Als je 's morgens opstaat en er lonkt zo'n luxe bad... dan moet je toch even lekker een uurtje in bad gaan liggen lezen .

Daarna buiten op het balkon ontbeten (al was het nog wel wat frisjes 7°C).
Heerlijk rustig, veel vogeltjes, in de verte een trein... RUST.

Vandaag bezoeken we slot Linderhof en de abdij van Ettal.

Slot Linderhof is een barokslot in het Graswangtal in Ettal bij Oberammergau, in de Duitse deelstaat Beieren. Het is het kleinste van de drie kastelen gebouwd in opdracht van Lodewijk II van Beieren en het enige dat vóór diens dood werd voltooid. Het kasteeltje ligt op 948 meter boven de zeespiegel. Linderhof was voor Lodewijk II zijn lievelingsverblijf, dat hij steevast "Mein Villa" noemde.
Slot Linderhof was ooit een koninklijk buitenverblijf (Königshäuschen) van zijn vader Maximiliaan II. In 1867, nadat Lodewijk II het Kasteel van Versailles had bezocht, maakte hij plannen voor een nieuw buitenverblijf. Lodewijk II besloot in 1869 het kleine huis te verbouwen tot een 'Koninklijke Villa'. Het werd uitgebreid en verbouwd onder leiding van Georg Dollmann tussen 1870 en 1872. Gelijk aan het origineel, was ook dit gebouw een houten constructie. In 1874 werd de houten buitenkant ontmanteld en geheel vervangen door steen, het origineel werd zo'n tweehonderd meter verderop weer opgebouwd.

Rondom het kasteel is een prachtig park, met nog veel meer moois om te bekijken, maar het regende te hard.
https://plientje.amarecreatief.nl/wp-content/uploads/2019/09/20190908_132024.mp4

Foto's maken in het kasteel was niet toegestaan, daarom heb ik er enkele uit de gids overgenomen en wat foto's van internet.

De abdij van Ettal is een abdij van Benedictijnen in de Beierse gemeente Ettal.
Het klooster werd in 1330 gesticht door keizer Lodewijk IV die ook Lodewijk de Beier werd genoemd. De kerk werd de thuishaven voor een Mariabeeld dat de keizer uit Pisa had meegebracht. In het begin van de 18e eeuw verbouwde men de kerk en de kloostergebouwen. Voor kinderen uit adellijke families richtte men een ridderschool in.
Een brand in 1740 verwoestte een groot deel van de abdij die vanaf 1745 opnieuw werd opgebouwd. In 1803 kwam een einde aan alle religieuze activiteit. Met steun van confraters uit de abdij van Scheyern en privéhulp konden de benedictijnen hun activiteiten hervatten vanaf 1900.
Vanaf 1905 wordt hier middelbaar onderwijs gegeven aan een 450-tal leerlingen (gegevens 2008) waarvan een deel in een internaat verblijft.
Een vijftigtal benedictijnen voorzien in hun onderhoud en dat van de gebouwen en hun religieuze en pedagogische activiteiten via land- en bosbouw, een kloosterwinkel, een brouwerij, een uitgeverij en een hotel.

Geschreven door Pem-jansen