Wat een heerlijke zaterdagochtendverrassing, Karine heeft een doos zelfgebakken wafels bij en ze weet dat die bij de jeejees met liefde opgesmuld worden.

Vandaag blijven we in Diest, vanaf onze achterdeur is het 5 min wandelen tot in het Citadelbos, dan woon je al 25 jaar in Diest en het park dat bijna in onze tuin ligt hebben we pas leren kennen met het “blijf in je kot”coronatijdperk.

“De citadel” van Diest maakt deel uit van de verdedigingsgordel rond Diest waarvan een gedeelte van de stadswallen met poorten, het Fort Leopold en de kernvesting bewaard bleven.
Het loofbos dat binnen hetzelfde cultuur-historische kader past, ontstond louter als onderdeel van de midden 19de eeuwse verdedigingsgordel. De beuken staan 9 m van elkaar in een zeldzaam plantverband: quinconce of zoals de vijf ogen op een dobbelsteen, waardoor vrij zicht en dus vrije vuurmogelijkheid gegarandeerd werd.
Sinds het staken van de militaire activiteiten, kon het bos zich spontaan ontwikkelen tot een soorten- en structuurrijk loofbos waarin de inmiddels 150 jaar oude beuken het meest in het oog springen.
We wandelen over betreden paden in de luwte van de enorme bomen, één van de ons tegemoetkomende wandelaars heeft zijn honden lang, zeer lang aangeriemd en heeft dan ook totaal geen controle over de beesten, als een jogger, oortjes in, muts over de oortjes, zich van geen kwaad bewust de honden passeert en verschrikt wegspringt als de honden tegen hem op willen springen zien we een verontwaardige hondenbezitter die ons probeert uit te leggen dat die jongeman naar hem had moeten luisteren toen hij vroeg eventjes te wachten alvorens hen voor bij te joggen! Het zijn altijd de anderen die iets fout doen hé.

Na wat getut te hebben zetten we onze wandeling verder,het pad brengt ons bergopwaarts tot aan de verdedigingsgordel van de kazerne, die zeer indrukwekkend oogt.
Zoveel moois en vlakbij huis, je waant je in een andere tijd in een ander land.

We passeren ook de oefenpleinen waar de soldaten tot bloedens toe gedrild werden, een mooie open weide ligt te blinken in de zon waar nu honden lustig rond rennen.
We wandelen helemaal rond de citadel en dalen af via de kasseiweg waarover de renners van “Dwars door het Hageland” na 205 km fietsen naar boven spurten voor de eindzege!

Via het klein begijnhof, waar enkel het naambordje nog van overgebleven is, wandelen we naar de toegangspoort van de “Warande”.

Het stadspark van Diest “de Warande”, is een ijzerzandstenen getuigenhuivel gelegen in de binnenstad.
Al in het begin van de 11e eeuw was er op het hoogste punt van de heuvel een hoogteburcht gelegen. Deze werd “het tafelrond” genoemd.
Nadat deze in de 13e eeuw niet meer voldeed werd er op het neerhof een nieuwe burcht met zaalgebouw opgetrokken uit ijzerzandsteen. Hiervan zijn de funderingen nog steeds zichtbaar. Ook de waterput ten noordwesten is nog steeds zichtbaar.
Aan de oostzijde bevonden zich aan de uithoeken 2 ijskelders met daartussen 2 torens. Deze ijskelders stonden elk via een ondergrondse gang in verbinding met de oudere burcht op het tafelrond.  

De warande bleef eeuwenlang een onverstoord jachtdomein, tot het tijdens de Franse revolutie geconfisqueerd werd door de Franse overheid. Zo kwam de Warande voor meer dan een eeuw lang in privé handen terecht.

In 1939 schonk de laatste eigenaar, dokter Henri Verstappen zijn woning alsook de Warandeheuvel terug aan de stad Diest met de uitdrukkelijke wens het voor alle inwoners toegankelijk te maken. 
De neoclassicistische herenwoning op de graanmarkt werd omgevormd tot monumentale toegangspoort. In de oude steengroeve werd een openluchttheater ingericht en er werd een sportstadion met tennisvelden aangelegd. De 4 beelden boven de monumentale toegangspoort zijn afkomstig van het in 1956 gesloopte Noordstation van Brussel.

Dus door dit wonderlijke stadspark wandelen wij naar boven, voor de kinderen hebben ze een fitnessparcour aangelegd langs de paadjes, daar wagen wij ons niet aan, wandelen is nu onze hoofdactiviteit.
Als we afdalen op weg naar het amfitheater komen we de mijnheer met de 2 aangeriemde honden weer tegen, hij lacht ons enthousiast toe en roept: haha! Daar heb je de dame van de fietsbel!

We houden even een plasstop in het begijnhof, en trekken verder langs het zwembad, het voetbalstadion en de atletiekpiste, waar ze de ”corona” lijnen aan het uitzetten zijn voor de herstart van het stilgevallen sportseizoen, naar Het provinciaal domein “De Halve Maan”.

Hier wandelen we de grote toer langs het verlaten groenogende zwembad en de visvijver met zijn kwakende kikkers en peddelende eendjes, ook 2 sierlijke zwanen zitten wat te dutten in de kant, van een verrekte nek zal deze zwaan geen last hebben als ze wakker wordt!

Via de enorme speeltuin komen we in het ecocentrum, een natuur educatief centrum naast het Webbekoms broek. Vol verwondering slenteren we door de prachtige tuin en genieten van de rust en de kleurenpracht die ons omringt.

Langs het water wandelen we tot aan de saspoort oftewel de Demerpoort, hier liep vroeger en loopt misschien ook “morgen” de Demer de stad in.
We lopen het wandelpad op naar boven waar we een prachtig uitzicht hebben over de saspoort en vervolgen onze wandeling boven op de vesten tot in het Jan Heylen park waar 2 monumentale werken in ijzer van Jan Heylen tentoongesteld worden.

Jan Heylen (1931-1967) is een te vroeg gestorven Diestse kunstenaar. Hij heeft in zijn korte carrière echter indruk nagelaten en baanbrekend werk verricht op gebied van de kunstdiscipline ‘keramiek’.
Op 27-jarige leeftijd werden zijn beeldhouwwerken tentoongesteld op de wereldtentoonstelling Expo’58.
Nadien werden de modernistische beelden door de stad Diest aangekocht en uiteindelijk in het leuke park geplaatst.

Natuur in de stad, een wandeling van 9,3 km, een leerrijke voormiddag.

Karinenjulia

Geschreven door Metgelijketreds.reizen