Reisdag op weg naar de grens van Oekraïne naar Moldavië .

Rond de klok van 9 .30 vertrokken.




De natuur is hier is mooi, de zon schijnt er lichtjes doorheen , een paar paard en wagens, een grazende koe in het hoge gras.
Hobbels en bobbels kuilen in de weg, maar goddank, het is droog.
33 km gereden in 5 kwartier😀
Zo komen we wel bij de grens van Oekraïne naar Moldavië.
Het is half 11 en ik heb trek in koffie, maar ik vrees dat het er niet van gaat gebeuren. Weinig te bekennnen van koffie in deze afgelegen omgeving, vermoed ik.
Na enig tijd werd de weg weer beter en ja hoor,
Opeens ........pffff gaat die goede weg weer over in slechtere.
Qoej een dooie hond op de weg, arme hond?
Eindelijk benzinepomp station met koffie ,mmmmmm
Het was een groot en stil en nieuw restaurant en bij de benzine pompen zaten 3 medewerkers gewoon te wachten, wrs op werk.
Die koffie smaakte lekker. De koffie is altijd goed van smaak in dit land. Na dit heerlijks gaan we weer verder.
We rijden richting grens, het wordt steeds stiller en alleen maar dorpjes en natuur, een loslopende koe en kerkjes met zilveren of gouden koepeltjes
Volgens mij heeft ieder dorp wel een paar kerken.
Aangekomen bij de grens schrijft een jonge vriendelijke vrouw in uniform ons nummer op en we kunnen door naar de Moldavische grens. Wachten wachten, we zien verschillende mensen van de groep voor ons staan.
Het is denk ik, lunchpauze .Er zit geen schot in. Ik schrijf dit verslag nu, omdat ik allr tijd heb en het is of ik in een film zit.
Zo kan ik veel details opschrijven.
Ben hartstikke achter met de verslagen, vanwege het drukke programma en slecht internet,
Had ik een verslag op Pindat geplaatst was de tekst weggevallen, ik zal wel op een verkeerd knopje gedrukt hebben😊 gelukkig had ik van de tekst een foto gemaakt, die foto’s heb ik geplaatst maar ik zal het opnieuw typen.
Inmiddels gaat t regenen en onweren. Ohhhhh
Na een half uur komt er beweging in, zowaar!
Een oud vrouwtje loopt de grensovergang over, hoofddoekje stok en tas mss, wel met eten voor de controleurs, ze loop voorover gebogen.

Ondertussen mogen we wat verder en staan volgens mij met de hele groep bij de grens,
Het houdt op met zachtjes regenen, klappen van het onweer en het water loopt langs de auto.
Blauw witte controle posten en sommige van de groep zijn al door, dat geeft hoop.
Ik wil een foto maken, maar ja dat mag niet en straks zit ik hier vast, dus ik hou me in.
Het getik van de regen op de auto, het onweer, die klappen en wachten of we er door mogen . Geeft een onheimlich gevoel.
Twee controleurs zien we bij de medepassagiers in de caravan stappen.
Lekker met die natte schoenen van die kerels.
Opeens een klap en lichtflits, ik zit verstijfd, vast ergens ingeslagen nog
Zo n klap.
Ik wou, dat ik er door was. Pffff het voelt voor mij als een soort onderdrukking.
Het gaat nog harder regenen. Stort buien. WAter loopt in stromen langs de ruiten. Wat ben ik blij met onze auto , die bescherming geeft en warmte.
Inmiddels staan we hier al een uur.
Wat doen ze toch in godsnaam allemaal, alsof we de grootste boeven zijn.
We reizen gewoon met de ANWB.😀
Volgens mij zijn we aan de beurt , Frans mag door.
Nu wij. Een man zegt dat we door mogen. Het zal toch niet waar zijn,
Betsy roept , ik snap er de ballen niet van , nou Betsy. Ik ook niet.
Pieter stapt uit doet net of ie gek is en vraagt aan die controleur moet ik ook daar naar binnen, de man maakt een beweging met zn armen , wt betekent ja loop maar door.
Met de paspoorten en het witte briefje wat wij eerder hadden ontvangen van de oeikrainse douane loopt hij het witte met blauwe randen controlepost binnen.
Ondertussen zegt een man tegen mij, dat ik door moet rijden. Ik hou me van de domme, doe me armen omhoog en ikke niet begrijpen. Hij geeft t op.
Pieter komt weer terug moeten verder op, parkeren en parkeren voor Frans,
Het gaat harder regenen. T lijkt Afrika wel, wat de stortbuien betreft en
Als t daar regent, ligt alles stil, hier dus ook.!
Pieter moet weer terug naar het huisje, door de stromende regen, straks moet ik mss ook nog voor de paspoort controle. Ik wacht, ondertussen komt Pieter het zwarte mapje halen.
Ik moet heel nodig plassen tja als ik nu in de caravan in stap en die controleurs komen binnen, Mss schrikken ze dan wel van me.🤣dat ze er meteen uit lopen.
Er lopen 3 vrouwen en een man voorbij met tassen mss zijn dat welMoldaviërs, die boodschappen hebben gedaan in de Oekraïne .
Inmiddels ben ik uitgestapt Annie en Betsy ook. Ik vraag, of ze op willen letten, kan ik naar de wc gaan. PfffDat lucht op.!!!
Meeste staan in de rij om die 10 euro te betalen, helaas wachten vanwege geen internet over een uur pas zeggen ze en wrs gaan die douane beambten eerst lunchen.pffff niet te geloven.
Carl gedoe met zijn kenteken, wat hetzelfde is als zijn auto, daar begrijpen ze niets van. Ik praat nog even met Annie en uiteindelijk ga maar weer de auto in.
Stiekem maak ik een foto met iPad 😊toch niet kunnen weerstaan , stout he.
We wachten al meer dan 3 uur.
Pieter kwam, oh we zijn nog lang niet weg hoor.pfffff
Ze komen de caravan controleren en we moeten nog betalen.
Wat blijkt er was een blikseminslag geweest wat voor internet storing had gezorgd,
Nou die klap had ik gehoord, lekker hoor,
daar zaten we in.
Inmiddels kwart over vier en her regent weer pijpenstelen
Pieter en Frans die zitten of staan nog steeds bij de controle.
Toon en Carl zijn er door.
Ik hoorde net An en Henk en sjaak en Joke staan ook te wachten.
An en Henk schijnen weer wat pech te hebben met de camper.
Tien voor half vijf. Pieter komt. We mogen eruit,
Bijna 4 uur gewacht.
Daar gaan we!!! In de stromende regen.
We zijn blij dat we er door zijn en verder kunnen.
Op naar Baltji de wegen weer slecht en het blijft gieten. Tegenliggers spatten ons hele hebben en houwen nat,
De caravan en outomzitten onder de modder. We willen naar camping.
Met zn vijven Frans en Annie, Toon en Sybil, Kees en Ada, Jelly en Japik en wij, bereiken we om s vonds half acht. De parkeerplaats bij het hotel Lidl in de stad Baltji.
Jan, als een ervaren verkeersleider, leidt, hij ins naar de plek, die zeer klein is, passen en meten dus.
An en Henk, Sjaak en Joke, zijn achter gebleven oo de vorige camping, omdat Henk naDat 100 meter was weg gereden, die camper het liet afweten.
Liesbeth zei, blij dat jullie er zijn. Legde ons uit, waar die prachtige kamers waren in het hotel, waar wij konden douchen.
Goed geregeld,
We waren moe, tijd om naar te bed te gaan.

Geschreven door Margreets.avonturen