Poedeltjes met pluimstaarten, grazende schapen en herten met een reuzegewei.

België, Meldert, lummen

Meldert heeft een ijzersterke kerkentoren in cortenstaal waar onze wandeling van 8,3 km begint.

Het eerste wandelpad gaat over verharde wegen langs woningen en boerderijen.
Omdat ik opgegroeid ben in een boerendorp herken ik de gekleurde afvalbakken voor dood vee die aan de oprit van menig erf aanwezig is.
Voor Karine is dit een onbekend iets als ik haar uitleg dat dood vee wordt opgehaald door het vilbelluik.
Rendac haalt in opdracht van de overheid kadavers en dierlijk restmateriaal op voor verwerking en vernietiging of herbestemming.

Van de bewoonde wereld komen we terecht in een verlaten weidelandschap waar we langs de zwarte beek met zijn prachtig kronkelende meanders en via een vlonderpad naar het bruggetje wandelen.
Aan de overkant komen twee hondjes aangerend met hun bazinnetje op enige afstand, wij wachten hen op aan onze kant van de beek want smalle bruggetjes oversteken in coronatijden is risico nemen en zo genieten wij van de kwispelende niet luisterende poedels die de brug oversteken en ons met enthousiasme bejegenen.

De bazin komt erbij en verblijdt ons met haar hondenverhalen.
De 2 poedels zijn de middenslag van hun soort, die met de pluimstaart is grijs/wit gevlekt en is een Harlekijnpoedel, nog nooit van gehoord!
En zo komt het gesprek natuurlijk op de Labradoedel, dat een geschikte hond is voor diegenen die allergisch zijn voor hondenhaar!

We wandelen door de normaal gezien “natte” vallei van de Zwarte beek dat de naam “Schurfert” heeft. Hier is door de creatie van plas- en drassituaties een ideaal biotoop voor weidevogels ontstaan.
Je vindt hier veel venige moerassen met turfputten en trilvenen.
Dit veen is een eeuwenoude reuzenspons die verschillende meters dik is en maakt het beekdallandschap van de Zwarte Beek uniek in Vlaanderen en één van de meest waardevolle beekdalen in West-Europa.

De kapelletjes onderweg zijn ondertussen de rode draad in onze wekelijkse wandelingen, elk kapelletje zijn verhaal, ook ons spiegelbeeld in de glasraampjes van de Heilige Maria fotograferen is een liefhebberij aan het worden en wordt zo een beetje ons verhaal.

Over de hollewegen op de flanken van de venusberg klimmen we naar de top, onderweg hebben buurtbewoners een heus BMX terrein uitgehouwen langs het pad in deze rare corona-blijf-in-je-kot tijden en papa’s met hun zonen hebben hier de de tijd van hun leven, stoffige fietsen met stoere jongens (zonder helm?) die de smalle stijle paadjes op koersen, wij houden ons hart vast bij het zien van al die jeugdige overmoed en kapriolen wat duidelijk op onze gezichten te zien is als de papa’s ons geruststellen, het EHBO materiaal is nooit veraf, eerste huis aan de linker kant, daar zitten de mama’s!

Aangekomen op de Venusberg is het uitzicht schitterend! Vanop een plateau geniet je van een weids panorama over de vallei van de Zwarte Beek, een korenweide opgefleurd met helblauwe korenbloemen, felrode klaprozen.

De venusberg is een Diestiaanheuvel van 60 meter boven de zeespiegel.
De berg dankt zijn naam aan de vele vennen op de heuvel. Al in 1665 werd van Venderberch =(berg der vennen) gesproken.

De venusberg is al eeuwen lang bedekt door een open heide, waar we ook nu nog kunnen doorwandelen, schapenbegrazing houdt opnieuw het heidebestand in stand.

De pas geschoren schapen blokkeren onze uitgang van de heide, als we komen aanwandelen denken zij dat wij hen komen voederen en zo komt het veilige poortje weer vrij en kunnen wij onze wandeling verderzetten richting bewoonde wereld.
Een vergeten scheefhangend kapelletje hangt hoog boven onze hoofden in een boom te bungelen.

De laatste holleweg bergopwaarts voor vandaag lijkt wel een ondergesneewd pad door de witte bloesems die neerdwarrelen vanuit de groene takken die ons omringen.
Vandaag is het een waar bloemenfestijn op pad, nog even houden we halt bij het kapelletje uit 1780 en bij een weide waar een kudde herten staat te pronken met hun gewei, maar ons geen blik gunnen, om uiteindelijk terug bij het startpunt van onze wandeling aan te komen bij het kerkje met de toren in cortenstaal.

Karinenjulia

Geschreven door

Geen reacties bij dit reisverslag

 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.