De intro:
Na afloop van de slag werden de zilveren helmen met karakteristieke spits van de gesneuvelde Duitse militairen door de Belgen verzameld, zoals de Vlamingen in 1302 de gulden sporen van de gedode Fransen verzamelden. In de Belgische propaganda was de Slag der Zilveren Helmen dan ook een grote overwinning. In werkelijkheid viel het resultaat nogal tegen. De Belgen werden verder teruggedrongen en de Duitsers veroverden Luik. Het feit echter dat de Belgen meer weerstand boden dan verwacht zorgde er echter mede voor dat het Von Schlieffenplan zou mislukken en de Duitsers tot staan zouden worden gebracht aan de Marne.

We fietsen richting Halen tot aan het veld met de 44 kleurrijke Stahlhelmen waar we verwachten de wandelroutebordjes te vinden. Rode of blauwe helmen die een wandelpad aanduiden van 10 of 6,6 km,

Geen bordjes te zien hoewel deze plaats met de helmen zeker op de wandelroute ligt, aan de gedenksteen vinden we dan toch de eerste bordjes, dat we er op weg naartoe één voorbij gefietst zijn is ons helemaal ontgaan.

We laten onze fietsen vastgeketend achter bij het veldje met de helmen en stappen richting gedenksteen.
Een blok natuursteen die verwijst naar de inzet en offerbereidheid van de Karibiniers-wielrijders.
Tijdens de Slag der Zilveren Helmen op 12 augustus 1914 werden ze ingezet als verkenners en vochten ze in de eerste lijn aan de brug over de Gete, aan de spoorwegberm en in de velden.
Daar lagen ze klaar om de Duitse ruiters op te vangen en terug te slaan.

Een enorme en mooie treurwilg omhult de gedenkplaats, een bezorgde buurvrouw is de boom nauwkeurig aan het bekijken of hij enige schade heeft geleden van de stevige rukwinden van afgelopen nacht. Het valt allemaal nogal mee en ze vertelt ons dat ze het erg zou vinden als de boom er niet meer zou staan, haar uitzicht vanuit haar slaapkamerraam zou er enorm mee veranderen. De boom is haar “vriend”?
Wij beklimmen de enkele treden onderaan de steen waar we een wijds beeld verwachten over de helmen-weide maar een hoog opgeschoten haag belemmert ons het uitzicht.

We volgen de rode route, een wandelpad over meestal verharde wegen dus vandaag geen natte, vuile schoenen.
Al vlug komen we aan bij het Belgisch Militair kerkhof waar 181 Belgische gesneuvelde militairen begraven liggen waaronder de 109 gesneuvelden van de Slag van Halen.

De Duitsers stormden in volle galop en met getrokken sabel in op de Belgische linies, 140 duisters sneuvelden, 600 geraken gewond, 200 werden krijgsgevangen genomen.
Volgens vele Historishi was dit de laatste cavalerieaanval in oude stijl.

Vanaf hier komen we terecht in een frisgroen landschap die wordt doorsneden door de Velpe en enorme boerderijen verspreid liggen langs de paden.

Een enorm wit bloemenbordes versiert de voorgevel van een mooi gerestaureerde hoeve met een verzorgd binnenpleintje, een grote brievenbus voor pakjes-ontvangst valt meteen in het oog, wat makkelijk dat de buren hier hun bestelde pakketjes kunnen komen afhalen met een vooraf afgesproken code, van een buren-service gesproken!

Het Museum Slag der Zilveren Helmen is een museum in het Halense gehucht Rotem, dat voorwerpen bevat aangaande de Slag der Zilveren Helmen uit 1914. Er zijn wapens, uniformen, foto's, schilderijen en andere voorwerpen uitgestald die de herinnering aan deze veldslag in stand houden maar enkel te bezoeken in de namiddag.
Een fotootje aan het kanon en we stappen verder het groen in.

En zo komen we aan bij de Rotemse Molen, een watermolen op de Velpe.
Deze onderslagmolen fungeerde als korenmolen.
De molen werd gebouwd in opdracht van de zusters van de Abdij van Mariënrode, vermoedelijk kort na 1422. Onderzoek toonde aan dat de oorspronkelijke molen vernield was en dat de oudste delen van de huidige molen uit 1646 stammen. Er werd tot 1715 aan gebouwd. In 1777 werd een nieuwe zuidgevel gebouwd.
In 1924 werd een toren tegen de molen gebouwd die tot zomerverblijf van de eigenaar zou dienen. Zijn zoon ging er permanent wonen en bouwde er een vleugel aan.
Het bedrijf werd voortgezet tot 1961, toen de as van het rad brak. De inrichting bleef gehandhaafd en in 2005 werd de molen en zijn omgeving beschermd als monument respectievelijk dorpsgezicht.
Wat een heerlijke plaats om te vertoeven met het geluid van de kabbelende beek en de ruisende wind van de bomen.

Verderop passereen we een gedenksteen waar het 5de regiment der lanciers de stormaanval der Duitse ruiterij brak, een gedicht gehouwen in steen doet de dappere soldaten alle eer aan.

Een strategisch gelegen hoeve: De “Ijzerwinning” heeft een belangrijke rol gespeeld tijdens de “Slag”, waar de Belgen zich verschanst hadden voor de Duitse ruiters die als doelwit hadden de kanonnen uitschakelen op de Mettenberg.
Een hardstenen kruis in de velden is het enige restant van de Duitse begraafplaats uit 1915.

We genieten nog van het frisse groen van de velden als we richting herinneringspark “Helmen” wandelen, een park met 44 Stahlhelmen, elke helm staat symbool voor de bezetting van één van de 44 Limburgse gemeenten.
Nu staan de helmen te schitteren als een uniek kunstwerk dat alle Limburgse gemeenten verbindt.
Elke helm stelt een boodschap voor met één gemeenschappelijk doel: nooit vergeten waartoe oorlog kan leiden.

Een plaats waar verleden, heden en toekomst samenkomen.

Deze mooie wandeling van 6,6 km heeft ons een stukje Vaderlandse geschiedenis bijgebracht.

Geschreven door Metgelijketreds.reizen