Afspraak aan de ingang van de Halve Maan om 9:00 vanwaar we naar Assent fietsen over Webbekom naar Assent.
Onderweg passeren we enkele landschaps-kappelletjes waar we ondertussen niet meer langs kunnen kijken.

Verschillende borden met wandel en fiets routes flankeren het kerkplein van Assent dat ons zeker goesting geeft om nog eens terug te keren voor oa de wandeling op de Hermansheuvel. Maar vandaag wandelen we naar een reuze groot Jezus-beeld.

Het Heilig Hart-beeld is een afbeelding van Jezus Christus die uitkijkt over de deelgemeente Assent. Het beeld staat op de heuvelrug van het Prinsenbos.
Als je van Diest richting Leuven rijdt op de Staatsbaan, zie je het beeld aan je rechterkant.
De inwoners van Assent plaatsten dit beeld als een soort van dankbetuiging, omdat tijdens een zwaar bombardement in de Wereld Oorlog II de bommen niet op Assent vielen maar in de omliggende velden.

Ons vertrek vanuit Assent leidt ons naar een kapelletje dat verborgen staat achter een boom, verwaarloosd door de tijd en buiten gebruik, misschien door de ligging? Een verharde weg die rakelings langs de voorkant van het kapelletje loopt is nu niet bepaald een rustig plekje om te bidden.

Over een veldweg wandelen we het eerste stuk paralel met de grote steenweg aan onze linker zijde, hoge begroeïng van struiken die vol staan met rode bessen geeft de ochtend een fris kleurtje. We steken de drukke weg over en zijn blij als we de bordjes zien die ons links de heuvel op leiden, weg van de drukte en het lawaai van het voorbij suizende verkeer.

Nooit geweten dat er vlak naast de befaamde “Orchidee” van weleer een holle weg liep de heuvel op door het prinsenbos, dit bos was eertijds eigendom van de prinsen van Oranje, die sinds de 16de eeuw de Heren van Diest waren.

Een korte steile klim brengt ons tot boven op de heuvel waar we een prachtig zicht krijgen op de velden terwijl de zon de gele bloemen laat oplichten tussen tinten groen.
Een weggetje naar rechts en we lopen langs achter naar het beeld toe, met de armen wijd. Het beeld zelf bestaat uit beton en werd wit geverfd, de totale hoogte is 11 meter en daardoor het grootste in zijn genre in België. Jaarlijks vindt hier begin juli een openluchtviering plaats.

We staan nu op de luienberg, een zandsteenheuvel van 63 meter hoog waarvandaan je een prachtige uitzicht hebt op het dorpje Assent en op de vallei van de Begijnenbeek. Voor het beeld is een open plek van heischraal grasland waar felgekleurde vlinders in rondfladderen.

Een paar foto’s als bewijs van onze aanwezigheid en we zetten onze wandeling verder, door het prinsenbos naar beneden, we steken de drukke weg terug over en blijven even stilstaan op het bruggetje over de Begijnenbeek om het info-bordje te lezen.
We kijken hier over het natuurreservaat Papenbroek.
Dit 10 ha groot natuurreservaat in de vallei van de Begijnenbeek is een aaneenschakeling van natte graslanden, ruigten, bos en kleine waterpartijen (voormalige turfputten). Midden in Papenbroek ontspringt er een bevallend watertje, de Gele gracht. Het water is helder en heel zuiver. Er is een vrij toegankelijk wandelpad van 1,5 km in Papenbroek, nog te ontdekken!

De naam Papenbroek is afkomstig van de abdij van Sint-Truiden. In 1253 behoorde dit natuurreservaat immers toe aan deze abdij. De paters of 'papen' voerden het hoge woord in dit gebied, vandaar dus de naam Papenbroek.

We wandelen nu grotendeels verder over verharde wegen in een heuvelachtig landschap onder een stralende zon en komen uit tussen velden en akkers waarin enkele windmolens staan te draaien, tot we terug uitkomen bij een fraaie holleweg, eikenbomen met takken laaghangend van de overvloed aan eikels en een uitgesleten pad met sporen van hevige regenval.

In het midden van de holleweg hebben ze een dam gebouwd om een rem te kunnen zetten op het sterkstromende water zodat de holleweg niet nog meer uitgehold wordt, dat moeten we eens van dichtbij gaan bekijken en zo zien we dat je via een bruggetje verder kan wandelen door deze holleweg, seniorenbordjes voor kortere wandelingen wijzen je hier de weg, daar zijn we nog te jong voor, wij keren op onze stappen en vervolgen onze wandeling van 10 km die ons tot aan de andere kant van de E314 brengt, tot boven de op en afrit van Bekkevoort!

Wat is het hier rustig wonen, weinig huizen, veel akkers en weiland, we bevinden ons nu in het leefgebied van een akkervogel in nood. De geelgors is in 30 jaar tijd met 80% achteruitgegaan.

De geelgors is ongeveer zo groot als een mus, het mannetje felgeel, het vrouwtje wat doffer. Heel typerend is zijn zang, hij roept ‘tsik” en “twitik”. Op de tonen van de 5de symfonie van Beethoven zingt hij:”Geef mij een pintje biiiiiieeeer!
Wij hebben hem of haar niet gezien of gehoord.

Terug aangekomen in Assent zoeken we café Congo op om onze dorst te lessen waarna we huiswaarts fietsen en nagenieten van de hoogte en laagtes van deze heuvelachtige wandeling.

Karinenjulia

Geschreven door Metgelijketreds.reizen