Wat Armenië zo bewonderenswaardig maakt, is zijn gevarieerde landschap binnen korte afstanden. Bossen, graslanden, weelderig groene hoge bergen, valleien bedekt met een tapijt van wilde bloemen, rotsen, rivieren en talloze bergen in verschillende tinten. Deze combinatie maakt Armenië echt bijzonder!

Op de vierde dag van de reis gaan we verder naar het oosten van Armenië, naar het immense Sevanmeer. Het Sevanmeer bevindt zich op een hoogte van 1900 meter en behoort tot de grootste hooggelegen meren ter wereld! Het meer heeft een uitgestrekt oppervlakte van ongeveer 940 vierkante kilometer en is ongeveer 80 meter diep.

Dit is de perfecte plek om te zwemmen, varen, vissen en picknicken. En dat hebben we natuurlijk ook gedaan tijdens onze lunchpauze!

Op de hoogste heuvel met uitzicht op het Sevanmeer zien we het Sevanavank-klooster. Het Sevanavank-klooster werd oorspronkelijk gesticht in de 9e eeuw en diende als een spiritueel centrum en kennisinstituut voor monniken die zich terugtrokken in de afgelegen en serene omgeving van het Sevanmeer.

Het oorspronkelijke kloostercomplex bestond uit twee kerken, bekend als de Surb Arakelots (Heilige Apostelen) en de Surb Astvatsatsin (Heilige Moeder van God). Beide kerken werden gebouwd in de kenmerkende Armeense architecturale stijl, met koepels en versierde gevels.

Gedurende de eeuwen heeft het Sevanavank-klooster verschillende veranderingen ondergaan. Tijdens de Sovjetperiode, toen religieuze praktijken werden onderdrukt, werd het Sevanavank-klooster verlaten en raakte het in verval. Pas na de onafhankelijkheid van Armenië in 1991 werden er inspanningen geleverd om het klooster te restaureren en te behouden als een belangrijk cultureel erfgoed.

Het Sevanmeer kent een lange geschiedenis van visserijtradities. Visserij is altijd een belangrijke economische activiteit geweest voor de lokale bevolking rondom het meer, en het heeft een diepgewortelde culturele betekenis in de Armeense samenleving. En dat is niet zonder reden. Tijdens de oorlog tussen Armenië en Azerbeidzjan in 1991-1994, toen de grenzen met Azerbeidzjan, Turkije en Iran waren afgesloten, was de vis van het Sevanmeer, samen met aardappelen en pasta, het enige voedsel dat nog verkrijgbaar was in het land. Enkele jaren daarvoor had een zware aardbeving het land verwoest.

Langs de oevers van het meer ligt ook een begraafplaats genaamd Noratus, waar kruisstenen uit de 9e tot de 13e eeuw te vinden zijn. De term "khachkar" betekent letterlijk "kruissteen" in het Armeens. Elke khachkar is uniek en vertelt een verhaal over het leven, de geschiedenis, cultuur en religie van Armenië. Het Noratus-kerkhof is een belangrijke historische en culturele site die het Armeense erfgoed vertegenwoordigt. Het getuigt van de religieuze en artistieke tradities van het land en dient als een herdenkingsplaats voor vroegere generaties. We hadden het geluk ter plaatse een zeer vriendelijke lokale gids te vinden die ons naar speciale grafstenen heeft geleid met bas-reliëfs.

In de buurt van de begraafplaats is er ook een leuk kaasfabriekje van een familiebedrijf. We kregen een rondleiding door de familieleden en proefden ook enkele lokaal geproduceerde kazen. Ze waren erg lekker, maar we hadden graag een traditioneel kaasbereidingsproces gezien.

Na het verlaten van Noratus volgen we de weg naar het zuiden en beginnen we geleidelijk te stijgen naar de Vardenyats-pas, ook bekend als de Selim-pas. Deze pas ligt op een hoogte van ongeveer 2.410 meter en biedt een prachtig panoramisch uitzicht op de omliggende bergen en valleien. De Selim-pas biedt niet alleen een adembenemend landschap, maar ook een glimp van de geschiedenis en cultuur van Armenië. Het is een route met adembenemende uitzichten en interessante tussenstops onderweg. Op de top van de Selim-pas bevindt zich de Selim Caravanserai, een historisch gebouw uit de 14e eeuw. Dit was vroeger een belangrijke tussenstop langs de oude Zijderoute en diende als een karavanserai, een plek waar reizigers en handelaren konden rusten en hun goederen konden verhandelen.

Na het bewonderen van de Selim Caravanserai volgen we de weg die geleidelijk afdaalt naar Yeghegnadzor, een stad gelegen in de Vayots Dzor-regio van Armenië. De weg slingert zich door groene valleien en biedt een prachtig uitzicht op het omringende landschap.

Rafael heeft gekozen voor typisch Armeense muziek die perfect past bij het landschap. We luisteren naar stukken zoals "Bal Maskerade" van Aram Khachaturian, "Langs de Selim-pas" van Arno Babajanian, muziek gespeeld op de duduk (het nationale muziekinstrument van het land, dat je ook kunt horen in de film Gladiator) en nummers van de Armeense componist en zanger Sayat Nova, evenals de melodie "Chinares" van Commitas.

We werden zeer hartelijk ontvangen door Gohar en Armina in hun gezellige huis met een moestuin vol groenten, kruiden en fruitbomen. Hier kunnen we fruit laten drogen onder de volle zon, zoals abrikozen en moerbeien. Het avondmaal was een feest! In Armenië wordt de BBQ in tanour bereid, een traditionele Armeense BBQ-methode. Het is echt uniek! Ik raad je ten zeerste aan om ook de frisse granaatappelwijn te proberen en als afsluiting van de maaltijd de huisgemaakte cognac. We worden hier echt verwend!

Het is geweldig om te zien hoe Armenië zoveel te bieden heeft, zowel op het gebied van natuurlijke schoonheid als cultureel erfgoed. De diversiteit van het landschap, van de majestueuze bergen tot de serene meren en groene valleien, is werkelijk betoverend. De rijke geschiedenis en tradities van het land komen tot leven door de oude kloosters, kruisstenen en historische locaties die we hebben bezocht.

Bovendien is de gastvrijheid van de lokale bevolking echt opmerkelijk. Van onze vriendelijke chauffeur, en een man op straat die ons zomaar fruit aanbiedt en een vrouw die mij centjes geeft voor wc, omdat ik geen kleine muntjes had, tot de warme ontvangst bij Gohar en Armina thuis, we voelen ons echt welkom en verzorgd.

Na een heerlijke avond vol muziek, lekkere eten en nieuwe vriendschappen, kijken we uit naar de komende dagen van onze reis en wat Armenië nog meer voor ons in petto heeft.

Geschreven door Persiana.reisblog