In het hotel sliep ik met 2 andere meiden op een kamer. Een uit China, die ook een paar jaar in Nederland heeft gestudeerd en een meisje uit Amerika, Houston.

Het ontbijt was heel luxe en totaal anders dan we in Nederland gewend zijn. Het is mogelijk om een croissantje te pakken maar er is vooral veel vis en kip wat je als ontbijt kan nemen. Ook een typische Japanse omelet, die smaken trouwens geweldig!

Na het ontbijt moesten we de koffers weer inpakken en uitchecken bij het hotel. Daarna werden we geleid naar een verdieping waar we onze Japanse test gingen afnemen zodat ze kunnen zien hoe goed we zijn en we ik welke klas geplaatst moeten worden.
Opeens kwam er een vrouw naar mij toe gelopen met de vraag of ik "Efftink-San" was. Daarna werd ik bijna een kamer in getrokken omdat ik daar mijn toets moest afnemen. In een totaal andere ruimte dan de andere studenten. Uiteindelijk bleek dat ik een aparte kamer had gekregen omdat ik dyslexie heb. Al bleek die kamer en de extra tijd niet nodig geweest te zijn want ik was binnen 5 min al weer klaar. Mijn Japans is (nog) niet zo goed dus de hele tekst die geschreven was in het Japans snapte ik helemaal niks van.
Na de toets konden we gaan lunchen en ben met Charlotte naar een supermarkt in de buurt gegaan en heb daar onigiri gehaald en zoete pannekoekjes met cream en maple syrup.

Wat later kregen we een informatie middag over hoe het leven in Japan is, wat de regels en de gewoontes zijn. En na een paar uur was het eindelijk tijd om het gastgezin te ontmoeten. Het zijn onwijs lieve en zorgzame mensen. Het was ongeveer 45 min rijden van het hotel naar hun huis. En Japan is zo mooi! Overal is kersenbloesem.

Ik vind dat ze best een luxe huis hebben. Zo als in typische Japanse huizen doe je bij de ingang je schoenen uit en loop je verder op sloffen. Ik heb een stel sloffen van hun gekregen die mij wonder boven wonder passen. Chikako-San (de vrouw) was erg enthousiast over haar huis en tuin en wilde me dat direct laten zien. In hun huis hebben ze een aparte kamer met een Tatami vloer. Dat zijn een soort matten gemaakt van stro. Die matten kunnen erg snel vies worden of beschadigd raken. Dus je mag er alleen met sokken of blote voeten op lopen. Maar omdat die vrouw zo enthousiast was en zo de kamer in rende en ik achter haar aan snelde ging ik perongeluk met mijn pantoffels naar binnen. Toen ze dat zag schrok ze zich dood en duwde mij bijna de kamer uit. Stom stom stom van mij!

Na een kleine rondleiding door het huis kreeg ik mijn kamer te zien. Het is niet een verassing maar natuurlijk groter dan mijn kamer in Nederland. Ik heb mijn eigen bed, kast en bureau en het meest fluffy vloerkleed wat ik ooit heb gezien.

Nadat ik mijn koffers had uitgepakt gingen we eten. Ze had donburi gemaakt. Het werd ook heel mooi geserveerd op een plaat soort onderzetter en allemaal mooie kommetjes. En het was heerlijk!

Bedden in Japan zijn hard, erg hard. Ik denk echt dat ik er aan moet wennen. Veel Japanners schijnen op hun rug te slapen en een hard bed schijnt goed te zijn voor je rug.

Geschreven door Marthejapan