Het zou een klassieker kunnen worden, de vliegveldwandeling doen voordat 1 van ons 2 met vakantie vertrekt, het voordeel is dat het vertrekpunt bij Karine thuis is, 9,8 km lang is, een stevige en heuvelachtige wandeling.
Omdat we de route in tegengestelde richting wandelen moeten we er onze aandacht bijhouden, de bordjes staan enkel in 1 richting langs de weg en meermaals moeten we achterom kijken om zeker te zijn van onze ingeslagen weg.

De merodewandel-medewerkers hebben ook hier hun bordjes met nummertjes langs de weg geplaatst en zo hun wandelnetwerk uitgebreid naar een stukje Limburg, we merken dat de vliegveldroute soms parallel loopt met de nummertjes van de merodewandeling.

We beginnen met een licht klim, de Kerkeberg op waar de villa van de familie Van Oudenhoven een rustig plekje gevonden heeft naast een weide waar schapen staan te grazen, blijken het nepschapen te zijn, die ze regelmatig een ander plekje geven niet om het gras kort te houden wel om nietsvermoedende wandelaars op het verkeerde spoor te brengen, fotogeniek zijn ze wel omdat zo echt lijken.

Als we bergafwaarts richting centrum Schaffen wandelen kunnen we het weer niet laten om deze idyllische wandelweg met het gebogen brugje nog eens te fotograferen, een zomerzonnetje, of een winterzon, het blijft een magisch momentopname.

We volgen het wandelpad over verharde wegen tot net buiten de bebouwde kom en draaien een zandweg in waar we genieten van de verkeersvrije met bloemen bezaaide spoorwegbermen, een 2-motorig vliegtuigje scheert rakelings langs de boomtoppen en hoog boven onze hoofden om te kunnen landen op het nabijgelegen militaire vliegveld.

We houden even halt om de gedenkplaat te lezen van een neergestort vliegtuig in 1944 met 9 dode militairen als gevolg. Een Amerikaanse en Belgische flankeren de gedenkplaat en maken de locatie heel oficiëel.

We wandelen verder door het natuurreservaat “de schans” en zien dat de werkzaamheden aan het kasteeltje met bijhorende hoeve zijn hervat.
Goedele Liekens was wat te uitbundig begonnen met de restauratiewerken zonder de nodige papiertjes waarschijnlijk en toen werd alles stilgelegd.
Het kasteeltje en bijhorende gebouwen oogt zeer imposant, doch de paaltjes met de wandelroutes waren misschien niet belangrijk genoeg om te laten staan met als gevolg dat we een verkeerd pad volgen en in een weide terechtkomen wat niet de bedoeling is, het levert ons wel een mooi zicht op van de achterkant van de kasteelwoning die pal naast de beek gelegen is met een overhangend terrasje op het eerste verdiep.

Omdat we nu bijna zeker zijn dat de bordjes met de nummertjes ons hetzelfde pad aanwijzen als de vliegveldroute volgen we op gevoel de bordjes en ja hoor we beginnen de omgeving te herkennen van onze vorige wandeling in december, toen met veel regen en koude wind en ook nu blijven we niet droog, het is tijd om de regenjasje boven te halen en te testen of ze waterproof zijn.
Terwijl we door Rode wandelen en de Rodeberg opwandelen krijgen we ons eerste buitje,
de moderne versie van een “Kaweke” lijkt toch beter bestand tegen regen dan de klassieke versie en gelukkig kunnen ze ook weer vlug opgeborgen worden.
Voor het uitzicht op het militaire domein van de Para’s boven op de Lazarijberg houden we toch even halt en verbazen ons over de lange rij gebouwen die er staan.
De wandeling naar beneden brengt ons terug op de grote weg en ons rondje vliegveld is gewandeld, nog een drankje bij Karine thuis en volgende week is de Gelijke Tred verbroken voor 3 weken vakantieplezier.

Karinenjulia

Geschreven door Metgelijketreds.reizen