Jan heeft onze poort al wijd opengezet als Karine over de keitjes komt aangefietst, voor een vroege babbel is Jan altijd te vinden terwijl ik nog al mijn spulletjes bij elkaar moet scharrelen.
Nog even mijn wandelschoenen aanrijgen en dan kunnen we vertrekken richting Zichem station waar we onze fietsen in de overdekte fietsstalling plaatsen.

Op het wandelplan van de Merode, dat aangeduid wordt met getallen ligt een alternatieve aanlooproute, langs het spoor alwaar we dan bij het rode bewegwijzerde pad kunnen aansluiten.
We vinden wel een pad maar dat loopt over privé-weg en is aangegeven als doodlopend, zouden deze rood/witte bandjes rond een verlichtingspaal er iets mee te maken hebben?
Jazeker, dat is het teken van de GR en daar hadden wij het pad kunnen opwandelen maar onzeker als we zien om iemands “geleeg” op te stappen laten we de alternatieve aanlooproute links liggen en beginnen aan onze rode wandeling, nu in tegengestelde richting als vorig jaar wat altijd een mengeling is van blijde herkenning en verrassing.

Een totempaal met een vogel en een uil is onze inkom tot de demer-broeken, van oudsher een moerassig gebied, het woord broek = moeras.
Een koekoek begeleid ons langs het smalle riviertje “de Hulpe”, langs weiden en velden en in de verte zien we wandelaars die het pad kenden naast het treinspoor en zo ons pad kruisen op weg naar de uitkijktorenover de demerbroeken.

koekoek

Iedereen hoort hem wel eens in de verte ,de koekoek, 
de roep wordt enkel door het mannetje geuit en is een echte territoriumroep van april tot in juli.

Hoor je de koekoek veelvuldig roepen dan zal het mooie weer niet lang meer duren zeggen de wetenschappers, bij mij thuis werd gezegd wanneer ge de koekoek hoort dat er mooi weer op komst was, wat is nu de waarheid? dat moeten we volgend jaar eens bestuderen en zien wie er gelijk heeft?

Deze insecteneter heeft slechts één strategie: zoveel mogelijk jongen voortbrengen in zo 'n kort mogelijke tijd, het vrouwtje legt zo'n 20 eieren in evenveel nesten van verschillende waadvogels zoals de karekiet en de heggenmus, meestal neemt ze vooraf enkele eieren uit het nest en al na 12 dagen komen de jongen uit en na 20 dagen verlaten ze het nest, na 2 jaar zal de jonge vogel het vreemde gedrag verder zetten en is de cirkel rond.

Wij zetten ons pad verder tot we aan een bordje komen met daarop “Educatieve poel”? Een paar planken leiden ons naar een houten plateau boven een voormalige visvijver.
Hier kan je onder begeleiding van een gids het waterleven dat zich hier verschuilt ontdekken.
In de poel zitten oa de kamsalamander, de alpen-watersalamander, bruine en groene kikker en de staafwants, dat is een insect uit de familie waterschorpioenen.
De rietkant is een perfecte schuilplaats voor bv de blauwborst en de bosrietzanger.
Wij hebben er een selfie gemaakt op deze toch wel speciale plaats in het midden van het riet, geen salamander of schorpioen gespot, die hebben zeker het hazepad gekozen toen wij hun gebied inpalmden.

Van het rietlandschap naar de weiden:
Aha, daar liggen onze Schotse koeien loom van de warmte in de koelte van de bomen, ze hebben gezelschap gekregen van een kudde Shetland pony’s, die begrijpen elkaar, die komen toch uit dezelfde streek in Europa.
Geen weglopende kalveren deze keer die niet op de foto willen maar enorme rustige beesten, ze kijken ons herkauwend na als we richting “Zwarte Brug” wandelen waar verschillende vijvers liggen te schitteren in de zon, rijk aan waterplanten en libellen, soms kan je hier zelfs een ijsvogel spotten.

Het laaggelegen gebied laten we achter ons als we de Voortberg opwandelen met zijn hoge mast voor TV distributie, bovenaan worden we beloond met een prachtig uitzicht over Testelt en de Demer.
Beneden wandelen we de H Joseph kapel binnen, een grote kapel die zo te zien nog regelmatig gebruikt wordt, de stoeltjes staan ook hier in “social distance” mode.
De Lieve Vrouwtjes staan onder een kapje terwijl de Heilige Joseph in het groot pronkend op het altaar staat.

Het dorp Testelt heeft een kleine dorpskern gelegen tussen het drukke treinverkeer en het rustige kabbelen van de Demer, die volgen we nu tot in Zichem en eindelijk wordt het mysterie opgelost van de rood/witte bandjes die we overal tegenkwamen.
Een wegwijzer-paal geeft de afstand aan, 16 km, voor de wandelpaden in de verschillende richtingen, we staan hier op het midden van de GR 5 route naar Diest – Aarschot – Westerlo.

Ondertussen is het behoorlijk warm geworden op onze niet overdekte terugweg langs het water en we zijn dan ook blij als we na bijna 7 km stappen terug in Zichem aankomen en we ons op het terras van de “Railz” kunnen zetten voor een verdiende verfrissing.

Op onze fietsrit terug naar Diest hinderen we blijkbaar ongeduldige automobilisten die rakelings en toeterend ons voorbij stuiven.

Het kan onze mooie ochtend niet verpesten!

Karinenjulia

Geschreven door Metgelijketreds.reizen