerken. Een gangenstelsel verbindt bijna alle woningen met elkaar. In het centrum van het klooster is de belangrijkste kathedraal, die muurschilderingen bevat uit de 12e eeuw. Deze muurschilderingen hebben een cruciale betekenis in de ontwikkeling van de middeleeuwse Georgische muurschilderkunst. We zien daar een van de weinige portretten van de iconische koningin Tamar. Want in Georgië noemden ze haar toch koning Tamar! Omdat de Georgische taal geen onderscheid maakt tussen mannelijke en vrouwelijke geslachten. Hier kom ik straks terug met meer uitleg.

's Avonds genieten we van een typische huisgemaakte Georgische maaltijd met verrukkelijke salades, gegrilde forel en een heerlijke pluimsaus. Morgen gaan we kersen plukken in de moestuin, met uitzicht op de groene bergketen van de Kaukasus en we rijden verder naar Kutaisi. Graag tot dan!

Geschreven door Persiana.reisblog